[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Terazmiała przed sobą całą historię pełne stodziesięć stron.Na stronie siedemnastejJasmine pojawia się po raz pierwszy,przychodząc do nocnego klubu, w którympracuje, a potem, kilka stron dalej, wscenie dwudziestej pierwszej, przechodziprzez tłum i zatrzymuje się na moment,żeby przyjrzeć się zespołowiwystępującemu na estradzie.Scenariuszopisywał Jasmine jako chwytające zaserce połączenie wiary w siebie iniewinności.Emma czytała dalej, łakomieprzerzucając strony.Oczy rozszerzyły jejsię z podniecenia, kiedy doszła do scenysto czterdziestej ósmej, gdzie Jasmineocala życie Eddiemu, którego Turpin chcezastrzelić, i przy scenie dziewięćdziesiątej190 siódmej, która brzmiała następująco:Eddie i Jasmine opadają na piasek inamiętnie się całują.Zanim dotarła do końca scenariusza,pragnęła roli Jasmine bardziej niżczegokolwiek przedtem w całym swoimżyciu.191 Rozdział 10Następnego dnia kwadrans po dwunastejEmma zasiadła na twardym drewnianymkrześle w gabinecie Bena, wodzącwzrokiem po czarno-białych fotografiachformatu dwadzieścia na dwadzieścia pięćcentymetrów przedstawiającychpozostałych członków obsady, które byłypoprzypinane pinezkami na ścianach. Czekamy już tylko na Patricka wyjaśnił Ben. Przyjdzie niedługo.Zdążyli już obejrzeć Erin, Kimberley iKate, a Ben spędził z Erin prawie półgodziny dwa razy tyle, ile z pozostałymikandydatkami, bo wiedział, że nie da jej tejroli i zrobiło mu się żal dziewczyny.Podczas każdego kolejnego czytaniascenariusza on i Angela odkrywali coraz tonowe aspekty osobowości Jasmine i teraz192 wiedzieli już dokładnie, kogo szukają.Jasmine miała być cwaną i przebiegłądziewczyną, która swoją seksualnośćwykorzystuje jako broń i z lekkimdystansem obserwuje wszystko, co siędzieje wkoło niej.Miał nadzieję, że wEmmie znajdzie wszystkie te cechy. Zdążyłaś poczytać scenariusz? zapytał. Och, tak, przeczytałam całość, dwarazy.Jest znakomity! wyrzuciła z siebieEmma.Nie spała prawie całą noc, chcąc poznaćJasmine i wczuć się w rolę.Jak Jasmine bystała, jak by siedziała? Czy była porywcząkokietką, czy trzezwo myślącą spryciarą?Jak bardzo spodobał jej się Eddie, kiedy gopo raz pierwszy zobaczyła? Uśmiechała sięczęsto? Była bystra? Gdzie chodziła doszkoły? Czy była szczęśliwa? Chciałapoznać Jasmine na wylot, a jednocześnie w193 jakiś sposób zachować świeże ispontaniczne reakcje podczas dzisiejszegoprzesłuchania.Odkryła, że najtrudniej zewszystkiego jest usiedzieć w tym pokoju izachowywać się naturalnie. A Jasmine jest wspaniała mówiładalej. Uwielbiam ją, to znaczy, jestdzielna i niegłupia, i nie da się nikomunabrać, prawda? Czy ty też taka właśnie jesteś? spytałBen z nadzieją. Skąd, broń Boże! roześmiała sięEmma, ale widząc identyczny grymaszaniepokojenia na twarzach Bena i Angeli,zdała sobie sprawę, że prawdopodobnieudzieliła najgorszej możliwej odpowiedzi. To znaczy, owszem, może trochę.Sporonawet.Chyba. Zaraz.Niestety, gdzieś nam sięzapodziało twoje CV powiedziała Angela. Pewnie nie przyniosłaś ze sobą kopii?194 Nie, bardzo przepraszam. Nic nie szkodzi.Możesz nam poprostu przypomnieć, czym się ostatniozajmowałaś? Fryzjerstwem palnęła Emma bezzastanowienia i natychmiast pożałowała,że tak jej się wyrwało. Przykro mi.Nie znam tego powiedziała Angela, podnosząc wzrokznad notatnika. To sztuka czy film?Emma spojrzała na Angelę, a potem naBena i dostrzegła w ich twarzach, żenaprawdę nie chcieliby usłyszeć od swojejewentualnej odtwórczyni głównej roli, żeprzez ostatnie trzy lata zajmowała sięzmiataniem z podłogi włosów orozdwojonych końcówkach.Przełknęłaślinę.Cała jej przyszłość zależała od tego,co za chwilę powie.Gdyby wyjawiła imprawdę, żadne wyczyny podczasprzesłuchania nie będą miały znaczenia.195 Nigdy by jej nie potraktowali poważnie iresztę swojej aktorskiej kariery spędziłaby,leżąc na noszach na planie Szpitala HolbyCity, ociekając sztuczną krwią.Przypomniała sobie radę udzieloną kiedyśprzez Michaela: Po prostu kłam.Nikt sięnigdy nie dowie .Wzięła głęboki oddech. Film uśmiechnęła się i ze sposobu,w jaki Angela i Ben natychmiast radośniepokiwali głowami, domyśliła się, żenareszcie powiedziała to, co trzeba.Kurczę, pomyślała, to naprawdę nie jesttrudne. Kto to reżyserował? zapytał Ben. Michael Ridgway powiedziałaszybko Emma, wiedząc, że jej szef niemiałby nic przeciwko przypisaniu muzasług za film, który nie istniał. Znaciego? Nie, ale nazwisko brzmi znajomo pokiwał głową Ben w zamyśleniu, idąc za196 pierwszą zasadą biznesu filmowego, któramówi: Nigdy się nie przyznawaj, żeczegoś nie wiesz . Co to? Komedia? Och, tak, jest tam się z czego pośmiać zgodziła się Emma. Ale poza tymmnóstwo ciężkiej pracy. Oczywiście zgodził się Ben. Akiedy wejdzie do dystrybucji? Jakoś niedługo. Kto jeszcze tam zagrał? zapytałaAngela i Emma pewnym siebie tonemwyrzuciła listę nazwisk wszystkichpracowników salonu, które Angelaskrupulatnie sobie zapisała. A zatem sporo nowych twarzy,prawda? Tak, można by tak powiedzieć. To bardzo obiecujące powiedziałaAngela. I żadnych wielkich nazwisk? Znasz Pana Chatnopakuna? zapytałaEmma, wymieniając cichego Tają stylistę.197 Bardziej imponującego nazwiska nieumiała sobie przypomnieć.Angela pokręciła głową. Jest bardzo popularny w Tajlandii wyjaśniła Emma. A co robiłaś przedtem? zapytałaAngela. No cóż, występowałam w sztuce podtytułem Książka telefoniczna w Man in theMoon i telewizyjnych serialach, jakwszyscy: The Bill, Szpital Holby City.Obawiam się, że to nic specjalnego.Angela i Ben uśmiechnęli się, spodobałaim się skromność Emmy. Och dodała brawurowo no i,oczywiście, w Titanicu. Jak było? Zimno i mokro.Angela i Ben roześmiali się.Emmapoczuła się jak król świata.I wtedy wszedł Patrick.198 Uśmiech zamarł na ustach Emmy, kiedyPatrick usiadł z rozmachem obok Bena nabrązowej pluszowej sofie.Przyjrzał jej sięod stóp do głów bez najmniejszego śladuzażenowania czy zawstydzenia. A więc.Emma Buckley, EmmaBuckley [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Terazmiała przed sobą całą historię pełne stodziesięć stron.Na stronie siedemnastejJasmine pojawia się po raz pierwszy,przychodząc do nocnego klubu, w którympracuje, a potem, kilka stron dalej, wscenie dwudziestej pierwszej, przechodziprzez tłum i zatrzymuje się na moment,żeby przyjrzeć się zespołowiwystępującemu na estradzie.Scenariuszopisywał Jasmine jako chwytające zaserce połączenie wiary w siebie iniewinności.Emma czytała dalej, łakomieprzerzucając strony.Oczy rozszerzyły jejsię z podniecenia, kiedy doszła do scenysto czterdziestej ósmej, gdzie Jasmineocala życie Eddiemu, którego Turpin chcezastrzelić, i przy scenie dziewięćdziesiątej190 siódmej, która brzmiała następująco:Eddie i Jasmine opadają na piasek inamiętnie się całują.Zanim dotarła do końca scenariusza,pragnęła roli Jasmine bardziej niżczegokolwiek przedtem w całym swoimżyciu.191 Rozdział 10Następnego dnia kwadrans po dwunastejEmma zasiadła na twardym drewnianymkrześle w gabinecie Bena, wodzącwzrokiem po czarno-białych fotografiachformatu dwadzieścia na dwadzieścia pięćcentymetrów przedstawiającychpozostałych członków obsady, które byłypoprzypinane pinezkami na ścianach. Czekamy już tylko na Patricka wyjaśnił Ben. Przyjdzie niedługo.Zdążyli już obejrzeć Erin, Kimberley iKate, a Ben spędził z Erin prawie półgodziny dwa razy tyle, ile z pozostałymikandydatkami, bo wiedział, że nie da jej tejroli i zrobiło mu się żal dziewczyny.Podczas każdego kolejnego czytaniascenariusza on i Angela odkrywali coraz tonowe aspekty osobowości Jasmine i teraz192 wiedzieli już dokładnie, kogo szukają.Jasmine miała być cwaną i przebiegłądziewczyną, która swoją seksualnośćwykorzystuje jako broń i z lekkimdystansem obserwuje wszystko, co siędzieje wkoło niej.Miał nadzieję, że wEmmie znajdzie wszystkie te cechy. Zdążyłaś poczytać scenariusz? zapytał. Och, tak, przeczytałam całość, dwarazy.Jest znakomity! wyrzuciła z siebieEmma.Nie spała prawie całą noc, chcąc poznaćJasmine i wczuć się w rolę.Jak Jasmine bystała, jak by siedziała? Czy była porywcząkokietką, czy trzezwo myślącą spryciarą?Jak bardzo spodobał jej się Eddie, kiedy gopo raz pierwszy zobaczyła? Uśmiechała sięczęsto? Była bystra? Gdzie chodziła doszkoły? Czy była szczęśliwa? Chciałapoznać Jasmine na wylot, a jednocześnie w193 jakiś sposób zachować świeże ispontaniczne reakcje podczas dzisiejszegoprzesłuchania.Odkryła, że najtrudniej zewszystkiego jest usiedzieć w tym pokoju izachowywać się naturalnie. A Jasmine jest wspaniała mówiładalej. Uwielbiam ją, to znaczy, jestdzielna i niegłupia, i nie da się nikomunabrać, prawda? Czy ty też taka właśnie jesteś? spytałBen z nadzieją. Skąd, broń Boże! roześmiała sięEmma, ale widząc identyczny grymaszaniepokojenia na twarzach Bena i Angeli,zdała sobie sprawę, że prawdopodobnieudzieliła najgorszej możliwej odpowiedzi. To znaczy, owszem, może trochę.Sporonawet.Chyba. Zaraz.Niestety, gdzieś nam sięzapodziało twoje CV powiedziała Angela. Pewnie nie przyniosłaś ze sobą kopii?194 Nie, bardzo przepraszam. Nic nie szkodzi.Możesz nam poprostu przypomnieć, czym się ostatniozajmowałaś? Fryzjerstwem palnęła Emma bezzastanowienia i natychmiast pożałowała,że tak jej się wyrwało. Przykro mi.Nie znam tego powiedziała Angela, podnosząc wzrokznad notatnika. To sztuka czy film?Emma spojrzała na Angelę, a potem naBena i dostrzegła w ich twarzach, żenaprawdę nie chcieliby usłyszeć od swojejewentualnej odtwórczyni głównej roli, żeprzez ostatnie trzy lata zajmowała sięzmiataniem z podłogi włosów orozdwojonych końcówkach.Przełknęłaślinę.Cała jej przyszłość zależała od tego,co za chwilę powie.Gdyby wyjawiła imprawdę, żadne wyczyny podczasprzesłuchania nie będą miały znaczenia.195 Nigdy by jej nie potraktowali poważnie iresztę swojej aktorskiej kariery spędziłaby,leżąc na noszach na planie Szpitala HolbyCity, ociekając sztuczną krwią.Przypomniała sobie radę udzieloną kiedyśprzez Michaela: Po prostu kłam.Nikt sięnigdy nie dowie .Wzięła głęboki oddech. Film uśmiechnęła się i ze sposobu,w jaki Angela i Ben natychmiast radośniepokiwali głowami, domyśliła się, żenareszcie powiedziała to, co trzeba.Kurczę, pomyślała, to naprawdę nie jesttrudne. Kto to reżyserował? zapytał Ben. Michael Ridgway powiedziałaszybko Emma, wiedząc, że jej szef niemiałby nic przeciwko przypisaniu muzasług za film, który nie istniał. Znaciego? Nie, ale nazwisko brzmi znajomo pokiwał głową Ben w zamyśleniu, idąc za196 pierwszą zasadą biznesu filmowego, któramówi: Nigdy się nie przyznawaj, żeczegoś nie wiesz . Co to? Komedia? Och, tak, jest tam się z czego pośmiać zgodziła się Emma. Ale poza tymmnóstwo ciężkiej pracy. Oczywiście zgodził się Ben. Akiedy wejdzie do dystrybucji? Jakoś niedługo. Kto jeszcze tam zagrał? zapytałaAngela i Emma pewnym siebie tonemwyrzuciła listę nazwisk wszystkichpracowników salonu, które Angelaskrupulatnie sobie zapisała. A zatem sporo nowych twarzy,prawda? Tak, można by tak powiedzieć. To bardzo obiecujące powiedziałaAngela. I żadnych wielkich nazwisk? Znasz Pana Chatnopakuna? zapytałaEmma, wymieniając cichego Tają stylistę.197 Bardziej imponującego nazwiska nieumiała sobie przypomnieć.Angela pokręciła głową. Jest bardzo popularny w Tajlandii wyjaśniła Emma. A co robiłaś przedtem? zapytałaAngela. No cóż, występowałam w sztuce podtytułem Książka telefoniczna w Man in theMoon i telewizyjnych serialach, jakwszyscy: The Bill, Szpital Holby City.Obawiam się, że to nic specjalnego.Angela i Ben uśmiechnęli się, spodobałaim się skromność Emmy. Och dodała brawurowo no i,oczywiście, w Titanicu. Jak było? Zimno i mokro.Angela i Ben roześmiali się.Emmapoczuła się jak król świata.I wtedy wszedł Patrick.198 Uśmiech zamarł na ustach Emmy, kiedyPatrick usiadł z rozmachem obok Bena nabrązowej pluszowej sofie.Przyjrzał jej sięod stóp do głów bez najmniejszego śladuzażenowania czy zawstydzenia. A więc.Emma Buckley, EmmaBuckley [ Pobierz całość w formacie PDF ]