[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Faru bonon al diablo, per infero li servos al vi, aû-di¸is avinjo.80 AVINJOeLIBRO Jes, jes, avinjo, diris la arbaristo, tio estas vera pro-verbo.Estas mia opinio, ke ni eç ne bezonus deziri plibonan estrinon, se ÿi ne havus tiujn oficistojn çirkaû si;tiuj instigas kaj trompas ÿin.Kaj tiu kanajlaro taûgas pornenio alia en la mondo, ol por ÿteli al Dio la tempon.Kiam mi çion tion, kara avinjo, vidas en la mondo, mipensas multfoje: mil tondroj frakasu vin! Çu tio ne ko-lerigas, kiam oni pensas, ke tia kreteno, kiu nenion scias,por nenio taûgas ol por stari post veturilo kiel ligna ma-rioneto kaj sidaçi en salono ke tiu havas la samon kielmi, ke li pli multe valoras ol mi, kiu devas dum pluvotravadi la koton kaj la ne¸on en la arbaroj, tage kaj nokteinterbati¸i kun ÿtelçasistoj kaj por çio esti responda kajçion prizorgi.Mi ne havas kaûzon por plendi, mi estaskontenta; sed kiam venas çi tien al mi tia arogantulo kajnazgrimacas al mi: tiam mi, je mia honoro & sed senuti-las koleri. Kaj la arbaristo prenis la glason kaj trinkispor forgesi la koleron. Sed çu la sinjorino pri çio scias, kio okazas? Kaj kialne kura¸as iu kaj kial li ne diras tion al ÿi, se oni traktaslin maljuste? demandis avinjo. EÛ, diablon, kiu ÿatas bruligi siajn fingrojn? Mi mult-foje parolas kun ÿi kaj mi povus diri tion aû alion, sed miçiam pensas: Frañek, silentu, ke ¸i ne glitu sur vin.Kajfine ÿi ne bezonus tion kredi al mi; ÿi demandas tiujn plisuperajn, kaj jen vi havas çio vana.Ili tenas unu kun81 AVINJOeLIBROla alia, estas nedividebla mano.Mi parolis kun ÿi antaûkelkaj tagoj; ÿi promenis en la arbaro kun tiu fremdaprinco, kiu estas çe ÿi.Ili renkontis ie Viktorkan kaj ilidemandis min pri ÿi; la princino ektimis ÿin. Kaj kion vi diris al ÿi? demandis avinjo. Nu, kion mi diru? Mi diris, ke ÿi estas freneza, sed keÿi al neniu faras malbonon. Kaj kion ÿi respondis? xi sidi¸is en herbon kaj la princo sidi¸is çe ÿiaj pie-doj; poste ili ordonis al mi, ke mi sidi¸u apud ili kaj kemi rakontu al ili pri la freneza Viktorka kaj kiamaniereokazis, ke ÿi frenezi¸is. Kaj vi volonte rakontis, çu ne? ridetis lia edzino. Vi scias, edzino, kiu ne ÿatus servi al bela sinjorino?Kaj kvankam nia princino ne estas plu tiel juna, tamenÿi estas diable çarma sinjorino.Cetere kion fari, mi de-vis rakonti. Vi estas ÿerculo, baptopatro; du jaroj jam pasis, dekiam mi vivas tie çi kaj kiam vi promesas al mi, ke vi almi detale rakontos, kiel okazis kun Viktorka sed ¸isnun mi ne scias tion, nur supraîe, intermiksite.Mi neestas bela sinjorino, mi ne povas al vi ordoni do ver-ÿajne mi tion neniam ekscios, çu ne? Ho, avinjo, vi estas al mi pli kara ol la plej bela sin-jorino en mondo! Se plaças al vi aûskulti, mi rakontos alvi tiun historion, se vi volas, tuj. 82 AVINJOeLIBRO Se la baptopatro volas, li scias submeti silkan kuse-non, tio estas vera, ridetis avinjo. Se konvenas al labaptopatrino, mi prenos vin je vorto.Maljuna homo si-milas infanon kaj la infanoj, kiel vi mem scias, volonteaûskultas rakontojn. Mi ne estas ankoraû maljuna kaj mi ankaû plezureaûskultas, respondis la arbaristedzino. Rakontu nur,paçjo, rakontu, agrable ni pasigos la tempon. Panjo, mi petas vin, donu al ni ankoraû panon, ni nehavas plu eç peceton, sonis en la pordo la voço de Ber-tík. Tio ne estas ebla, kien ¸in tiuj infanoj estus metin-taj! miris avinjo. Unu duonon ili forman¸is, la alian ili donis al la hun-doj, al la kapreolino kaj al la sciuroj.Estas çiam tiel.Ho,mi havas kun ili inferon, ¸emis la arbaristedzino, reetrançante la panon.Dum la arbaristedzino distribuis ekstere la panon in-ter la infanoj kaj la malgrandan filinon ÿi estis transdon-anta al zorgo de vartistino, la arbaristo plenigis sian pi-pon. Mia mortinta edzo, Dio savu lian animon, havis an-kaû la saman kutimon: antaû ol li komencis ion rakon-ti, la pipo devis esti preparita, diris avinjo kaj reflektode dolça rememoro ekbrilis en ÿia okulo [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
. Faru bonon al diablo, per infero li servos al vi, aû-di¸is avinjo.80 AVINJOeLIBRO Jes, jes, avinjo, diris la arbaristo, tio estas vera pro-verbo.Estas mia opinio, ke ni eç ne bezonus deziri plibonan estrinon, se ÿi ne havus tiujn oficistojn çirkaû si;tiuj instigas kaj trompas ÿin.Kaj tiu kanajlaro taûgas pornenio alia en la mondo, ol por ÿteli al Dio la tempon.Kiam mi çion tion, kara avinjo, vidas en la mondo, mipensas multfoje: mil tondroj frakasu vin! Çu tio ne ko-lerigas, kiam oni pensas, ke tia kreteno, kiu nenion scias,por nenio taûgas ol por stari post veturilo kiel ligna ma-rioneto kaj sidaçi en salono ke tiu havas la samon kielmi, ke li pli multe valoras ol mi, kiu devas dum pluvotravadi la koton kaj la ne¸on en la arbaroj, tage kaj nokteinterbati¸i kun ÿtelçasistoj kaj por çio esti responda kajçion prizorgi.Mi ne havas kaûzon por plendi, mi estaskontenta; sed kiam venas çi tien al mi tia arogantulo kajnazgrimacas al mi: tiam mi, je mia honoro & sed senuti-las koleri. Kaj la arbaristo prenis la glason kaj trinkispor forgesi la koleron. Sed çu la sinjorino pri çio scias, kio okazas? Kaj kialne kura¸as iu kaj kial li ne diras tion al ÿi, se oni traktaslin maljuste? demandis avinjo. EÛ, diablon, kiu ÿatas bruligi siajn fingrojn? Mi mult-foje parolas kun ÿi kaj mi povus diri tion aû alion, sed miçiam pensas: Frañek, silentu, ke ¸i ne glitu sur vin.Kajfine ÿi ne bezonus tion kredi al mi; ÿi demandas tiujn plisuperajn, kaj jen vi havas çio vana.Ili tenas unu kun81 AVINJOeLIBROla alia, estas nedividebla mano.Mi parolis kun ÿi antaûkelkaj tagoj; ÿi promenis en la arbaro kun tiu fremdaprinco, kiu estas çe ÿi.Ili renkontis ie Viktorkan kaj ilidemandis min pri ÿi; la princino ektimis ÿin. Kaj kion vi diris al ÿi? demandis avinjo. Nu, kion mi diru? Mi diris, ke ÿi estas freneza, sed keÿi al neniu faras malbonon. Kaj kion ÿi respondis? xi sidi¸is en herbon kaj la princo sidi¸is çe ÿiaj pie-doj; poste ili ordonis al mi, ke mi sidi¸u apud ili kaj kemi rakontu al ili pri la freneza Viktorka kaj kiamaniereokazis, ke ÿi frenezi¸is. Kaj vi volonte rakontis, çu ne? ridetis lia edzino. Vi scias, edzino, kiu ne ÿatus servi al bela sinjorino?Kaj kvankam nia princino ne estas plu tiel juna, tamenÿi estas diable çarma sinjorino.Cetere kion fari, mi de-vis rakonti. Vi estas ÿerculo, baptopatro; du jaroj jam pasis, dekiam mi vivas tie çi kaj kiam vi promesas al mi, ke vi almi detale rakontos, kiel okazis kun Viktorka sed ¸isnun mi ne scias tion, nur supraîe, intermiksite.Mi neestas bela sinjorino, mi ne povas al vi ordoni do ver-ÿajne mi tion neniam ekscios, çu ne? Ho, avinjo, vi estas al mi pli kara ol la plej bela sin-jorino en mondo! Se plaças al vi aûskulti, mi rakontos alvi tiun historion, se vi volas, tuj. 82 AVINJOeLIBRO Se la baptopatro volas, li scias submeti silkan kuse-non, tio estas vera, ridetis avinjo. Se konvenas al labaptopatrino, mi prenos vin je vorto.Maljuna homo si-milas infanon kaj la infanoj, kiel vi mem scias, volonteaûskultas rakontojn. Mi ne estas ankoraû maljuna kaj mi ankaû plezureaûskultas, respondis la arbaristedzino. Rakontu nur,paçjo, rakontu, agrable ni pasigos la tempon. Panjo, mi petas vin, donu al ni ankoraû panon, ni nehavas plu eç peceton, sonis en la pordo la voço de Ber-tík. Tio ne estas ebla, kien ¸in tiuj infanoj estus metin-taj! miris avinjo. Unu duonon ili forman¸is, la alian ili donis al la hun-doj, al la kapreolino kaj al la sciuroj.Estas çiam tiel.Ho,mi havas kun ili inferon, ¸emis la arbaristedzino, reetrançante la panon.Dum la arbaristedzino distribuis ekstere la panon in-ter la infanoj kaj la malgrandan filinon ÿi estis transdon-anta al zorgo de vartistino, la arbaristo plenigis sian pi-pon. Mia mortinta edzo, Dio savu lian animon, havis an-kaû la saman kutimon: antaû ol li komencis ion rakon-ti, la pipo devis esti preparita, diris avinjo kaj reflektode dolça rememoro ekbrilis en ÿia okulo [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]