[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W jednej z grup na ostatnim spotkaniu zabrał głos ojciec,który do tej pory milczał.Jego wypowiedzią pragniemy pożegnaćsię z polskim czytelnikiem:Po przeczytaniu książki Rodzeństwo bez rywalizacji byliśmyz żoną pełni energii i zapału do korekty naszych metod wy-chowawczych.Już od jakiegoś czasu uważaliśmy, że dajemy sobie niezlew kość: my - dzieciom, one - nam i sobie nawzajem.Jed-nak bez względu na to, ile nocnych godzin strawiliśmy naanalizowaniu przykrych sytuacji, dochodziliśmy do tego sa-mego wniosku, że - w gruncie rzeczy - jesteśmy niezłymirodzicami, mamy równie niezłe dzieci, a przyczyną wszystkichich i naszych waśni jest horrendalna ciasnota.- Też byłbym czarującym daddy" - jak sam Bili Cosby -207 gdybym mógł powrzucać was do osobnych pokoi, a sam za-mknąć się z mamą w uroczej sypialni! - zapewniałem ura-żonych moim podniesionym głosem synów, których dopieroco ściągnąłem z braterskiego ringu".- Ależ, ojciec, to nie o to chodzi.- perorował najstarszy;dla niego (od czasu kiedy wąs mu się sypnął) każda sytuacjastanowi okazję do prezentowania jedynego słusznego, czyli je-go własnego poglądu.Ma prawie osiemnaście lat, jest jota w jotę podobny do mniei pewnie dlatego tak wkurza" mnie jego śmiesznie pretensjo-nalna dyktatura wobec młodszego rodzeństwa.Prawdę mó-wiąc, sporo winy za konflikty i bójki między naszą piątkądzieci przypisywałem właśnie jemu.Spróbowaliśmy metod z książki.Nie wychodziło; czasaminawet było gorzej, niż przedtem.Analizowaliśmy z żoną prawiekażdą sytuację, szukając przyczyn porażek.W końcu doszli-śmy do wniosku, że mówimy nowe teksty", ale nadal sie-dzimy w starej skórze".Zaczęliśmy zapisywać nasze słowa i odpowiedzi dzieci, copozwoliło nam zdemaskować postawy, którymi wywoływaliśmyoburzające lub zasmucające nas reakcje u dzieci.Rozpoznaliśmy w sobie rodzica - pacyfikatora, policjanta,dyktatora, zawstydzacza, inkwizytora, męczennika, demagoga,rodzica oburzającego się i stronniczego.Postanowiliśmy eksmitować ich z naszego ciasnego miesz-kania, żeby zrobić miejsce dla RODZICA UWA%7łNEGO, którynie gorszy się faktem, iż jego ukochane dzieci odczuwają na-miętności i gwałtowne uczucia, ale pomagając je wyrażać,przyczynia się do rozbudzania uczuć dobrych.W tej decyzji wspierają nas słowa Leonarda Shawa:Każde oburzenie lub ocena, którą tworzysz,pomaga podtrzymać konflikt,o którym twierdzisz,że chcesz mu zaradzić.Zamiast oburzać się - działaj z przestrzenimiłości i wybaczenia.Koniec [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.W jednej z grup na ostatnim spotkaniu zabrał głos ojciec,który do tej pory milczał.Jego wypowiedzią pragniemy pożegnaćsię z polskim czytelnikiem:Po przeczytaniu książki Rodzeństwo bez rywalizacji byliśmyz żoną pełni energii i zapału do korekty naszych metod wy-chowawczych.Już od jakiegoś czasu uważaliśmy, że dajemy sobie niezlew kość: my - dzieciom, one - nam i sobie nawzajem.Jed-nak bez względu na to, ile nocnych godzin strawiliśmy naanalizowaniu przykrych sytuacji, dochodziliśmy do tego sa-mego wniosku, że - w gruncie rzeczy - jesteśmy niezłymirodzicami, mamy równie niezłe dzieci, a przyczyną wszystkichich i naszych waśni jest horrendalna ciasnota.- Też byłbym czarującym daddy" - jak sam Bili Cosby -207 gdybym mógł powrzucać was do osobnych pokoi, a sam za-mknąć się z mamą w uroczej sypialni! - zapewniałem ura-żonych moim podniesionym głosem synów, których dopieroco ściągnąłem z braterskiego ringu".- Ależ, ojciec, to nie o to chodzi.- perorował najstarszy;dla niego (od czasu kiedy wąs mu się sypnął) każda sytuacjastanowi okazję do prezentowania jedynego słusznego, czyli je-go własnego poglądu.Ma prawie osiemnaście lat, jest jota w jotę podobny do mniei pewnie dlatego tak wkurza" mnie jego śmiesznie pretensjo-nalna dyktatura wobec młodszego rodzeństwa.Prawdę mó-wiąc, sporo winy za konflikty i bójki między naszą piątkądzieci przypisywałem właśnie jemu.Spróbowaliśmy metod z książki.Nie wychodziło; czasaminawet było gorzej, niż przedtem.Analizowaliśmy z żoną prawiekażdą sytuację, szukając przyczyn porażek.W końcu doszli-śmy do wniosku, że mówimy nowe teksty", ale nadal sie-dzimy w starej skórze".Zaczęliśmy zapisywać nasze słowa i odpowiedzi dzieci, copozwoliło nam zdemaskować postawy, którymi wywoływaliśmyoburzające lub zasmucające nas reakcje u dzieci.Rozpoznaliśmy w sobie rodzica - pacyfikatora, policjanta,dyktatora, zawstydzacza, inkwizytora, męczennika, demagoga,rodzica oburzającego się i stronniczego.Postanowiliśmy eksmitować ich z naszego ciasnego miesz-kania, żeby zrobić miejsce dla RODZICA UWA%7łNEGO, którynie gorszy się faktem, iż jego ukochane dzieci odczuwają na-miętności i gwałtowne uczucia, ale pomagając je wyrażać,przyczynia się do rozbudzania uczuć dobrych.W tej decyzji wspierają nas słowa Leonarda Shawa:Każde oburzenie lub ocena, którą tworzysz,pomaga podtrzymać konflikt,o którym twierdzisz,że chcesz mu zaradzić.Zamiast oburzać się - działaj z przestrzenimiłości i wybaczenia.Koniec [ Pobierz całość w formacie PDF ]