Kalicińska Małgorzata, Grabowska Barbara Irena (2012)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. No i tak towłaśnie wyglądało. dokończyła już ciszej, znów spuszczając wzrok w obrus.Znów zapadła nieznośna cisza. Mamo, chodz! Jagna wstała nagle i wyciągnęła do mnie rękę.Janek odsunął mi krzesłoi poszłam za Jagusią do sypialni Ireny.Tam na jej tapczanie Jagna przytuliła się do mnie i wreszcierozpłakała głębokim szlochem.Kołysałam ją w ramionach jak kiedyś, gdy stłukła kolanko.Ileż to ją musiało kosztować!Nie zabrałyśmy z pokoju chusteczek, ale znalazłam jedną koło lampki nocnej, a potem Jagnawycierała łzy i nos w koszulę nocną Ireny. Wypiorę jej szepnęła przez zatkany nos.Rozmawiałyśmy o tej jej zlekceważonej miłości i poronieniu, o tym, co czuła i co ja czułam.Wywlokłyśmy nasze demony, żeby je pogonić precz.Pierwszy raz od dawna Jagoda była moją Jagodą! Jakby jej kto wyjął z oka i serca lodowykolec.Naobiecywałyśmy sobie masę rzeczy, aż weszła Irena i powiedziała spokojnie: My tam siedzimy sami, więc chodzcie już, zrazy wystygły!Radek siedział spokojnie, wodząc za Jagną oczami.Ona podeszła do ojca i pocałowała gow czoło.Popatrzyli na siebie ciepło.Potem podeszła do Radka i wyciągnęła dłoń. Chodz, no chodz! Teraz my. Co my ? zapytał jakoś dziwnie, jakby chciał się upewnić, że to do niego.Jagna stała wyczekująco, więc wstał i wyszli do ogródka.Zamknęli drzwi i widziałam tylko,jak idą schodkami w dół i zatrzymują się koło krzaka wciąż kwitnących Felkowych róż. Jeszcze tylko zapalenia płuc jej potrzeba sarknęła Irena i wziąwszy z szafy sweter,podeszła do okna. Daj im spokój zganiłam ją.Jagoda zasyczałaby mnie za taką nadopiekuńczość.Ale Irenaotworzyła balkon. Dziuniu, proszę się natychmiast ubrać! powiedziała bardzo twardo.Moja krnąbrna córka z uśmiechem włożyła wielki bury sweter Ireny i posłała jej buziaka.Potem znów zwróciła się do Radka.Nie słyszeliśmy, o czym rozmawiają.To była dla naspantomima, bo oczywiście udając, że trzeba uszanować ich intymność, każde z nas wlepiało wzrokw okno.Travis siedział koło Ireny, bo wyczuł, że ta pani głaszcze chętniej niż my.Radek stał vis-�-vis Jaguśki i słuchał.Ona gestykulowała i poprawiała włosy, znam ten gest,zawsze tak robi, gdy jest niepewna siebie.W końcu Radek wziął ją za rękę i przytrzymał.Ta chwilaciągnęła się długo.Wróciliśmy do stołu, gdy on ją przytulił i chyba już nic nie mówili.Irena mruczała coś do Travisa, klepiąc go po głowie, a ja i Janek popatrzeliśmy na siebiei pociągnęliśmy równocześnie nosami.How sweeet!, powiedziałaby Jagna teatralnie.Ale akuratteraz gra w innej scenie. Trzeba by te zrazy, co? Irena wstała z krzesła, zerkając za okno. Dwa e-maile.PierwszyMamuś!Jesteśmy z Radkiem w Bieszczadach.Nie masz pojęcia, jak tu jest pięknie! Pamiętasz, jakbyłam w podstawówce i na chemii w ramach pracy domowej robiliśmy takie doświadczenie z nitkązawieszoną nad solanką? I ta sól się z czasem tak niesamowicie delikatnie na tej nitcekrystalizowała? Tak właśnie wyglądają tu drzewa kiedy podejdziesz blisko i przyjrzysz się takiejgałązce, zobaczysz każdy pojedynczy kryształek lodu, każdą gwiazdkę śniegu, które na niej osiadły.Coś niepowtarzalnie zjawiskowego! Z daleka wygląda to tak, jakby ktoś obsypał okolicę cukrempudrem, na gładko, idealnie.%7ładnych hałd czarnego, błotnistego śniegu, żadnych kałuż, żadnychwyślizganych butami dziur.I nikt tu sobie nie zawraca głowy strącaniem sopli ot, wiszą sobiei odbijają światło słońca jak pryzmaty, a dzieciaki zrywają je i liżą jak lody.Oczywiście musiałamspróbować, choć Radek mnie z charakterystycznym dla niego dystansem i spokojem poinformował,że zapewne zasysam ptasie siki.A trudno! Za to poczułam się znowu jak dzieciak! Travis jestwniebowzięty i bryka w tym śniegu jak wściekły, łapiąc w pysk rzucane mu śnieżki.A właśnie czy ty wiedziałaś, że skórzane rękawiczki tak naprawdę nie chronią przedzimnem?? Musiałam kupić takie wełniane grube paskudy, inaczej ręce by mi odpadły!!Mieszkamy w takim sporym schronisku wyposażone ku czci Gierka chyba, a możei Gomułki jeszcze? Ale uważaj: mają WiFi! Ot, panie, technologia w górskiej chacie! Ja jestemwięc przeszczęśliwa Radek mniej.Mówi, że mieszkam w laptopie, konieczny mi detoks, aleprzesadza.Muszę, naprawdę muszę czasem zajrzeć na służbową skrzynkę albo napisać maila dowłasnej matki, no nie?Nie wiem jeszcze, kiedy wracamy.Powinniśmy w sumie w czwartek, ale Karol zgodził się naprzedłużenie mi urlopu, jeśli trzy, cztery godziny dziennie popracuję zdalnie, więc możeprzedłużymy.Nie chce mi się jeszcze do Warszawy.Poza tym, wiesz, tu mają kominek i gotująnaprawdę przepysznie! Co ja mam wracać do kaloryfera i parówek?A, mamuś, tylko jedna rzecz zapomniałam pigułek, a w poniedziałek powinnam już zacząćnowe opakowanie.Doślesz mi kurierem? Nadaj za pobraniem ja zapłacę tu na miejscu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki