[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zdecydowanie odrzucał pieniądz jako umożliwiający uzyskiwanie dochodu bez pracy.W zamian postulował stworzenie banków wymiany, które przyjmowałyby wszystkietowary, określały ich wartość, następnie wydawały bony, które umożliwiałyby nabywanie99BG AGH wszelkich niezbędnych dóbr.Banki te miały także udzielać pracownikom bezprocentowychkredytów w towarach i środkach produkcji.Prudhon opowiadał się za pokojową drogątworzenia społeczeństwa anarchistycznego.Anarchizm kolektywistycznyBył próbą pogodzenia postulatu absolutnej wolności jednostki z zasadami kolekty-wistycznego społeczeństwa anarchistycznego.Twórcą tego nurtu anarchizmu był RosjaninMichał Bakunin (1814 1876).Punktem wyjścia jego poglądów była krytyka państwa.Uznał je za twór sztuczny, sprzeczny z naturą człowieka i największego wroga wolności.Każde państwo, bez względu na formę ustroju, jest narzędziem ucisku i wyzysku luduprzez uprzywilejowaną mniejszość.Domagał się natychmiastowego zniesienia państwa, nadrodze żywiołowej, posługującej się terrorem rewolucji robotniczo-chłopskiej, wywołanejprzez tajną organizację spiskową.Przyszłe społeczeństwo anarchistyczne miało być luznymzwiązkiem produkcyjno-konsumpcyjnych kolektywów łączących się dobrowolnie w gminyi okręgi (w płaszczyznie poziomej) oraz federacje, także międzynarodowe (w płaszczyzniepionowej).Bakunin odrzucił prywatną własność środków produkcji oraz dziedziczeniewłasności, proponując w zamian zasadę równości ekonomicznej, a co za tym idzie uspołecznienie środków produkcji.Ta nowa forma stosunków międzyludzkich, oparta narówności i solidarności, miała umożliwiać pełne korzystanie ze wszystkich dóbr, w tymtakże z tego najcenniejszego wolności.Anarchizm komunistycznyAnarchizm komunistyczny łączył postulat absolutnej wolności jednostki z zasadąkomunizmu ekonomicznego.Za najwybitniejszego przedstawiciela tego nurtu anarchizmuuznaje się Rosjanina Piotra Kropotkina (1842 1921).Człowiek, według Kropotkina, jestz natury dobry, skłonny do pomocy wzajemnej, solidaryzmu w działaniu.Te pozytywne,naturalne cechy jednostki są deformowane przez kapitalizm.Stąd też potrzeba szybkieji radykalnej zmiany, jeżeli to konieczne, to nawet w formie krwawej rewolucji, któradoprowadziłaby do przebudowy stosunków społecznych, a przede wszystkim do obaleniapaństwa.W odróżnieniu od Bakunina uważał, że rewolucja musi być poprzedzona propagandą czynu prowadzoną przez rewolucjonistów oraz przygotowaniem militarnym.Głównym celem rewolucji jest zniesienie państwa i budowa komunistycznego społe-czeństwa anarchistycznego rozumianego jako związek dobrowolnych, samorzutnie zrodzo-nych stowarzyszeń społecznych i produkcyjnych, opartych na wspólnocie środkówprodukcji i środków konsumpcji.Zasadą naczelną miał być podział każdemu według jegopotrzeb .W takim społeczeństwie jednostka odzyska pełnię wolności, możliwość nieskrę-powanej inicjatywy oraz swobodę tworzenia spontanicznych więzi z innymi ludzmi.Pracafizyczna, łączona z umysłową, będzie przebiegać na wzór twórczości artystycznej.Społe-czeństwo anarchistyczne będzie żyło w dobrobycie, a każdy człowiek uzyska właściwewarunki dla samorealizacji.100BG AGH Anarchizm syndykalistycznyAnarchizm syndykalistyczny (syndykat, czyli związek, gr.syndikos = razem występu-jący) rozwijał się na przełomie XIX i XX wieku głównie we Francji, Włoszech i Hiszpanii.Był rezultatem przeniesienia idei anarchizmu na grunt związków zawodowych.Najbardziejznanym przedstawicielem tego nurtu anarchizmu jest Francuz Georges Sorel (1847 1922).Anarchosyndykaliści byli przekonani, że w kapitalizmie toczy się nieustanna walkaklasowa między robotnikami a burżuazją.Krytykowali demokrację burżuazyjną międzyinnymi za to, że poprzez reformy społeczno-ekonomiczne opóznia rozwój procesuspołecznego oraz łagodzi ostrze konfliktów klasowych.Uznali, że podstawową formą orga-nizacji klasy robotniczej są związki zawodowe, a nie partia robotnicza, która straciła swójrewolucyjny charakter wrastając w struktury kapitalizmu, rezygnując stopniowo z pro-wadzenia walki klasowej.Związki zawodowe dają możliwość aktywności bezpośredniej,przynoszącej nie tylko wymierne korzyści materialne, ale i szansę na zmianę stosunkówspołecznych.Najważniejsze formy walki związków zawodowych to: strajk, bojkot, sabotażi strajk generalny utożsamiany z rewolucją.Mit strajku generalnego, powszechnego miałsprzyjać przeobrażeniom moralnym i psychicznym robotników, kształtować w nim etoswalki, heroizm, być czymś w rodzaju rewolucji moralnej.Przeprowadzenie strajku gene-ralnego miało spowodować paraliż burżuazyjnego państwa i podważyć pozycję burżuazjiprzez zniesienie organizacji państwowej.W nowym społeczeństwie anarchistycznymwłasność środków produkcji oraz kontrola nad podziałem dóbr miała zostać przekazanazwiązkom zawodowym.Każda gałąz przemysłu byłaby kontrolowana przez zatrudnionychw niej robotników zorganizowanych w syndykaty.Na czele syndykatów miały stać rady,reprezentujące stanowiska robotników poszczególnych branż, które miały koordynowaćdziałalność i regulować wzajemne relacje między syndykatami.Anarchosyndykalizm odrzucał pojęcie patriotyzmu i zastępował go solidaryzmemklasowym klasę robotniczą łączyła przede wszystkim więz ekonomiczna, a dopierow dalszej kolejność narodowa.Wojnę i armię uznano za elementy państwa kapitalistycz-nego i dlatego obce ideom anarchosyndykalistycznym.NeoanarchizmNeoanarchizm to współczesna wersja XIX-wiecznej doktryny anarchizmu, dla którejnadrzędną ideą pozostaje wolność jednostki, nie skrępowana władzą państwa czy jakim-kolwiek innym przymusem.Neoanarchiści poddają ostrej krytyce zarówno państwa kapita-listyczne, jak i socjalistyczne, ideologię liberalną i komunistyczną, uznając je za represyw-ne wobec człowieka.Wolność (podstawa liberalizmu) i równość (podstawa komunizmu) todla nich wartości komplementarne, możliwe do urzeczywistnienia w społeczeństwie bez-państwowym, opartym na kolektywach i samorządach.Właściwą drogą przejścia do społe-czeństwa nowego typu jest rewolucja społeczna, kierowana przez dobrze zorganizowanągrupę rewolucjonistów.Dopuszczają stosowanie przemocy i terroru jako środka osiąganiaanarchistycznych celów i wartości, z zastrzeżeniem, że takie akcje muszą być poprzedzonegłębokim namysłem [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Zdecydowanie odrzucał pieniądz jako umożliwiający uzyskiwanie dochodu bez pracy.W zamian postulował stworzenie banków wymiany, które przyjmowałyby wszystkietowary, określały ich wartość, następnie wydawały bony, które umożliwiałyby nabywanie99BG AGH wszelkich niezbędnych dóbr.Banki te miały także udzielać pracownikom bezprocentowychkredytów w towarach i środkach produkcji.Prudhon opowiadał się za pokojową drogątworzenia społeczeństwa anarchistycznego.Anarchizm kolektywistycznyBył próbą pogodzenia postulatu absolutnej wolności jednostki z zasadami kolekty-wistycznego społeczeństwa anarchistycznego.Twórcą tego nurtu anarchizmu był RosjaninMichał Bakunin (1814 1876).Punktem wyjścia jego poglądów była krytyka państwa.Uznał je za twór sztuczny, sprzeczny z naturą człowieka i największego wroga wolności.Każde państwo, bez względu na formę ustroju, jest narzędziem ucisku i wyzysku luduprzez uprzywilejowaną mniejszość.Domagał się natychmiastowego zniesienia państwa, nadrodze żywiołowej, posługującej się terrorem rewolucji robotniczo-chłopskiej, wywołanejprzez tajną organizację spiskową.Przyszłe społeczeństwo anarchistyczne miało być luznymzwiązkiem produkcyjno-konsumpcyjnych kolektywów łączących się dobrowolnie w gminyi okręgi (w płaszczyznie poziomej) oraz federacje, także międzynarodowe (w płaszczyzniepionowej).Bakunin odrzucił prywatną własność środków produkcji oraz dziedziczeniewłasności, proponując w zamian zasadę równości ekonomicznej, a co za tym idzie uspołecznienie środków produkcji.Ta nowa forma stosunków międzyludzkich, oparta narówności i solidarności, miała umożliwiać pełne korzystanie ze wszystkich dóbr, w tymtakże z tego najcenniejszego wolności.Anarchizm komunistycznyAnarchizm komunistyczny łączył postulat absolutnej wolności jednostki z zasadąkomunizmu ekonomicznego.Za najwybitniejszego przedstawiciela tego nurtu anarchizmuuznaje się Rosjanina Piotra Kropotkina (1842 1921).Człowiek, według Kropotkina, jestz natury dobry, skłonny do pomocy wzajemnej, solidaryzmu w działaniu.Te pozytywne,naturalne cechy jednostki są deformowane przez kapitalizm.Stąd też potrzeba szybkieji radykalnej zmiany, jeżeli to konieczne, to nawet w formie krwawej rewolucji, któradoprowadziłaby do przebudowy stosunków społecznych, a przede wszystkim do obaleniapaństwa.W odróżnieniu od Bakunina uważał, że rewolucja musi być poprzedzona propagandą czynu prowadzoną przez rewolucjonistów oraz przygotowaniem militarnym.Głównym celem rewolucji jest zniesienie państwa i budowa komunistycznego społe-czeństwa anarchistycznego rozumianego jako związek dobrowolnych, samorzutnie zrodzo-nych stowarzyszeń społecznych i produkcyjnych, opartych na wspólnocie środkówprodukcji i środków konsumpcji.Zasadą naczelną miał być podział każdemu według jegopotrzeb .W takim społeczeństwie jednostka odzyska pełnię wolności, możliwość nieskrę-powanej inicjatywy oraz swobodę tworzenia spontanicznych więzi z innymi ludzmi.Pracafizyczna, łączona z umysłową, będzie przebiegać na wzór twórczości artystycznej.Społe-czeństwo anarchistyczne będzie żyło w dobrobycie, a każdy człowiek uzyska właściwewarunki dla samorealizacji.100BG AGH Anarchizm syndykalistycznyAnarchizm syndykalistyczny (syndykat, czyli związek, gr.syndikos = razem występu-jący) rozwijał się na przełomie XIX i XX wieku głównie we Francji, Włoszech i Hiszpanii.Był rezultatem przeniesienia idei anarchizmu na grunt związków zawodowych.Najbardziejznanym przedstawicielem tego nurtu anarchizmu jest Francuz Georges Sorel (1847 1922).Anarchosyndykaliści byli przekonani, że w kapitalizmie toczy się nieustanna walkaklasowa między robotnikami a burżuazją.Krytykowali demokrację burżuazyjną międzyinnymi za to, że poprzez reformy społeczno-ekonomiczne opóznia rozwój procesuspołecznego oraz łagodzi ostrze konfliktów klasowych.Uznali, że podstawową formą orga-nizacji klasy robotniczej są związki zawodowe, a nie partia robotnicza, która straciła swójrewolucyjny charakter wrastając w struktury kapitalizmu, rezygnując stopniowo z pro-wadzenia walki klasowej.Związki zawodowe dają możliwość aktywności bezpośredniej,przynoszącej nie tylko wymierne korzyści materialne, ale i szansę na zmianę stosunkówspołecznych.Najważniejsze formy walki związków zawodowych to: strajk, bojkot, sabotażi strajk generalny utożsamiany z rewolucją.Mit strajku generalnego, powszechnego miałsprzyjać przeobrażeniom moralnym i psychicznym robotników, kształtować w nim etoswalki, heroizm, być czymś w rodzaju rewolucji moralnej.Przeprowadzenie strajku gene-ralnego miało spowodować paraliż burżuazyjnego państwa i podważyć pozycję burżuazjiprzez zniesienie organizacji państwowej.W nowym społeczeństwie anarchistycznymwłasność środków produkcji oraz kontrola nad podziałem dóbr miała zostać przekazanazwiązkom zawodowym.Każda gałąz przemysłu byłaby kontrolowana przez zatrudnionychw niej robotników zorganizowanych w syndykaty.Na czele syndykatów miały stać rady,reprezentujące stanowiska robotników poszczególnych branż, które miały koordynowaćdziałalność i regulować wzajemne relacje między syndykatami.Anarchosyndykalizm odrzucał pojęcie patriotyzmu i zastępował go solidaryzmemklasowym klasę robotniczą łączyła przede wszystkim więz ekonomiczna, a dopierow dalszej kolejność narodowa.Wojnę i armię uznano za elementy państwa kapitalistycz-nego i dlatego obce ideom anarchosyndykalistycznym.NeoanarchizmNeoanarchizm to współczesna wersja XIX-wiecznej doktryny anarchizmu, dla którejnadrzędną ideą pozostaje wolność jednostki, nie skrępowana władzą państwa czy jakim-kolwiek innym przymusem.Neoanarchiści poddają ostrej krytyce zarówno państwa kapita-listyczne, jak i socjalistyczne, ideologię liberalną i komunistyczną, uznając je za represyw-ne wobec człowieka.Wolność (podstawa liberalizmu) i równość (podstawa komunizmu) todla nich wartości komplementarne, możliwe do urzeczywistnienia w społeczeństwie bez-państwowym, opartym na kolektywach i samorządach.Właściwą drogą przejścia do społe-czeństwa nowego typu jest rewolucja społeczna, kierowana przez dobrze zorganizowanągrupę rewolucjonistów.Dopuszczają stosowanie przemocy i terroru jako środka osiąganiaanarchistycznych celów i wartości, z zastrzeżeniem, że takie akcje muszą być poprzedzonegłębokim namysłem [ Pobierz całość w formacie PDF ]