Kwaniewski Kazimierz Gdzie jest trzeci król

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tuż za drzwiami prowadzącymi do lochówznajdowały się drugie drzwi, mniejsze, ukryte niemal wboazerii.Gawroński nacisnął klamkę.Drzwi ustąpiły.W gabinecie płonęło światło na biurku.Wieczorek rozejrzałsię szybko: masa papierów, książki stojące i leżące napowierzchni biurka.Oszklona szafa pełna dokumentów wteczkach i leżących luzem, stosami.Mimo to całość niesprawiała wrażenia chaosu.Najwyrazniej człowiek, który tupracował, obracał się zupełnie swobodnie w tym pozornymrozgardiaszu.W rogu pokoju stała wielka, stara kasaogniotrwała, oczywisty relikt czasów książęcych.Kapitanzbliżył się ku niej i szarpnął lekko za koło pośrodku drzwiczek.Ustąpiły z wolna.Zajrzeli wszyscy troje.Wnętrze kasy składało się z jednegowiększego pomieszczenia pojemności małej lodówki.Nad nimbyła półka, mogąca pomieścić tylko niewiele płasko leżącychpapierów.Duże pomieszczenie było puste.Wieczorek sięgnąłna półeczkę.Leżało tam kilkanaście kopert.Położył je nabiurku i otwierał kolejno.Były nie zaklejone.Na każdej byłinny napis: TYGODNI�WKI PRACOWNIK�WFIZYCZNYCH.INTROLIGATORNIA W WARSZAWIE.REMONT.Odkładał jedną kopertę po drugiej.Wszystkie zawierały ściśleodliczone, dość poważne kwoty pieniężne i w sumie stanowiłynajprawdopodobniej pokrycie budżetu muzeum w Borach nabieżący miesiąc.Na każdej była wypisana czerwoną kredkąsuma i przeznaczenie. Jest tu około osiemdziesięciu tysięcy złotych.Czy kustoszbył tak przekonany o uczciwości ogółu pracowników, żepozostawiał zwykle kasę otwartą?Gawroński w milczeniu zaprzeczył głową. Nie rozumiem tego powiedział po chwili. Kasa zawszebyła zamknięta, a Władek nigdy nie rozstawał się z kluczami.Miał do przesady rozwinięte poczucie odpowiedzialności.Oczywiście w muzeum nie było dotąd kradzieży.To jest nie dopomyślenia wśród personelu tego rodzaju placówek, gdziewszystko zależy od uczciwości poszczególnych pracowników.Ale Janas miał specjalny łańcuszek, na którym nosił klucze.Zresztą, sam tylko znał hasło otwierające kasę. A panna Szczęśniak i pan Wilczkiewicz? Wilczkiewicz zawiadywał całością spraw tylko przezmiesiąc w ciągu roku, kiedy kustosz był na urlopie.Wtedy,oczywiście, Janas przekazywał mu na pewno całość spraw, awięc i klucze od kasy.Ale zdawał mu ją i odbierał od niegorachunki po powrocie w sposób najbardziej formalny.Wiem otym.Katarzyna rozejrzała się.Kapitan poszedł za jej przykładem. Nie widać tu nigdzie żadnych kluczy. Na pewno ma je przy sobie. Musimy sprawdzić i to także westchnął kapitan.Wyszli.Wieczorek zamknął drzwi na klucz i podał go profesorowi. Jest to może zupełnie błahe w tej chwili, ale w tej kasieznajduje się jednak spora suma państwowych pieniędzy i możelepiej będzie, jeżeli klucz znajdzie się u pana profesora,prawda? Ależ ja nie jestem członkiem administracji muzeum.Raczej powinien się tym zająć Wilczkiewicz.Może poczuć siędotknięty, że go pomijamy. Tylko do przyjazdu milicji kapitan uśmiechnął się.Nasi koledzy zabezpieczą kasę.Na razie nie chciałbym miećwszystkiego na głowie.Dziękuję panu profesorowi bardzo. To raczej ja panu dziękuję.W pewnej mierze to mójobowiązek, troska o Bory i wszystko, co tu się znajduje.Niestety jestem bardzo zdenerwowany przymknął oczy izaraz otworzył je z wysiłkiem. Chodzmy. powiedziałcicho. Czy ja także muszę być przy tym, kiedy będzie panszukał tych kluczy? Jak pan profesor sobie życzy Wieczorek rozłożył ręce.Myślę, że byłoby to pożyteczne, bo pan przecież wie, jak teklucze wyglądają.Ale jeżeli nie czuje się pan na siłach, proszęzaczekać przed biblioteką.Weszli na górę.Przed drzwiami biblioteki Wieczorek obejrzałsię. Pójdę z państwem powiedział cicho profesor. Niewiadomo, co on może mieć w kieszeniach.Mogę się przydać.Nie powinienem.nie powinienem.Umilkł.Katarzyna pochyliła się i ostrożnie, jak gdyby niechcąc przebudzić zmarłego, uniosła narzutę.Materiał zaczepiło tkwiący w piersi Janasa pierzasty koniec bełtu.Zacisnęławargi, uniosła palcami materiał i odetchnęła głęboko.Obajmężczyzni stali patrząc na nią, gdy szybko i sprawnieprzetrząsała kieszenie umarłego.chustka do nosa.mały, tani, oprawny w imitację masyperłowej scyzoryk.gruby czeski ołówek automatyczny.łańcuszek i klucze.Wieczorek pochylił się.Aańcuszek przeciągnięty był przezpasek spodni. Czy to te? powiedziała Katarzyna nieco zachrypniętymgłosem.Spojrzała na profesora. Tak.Te.Wyprostowała się na klęczkach, zakryła ciało i wstała lekko.Podała kapitanowi klucze: jeden był bardzo długi i miałtajemniczy, niemal arabeskowy wzorek.Drugi był okrągły iposiadał trzy nierówne nacięcia. Schlussleger & Kraus.Stara, dobra wiedeńska firma Wieczorek wsunął klucze do kieszeni. Wynika z tegonajwyrazniej, że kustosz poszedł do biblioteki sądząc, że zarazpowróci do gabinetu.Ponieważ wyjął obraz z kasy, nie zamknąłjej, gdyż chciał za chwilę umieścić w niej oryginał.Ale wbibliotece zastała go śmierć i nie zdążył wrócić.Kasa pozostałaotwarta, a klucze są przy właścicielu.Mordercy w ogóle nieinteresowała zawartość kieszeni Janasa.Chodziło o CzarnegoKróla i tylko on był ważny. W takim razie powiedziała Katarzyna kustosz musiałzginąć dosłownie w kilkanaście sekund po tym, jakzobaczyliśmy go wchodzącego [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki