[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wówczas przekazywał sprawę pod rozstrzygnięcie innemu sędziemu lub zespołowi sędziów.Wyrok był ogłaszany ustnie i nie wymagał żadnej bliżej określonej formy czy też uzasadnienia.Początkowo treść wyroku była bardzo prosta.Zasądzała lub uwalniała pozwanego lecz nawet te sformułowania musiały mieścić się w ramach formułki która ograniczała sędziego.Dopiero z biegiem lat wyroki nabierały charakteru kształtującego nowy stosunek prawnylSKUTKI WYROKU.lPierwszym skutkiem wyroku było wygasnięcie władzy sędziego prowadzącego proces co wywoływało skutek niemożności nawet przez niego samego zmiany wyroku.Najważniejszym jednak skutkiem prawnym było zakończenie procesu które nie wywoływało skutków prawnych w przypadku uniewinnienia pozwanego lub też rodziło nowe stosunek prawny w przypadku zwycięstwa powoda.Mógł on wtedy rozpoczynać proces egzekucjilRES IUDICATA.lMożna krótko stwierdzić że res iudicata to sprawa - rzecz rozstrzygnięta wyrokiem sędziego.lSPOSOBY PODWAŻANIA WYROKU.lW prawie rzymskim istniały możliwości obrony przed wyrokiem który względem strony był niesłuszny i zawierał błędy.Była to rzecz niezwykle ważna z racji zasady że nie można o te samą rzecz sądzić się dwa razy.Chodziło tu głównie o błędy spowodowane chorobą umysłową sędziego czy też poprzez przekroczeniem przez sędziego uprawnień określonych w formułce procesowej.Należało to jednak czynić niezwłocznie po zapadnięciu wyroku gdyż w przypadku gdy został on już wykonany nie można było żądać zwrotu należności.Wyrok mógł być podważony w przypadku stwierdzenia przekupstwa sędziego lub sfałszowania dokumentów (instrumenta).Osoba upowaznioną do kasacji wyroku był pretor który przywracał stan jaki miał miejsce przed zaistnieniem skargi poprzez poza procesowy środek ochrony jakim było restitutio in integrum.Z czasem w prawie rzymskim zaczęła pojawiać się apelacja.Sędzia zaś który ze swej winy wydał wyrok nieprawidłowy „czynił spór swoim” poprzez ściągnięcie na siebie pełnej odpowiedzialności za straty poniesione przez stronę pokrzywdzoną w podwójnej wysokości.lPOSTĘPOWANIE EGZEKUCYJNE.lPostępowanie egzekucyjne zmieniało się wraz ze zmianami procesowymi.W procesie legisakcyjnym było to manus iniectio natomiast do wszczęcia egzekucji w procesie formułkowym prowadziło nowe powództwo oparte na wyroku zwane actio iudicati.Doprowadziło to do sytuacji w której powód pomimo wygranego procesu i prawomocnego wyroku zmuszony był do odczekania 30 dni.Po tym okresie jeżeli określone w wyroku świadczenie nie zostało spełnione powód występował z actio iudicati które najczęściej kończyło się w fazie in iure i dawało mu tytuł egzekucyjny.Istniała jednakże także możliwość w której pozwany mógł w tym postępowaniu zakwestionować wydanie samego wyroku czy też stwierdzić że sędzia był przekupiony.Sprawę tę rozstrzygał pretor który to bądź przyjmował do wiadomości zastrzeżenia pozwanego i kierował sprawę ponownie do rozpatrzenia przez sędziego lub też odrzucał zarzuty z w związku z nadużyciem obrony nakładał na pozwanego podwójny obowiązek świadczenia wynikającego z wyroku (duplum).Istniały 4 rodzaje egzekucji osobista i majątkowa, syngularne i uniwersalna.lPOJĘCIE I RODZAJE EGZEKUCJI.lEgzekucja była i jest formą zaspokojenia roszczeń powoda na podstawie prawomocnego wyroku.W prawie rzymskim dokonywała się ona po dokonaniu conffesio lub po ponownym zasądzeniu na podstawie actio iudicati.Pretor po rozpatrzeniu pozwu w actio iudicati po uznaniu przez pozwanego roszczenia upoważniał powoda do rozpoczęcia egzekucji.Istniały następujące rodzaje egzekucji : osobista polegająca na zabraniu dłużnika do więzienia prywatnego w którym to on miał za zadanie odpracować szkody wyrządzone powodowi lub przez okres jaki tam przebywał zwrócić powodowi należności wynikające z wyroku [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Wówczas przekazywał sprawę pod rozstrzygnięcie innemu sędziemu lub zespołowi sędziów.Wyrok był ogłaszany ustnie i nie wymagał żadnej bliżej określonej formy czy też uzasadnienia.Początkowo treść wyroku była bardzo prosta.Zasądzała lub uwalniała pozwanego lecz nawet te sformułowania musiały mieścić się w ramach formułki która ograniczała sędziego.Dopiero z biegiem lat wyroki nabierały charakteru kształtującego nowy stosunek prawnylSKUTKI WYROKU.lPierwszym skutkiem wyroku było wygasnięcie władzy sędziego prowadzącego proces co wywoływało skutek niemożności nawet przez niego samego zmiany wyroku.Najważniejszym jednak skutkiem prawnym było zakończenie procesu które nie wywoływało skutków prawnych w przypadku uniewinnienia pozwanego lub też rodziło nowe stosunek prawny w przypadku zwycięstwa powoda.Mógł on wtedy rozpoczynać proces egzekucjilRES IUDICATA.lMożna krótko stwierdzić że res iudicata to sprawa - rzecz rozstrzygnięta wyrokiem sędziego.lSPOSOBY PODWAŻANIA WYROKU.lW prawie rzymskim istniały możliwości obrony przed wyrokiem który względem strony był niesłuszny i zawierał błędy.Była to rzecz niezwykle ważna z racji zasady że nie można o te samą rzecz sądzić się dwa razy.Chodziło tu głównie o błędy spowodowane chorobą umysłową sędziego czy też poprzez przekroczeniem przez sędziego uprawnień określonych w formułce procesowej.Należało to jednak czynić niezwłocznie po zapadnięciu wyroku gdyż w przypadku gdy został on już wykonany nie można było żądać zwrotu należności.Wyrok mógł być podważony w przypadku stwierdzenia przekupstwa sędziego lub sfałszowania dokumentów (instrumenta).Osoba upowaznioną do kasacji wyroku był pretor który przywracał stan jaki miał miejsce przed zaistnieniem skargi poprzez poza procesowy środek ochrony jakim było restitutio in integrum.Z czasem w prawie rzymskim zaczęła pojawiać się apelacja.Sędzia zaś który ze swej winy wydał wyrok nieprawidłowy „czynił spór swoim” poprzez ściągnięcie na siebie pełnej odpowiedzialności za straty poniesione przez stronę pokrzywdzoną w podwójnej wysokości.lPOSTĘPOWANIE EGZEKUCYJNE.lPostępowanie egzekucyjne zmieniało się wraz ze zmianami procesowymi.W procesie legisakcyjnym było to manus iniectio natomiast do wszczęcia egzekucji w procesie formułkowym prowadziło nowe powództwo oparte na wyroku zwane actio iudicati.Doprowadziło to do sytuacji w której powód pomimo wygranego procesu i prawomocnego wyroku zmuszony był do odczekania 30 dni.Po tym okresie jeżeli określone w wyroku świadczenie nie zostało spełnione powód występował z actio iudicati które najczęściej kończyło się w fazie in iure i dawało mu tytuł egzekucyjny.Istniała jednakże także możliwość w której pozwany mógł w tym postępowaniu zakwestionować wydanie samego wyroku czy też stwierdzić że sędzia był przekupiony.Sprawę tę rozstrzygał pretor który to bądź przyjmował do wiadomości zastrzeżenia pozwanego i kierował sprawę ponownie do rozpatrzenia przez sędziego lub też odrzucał zarzuty z w związku z nadużyciem obrony nakładał na pozwanego podwójny obowiązek świadczenia wynikającego z wyroku (duplum).Istniały 4 rodzaje egzekucji osobista i majątkowa, syngularne i uniwersalna.lPOJĘCIE I RODZAJE EGZEKUCJI.lEgzekucja była i jest formą zaspokojenia roszczeń powoda na podstawie prawomocnego wyroku.W prawie rzymskim dokonywała się ona po dokonaniu conffesio lub po ponownym zasądzeniu na podstawie actio iudicati.Pretor po rozpatrzeniu pozwu w actio iudicati po uznaniu przez pozwanego roszczenia upoważniał powoda do rozpoczęcia egzekucji.Istniały następujące rodzaje egzekucji : osobista polegająca na zabraniu dłużnika do więzienia prywatnego w którym to on miał za zadanie odpracować szkody wyrządzone powodowi lub przez okres jaki tam przebywał zwrócić powodowi należności wynikające z wyroku [ Pobierz całość w formacie PDF ]