Adam Bytof Jasnosc

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pomimo niezwykle represyjnej polityki Kościoła wobec wszelkichprzejawów indywidualnych poszukiwań duchowych, które mogłyzaprowadzić zainteresowanych snami prosto na stos, kolejnewzmianki o świadomym śnie zawdzięczamy św.Augustynowi i św.Tomaszowi z Akwinu.Wydaje się, że taki stan rzeczy jest wynikiemnie tylko genialnych analiz tych dwóch wybitnych umysłów, lecz takżegenialnej skuteczności biskupów, chrześcijańskich polityków izakonów rycerskich, a w pózniejszym okresie św.Inkwizycji wokrutnych prześladowaniach samodzielnie i nieortodoksyjniemyślących ludzi.W jednym z listów z 415 r.św.Augustyn przytacza serię snówGennadiusa, fizyka z Kartaginy, jako dowód możliwości posiadaniadoświadczeń po śmierci fizycznego ciała.Gennadiusa trapiływątpliwości dotyczące istnienia życia po śmierci.W rezultacieprzyśnił mu się pewnej nocy młodzieniec piękny i silny, i poprowadziłgo do miasta, gdzie rozbrzmiewał śpiew tak cudownie słodki, żeprzewyższał wszystko, co kiedykolwiek był słyszał.Kiedy Gennadiussię obudził, pomyślał, że to tylko sen.Jednak następnej nocy znowuprzyśnił mu się ten sam młodzieniec i zapytał, czy go rozpoznaje.Kiedy śniący odpowiedział, że tak, młodzieniec zapytał, kiedy i gdziezawarli znajomość.Wtedy, zastanawiając się nad odpowiedzią,Gennadius przypomniał sobie poprzedni sen.Po zapewnieniu zestrony młodzieńca, że także teraz wszystko odbywa się we śnie,uwierzył mu i uświadomił sobie, że oto śni.Na kolejne pytanie: Gdziejest teraz twoje ciało? Gennadius odpowiedział: W moim łóżku.A czyCopyright � AdamB.pl121wiesz, że oczy w twoim ciele są teraz zamknięte i niewidzące ipoprzez te oczy nie widzisz niczego? Wiem.Więc czym są te oczy,którymi mnie widzisz?Gennadius nie potrafił odpowiedzieć na to pytanie i milczał, wtedymłodzieniec zakończył stawianie pytań i z naciskiem wyjaśnił: Takjak śpisz i leżysz w łóżku, a oczy w twoim ciele są niewykorzystane inic nie widzą, a jednak masz oczy, którymi mnie widzisz i cieszyszsię tą wizją, tak samo po twojej śmierci, podczas gdy twoje cielesneoczy będą całkowicie nieaktywne, będzie w tobie życie ciągle żyweoraz zdolność percepcji, poprzez którą ciągle będziesz spostrzegał iodczuwał.Dlatego nie miej już wątpliwości, czy życie człowiekatoczy się dalej po śmierci.Zw.Augustyn stwierdza, że obawyGennadiusa zostały całkowicie usunięte.Wspominając w swojej Summie Teologicznej" przypuszczenieArystotelesa, iż w czasie snu zmysły czasami wykazują niewielkieosłabienie, św.Tomasz z Akwinu pisał, że dzieje się to pod koniecsnu, u osób zrównoważonych i obdarzonych silną wyobraznią oraznie tylko wyobraznia pozostaje wolna, lecz także codzienny rozumjest częściowo uwolniony; tak więc czasem podczas snu człowiekmoże sądzić, że to co widzi, jest snem, rozróżniając pomiędzyrzeczami a ich wyobrażeniami.Wzmianki te wyraznie wskazują, że zjawisko świadomego snuznane było, choćby tylko teoretycznie, w chrześcijańskiej Europie.Należy także wspomnieć o innym wielkim europejskim umyśle,hiszpańskim mędrcu sufizmu, mistycznej tradycji islamskiej, żyjącymsto lat przed św.Tomaszem, w XII w.Słynny Ibn ElArabi nazywanytakże Największym Mistrzem pisze tak: Człowiek musi kontrolowaćswoje myśli podczas snu, ćwiczenie takiej czujności spowodujeCopyright � AdamB.pl122wielkie korzyści.Każdy powinien przyłożyć się do osiągnięciazdolności o tak wielkiej wartości.O sobie zaś mówi: Moc aktywnejwyobrazni rozwinęła się we mnie do tego stopnia, że dzięki niejspotykam dziś ukochanych przeze mnie mistyków w ich cielesnejpostaci, obiektywnie jako istoty w pełni rzeczywiste.Niczymarchanioła Gabriela, który pojawił się we własnej osobie przedoczami Proroka.Mistycy muzułmańscy sytuowali świat snów i wyobrażeń alamalmithral pomiędzy światem materii a myślą, nie uważali goza czystą fantazję, lecz rodzaj objawienia obiektywnego irzeczywistego świata duchowego w specyficznym i indywidualnym dlakażdego mistyka języku symbolicznowizyjnym.Na koniec rozdziału poświęconego najważniejszym ideom ibadaczom natury snu i marzeń sennych oraz zjawiska świadomegosnu w historii myśli europejskiej wspomnimy jeszcze o dwóch bardzoważnych postaciach.Pierwszą z nich jest Pierre Gassendi, jeden z trzech, obokKartezjusza i Hobbsa, największych filozofów XVII w [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki