[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Krótkie popołudnie dobiegało końca.Wszystko było przygotowane.Meg z matką zajętebyły jakimiś niezbędnymi krawieckimi poprawkami, podczas gdy Beth i Amy przygotowywałyherbatę, Hanna zakończyła prasowanie z, jak to nazywała  plaskiem i stukiem i tylko Jo wcią\
jeszcze nie było.Zaczynały się ju\
niepokoić i Laurie wyszedł, \
eby jej poszukać, bo nikt niemógł przewidzieć, co mogło przyjść postrzelonej Jo do głowy.Laurie przeoczył ją jednak iprzyszła sama z bardzo dziwacznym wyrazem twarzy, w którym mieszało się rozbawienie istrach, zadowolenie i \
al, co zaskoczyło rodzinę nie mniej ni\
zwitek banknotów, który poło\
yłaprzed matką, mówiąc nieco zdławionym głosem: - To mój wkład w to \
eby ojcu było lepiej i\
ebyś go przywiozła do domu!- Kochanie, skąd to masz? Dwadzieścia pięć dolarów! Jo, mam nadzieję, \
e nie zrobiłaśczegoś nierozwa\
nego?- Nie, to uczciwie moje.Nie \
ebrałam, nie po\
yczyłam ani nie ukradłam.Zarobiłam na toi nie sądzę, \
ebyś się na mnie gniewała, bo sprzedałam tylko coś, co do mnie nale\
ało.Mówiąc to Jo zdjęła kapturek i tu rozległ się ogólny krzyk, gdy\
jej wspaniałe włosy byłykrótko obcięte.- Twoje włosy! Twoje piękne włosy! Och, Jo, jak mogłaś? Twój jedyny atut.Mojekochane dziecko, to nie było potrzebne.Nie wygląda teraz jak moja Jo, ale tak bardzo ją za tokocham!Kiedy wszyscy wykrzykiwali, a Beth czule uściskała ostrzy\
oną głowę, Jo przyjęłaobojętną pozę, która nikogo ani trochę nie zwiodła i powiedziała zburzywszy brązową gęstwę istarając się wyglądać tak, jakby jej się podobała nowa fryzura: - Nie wywrze to wpływu na losynarodu, więc nie płacz, Beth.To dobre dla mojej pró\
ności.Stawałam się zbyt dumna z mojejczupryny.I mojemu mózgowi dobrze zrobi, kiedy się pozbędzie tej miotły.Jest mi tak lekko ichłodno w głowę, a fryzjer powiedział \
e niedługo będę miała fryzurę w drobne loki, co będziebardzo chłopięce, twarzowe i łatwe do utrzymania.Ja jestem zadowolona, więc proszę, mamo,wez
pieniądze i zjedzmy kolację.- Opowiedz mi wszystko, Jo.Ja nie jestem zupełnie zadowolona, ale nie mogę cięobwiniać, bo wiem, jak chętnie poświęciłaś swoją, jak to nazywasz, pró\
ność dla miłości.Ale,kochanie, to nie było potrzebne i obawiam się, \
e niedługo będziesz tego \
ałowała - powiedziałapani March.- Nie, nie będę! - odparła Jo zdecydowanie, czując znaczną ulgę, \
e jej postępek nie zostałcałkowicie potępiony.- Dlaczego to zrobiłaś? - zapytała Amy, która równie chętnie dałaby sobie obciąć głowę,co swoje ładne włosy.- No có\
, strasznie chciałam zrobić coś dla taty - odpowiedziała Jo, kiedy wszyscy zebralisię przy stole, albowiem zdrowi młodzi ludzie mogą jeść nawet pośród kłopotów.- Nienawidzępo\
yczać równie gorąco jak mama i wiem, \
e ciotka March zrzędziłaby, tak jak zawsze, gdybymją poprosiła o parę groszy.Meg dała całą swoją kwartalną pensję na komorne, a ja za swojąkupiłam tylko trochę ubrań, tote\
czułam się okropnie i zdecydowana byłam zdobyć pieniądzechoćbym miała sprzedać własny nos.- Niepotrzebnie czułaś się okropnie, moje dziecko.Nie miałaś zimowych ubrań i kupiłaśsobie najskromniejsze za swoje cię\
ko zarobione pieniądze - powiedziała pani March, zespojrzeniem, które ogrzało serce Jo.- Z początku wcale mi nie przyszło do głowy, \
eby sprzedać włosy, ale kiedy tak szłam,rozmyślałam co mogłabym zrobić, a jednocześnie oglądałam wystawy tych eleganckich sklepów,czując, \
e miałabym ochotę dać do nich nura i poczęstować się czymś.W oknie fryzjerazobaczyłam wtedy warkocze z włosów, z przyczepionymi do nich cenami i jeden czarnywarkocz, nie tak gruby jak mój, kosztował czterdzieści dolarów.Olśniło mnie nagle, \
e miałamcoś, za co mo\
na było dostać pieniądze i bez namysłu weszłam, zapytałam czy kupują włosy i ilemogą zapłacić mi za moje.- Nie mogę sobie wyobrazić jak się na to zdobyłaś - powiedziała Beth z nutą przera\
enia.- Och, to był taki malutki mę\
czyzna, który wyglądał jakby \
ył tylko po to, \
ebypomadować włosy.Najpierw się zdziwił jakby nie był przyzwyczajony, \
e dziewczęta wskakujądo sklepu i pytają go czy nie kupiłby włosów.Powiedział \
e nie zale\
y mu na moich, bo nie sÄ… wmodnym kolorze, a przede wszystkim, \
e nigdy du\
o nie płaci, bo dopiero praca, którą w niewkłada, podnosi cenę, i tak dalej.Robiło się póz
no i bałam się, \
e jeśli nic z tego zaraz niewyjdzie, to ju\
siÄ™ wcale nie zdecydujÄ™, a wiecie, \
e jak zacznę coś robić, to nie cierpięrezygnować, więc błagałam go, \
eby je wziął i powiedziałam mu dlaczego tak mi się śpieszy.Przyznaję, \
e było to głupie, ale sprawiło, \
e zmienił zdanie, bo bardzo się podnieciłam iopowiedziałam na mój pokrętny sposób całą historię, a jego \
ona usÅ‚yszaÅ‚a wszystko ipowiedziaÅ‚a bardzo miÅ‚o: «Wez
je, Tomaszu, i wyÅ›wiadcz mÅ‚odej damie przysÅ‚ugÄ™.ZarazzrobiÅ‚abym to - samo dla naszego Jimmy, gdybym miaÅ‚a choć kosmyk wÅ‚osów, który byÅ‚bycokolwiek wart» [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

przylepto3.keep.pl