[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie znamyniczego poza doświadczeniem. Jest tylko jedna absolutna zasada, mianowicie taka, że nieistnieje nic absolutnego, że nie ma żadnego absolutu" (Cours de philosophie positive, 1830 1842; Kurs filozofii pozytywnej).A.Comte jest założycielem socjologii, którą pojmował jako fizykę społeczną", przez zwykłe zastosowanie metod fizykalnych do badań społecznych.Jego etyka ogranicza się do altruizmu.W 1844 poznał Klotyldę de Vaux.%7ływił do niejuczucia romantyczne i platoniczne.Znajomość ta doprowadziła go do mistycyzmu, a pośmierci Klotyldy do religii ludzkości".To sprawiło, iż zerwał z nim jego uczeń Littrś, abyodtąd samodzielnie kontynuować wspólnie rozpoczęte dzieło.Mimo staroświeckiego iakademickiego styl u, Kurs filozof ii pozytywnej Comte'a, a zwłaszcza jego Systeme de po!itique positive (1851 1854, System polityki pozytywnej), pozostają cennym zródłemwiedzy.Condillac (Etienne Bonnot de), filozof francuski (Grenoble, 1715 opactwo Flux,1780).Uważa wrażenie za podstawę wszelkiego realnego poznania (Traktato wrażeniach,1754, wyd.pol.1887).Z powodu swego dzieła Le Commerce etle Gouvernement consideresrelativement Cun a l'autre (1776, Handel i rząd rozpatrywane we wzajemnych ze sobązwiązkach) bywa uważany za jednego z twórców współczesnej ekonomii.Zob.SENSUALIZM.Condorcet (Marie Jean de Caritat.markiz de), filozof, matematyk i polityk francuski(Ribemont, 1743 BourglaReine, 1794).W wieku 16 lat przedstawia swą pierwszą pracę zanalizy matematycznej.W 26 roku życia wstępuje do Akademii Nauk.W 1773 wybrany jestna jej dożywotniego sekretarza.Deputowany do Zgromadzenia Ustawodawczego i Konwentu.Chociaż nie należy do żadnego stronnictwa, jest przyjacielem żyrondystów.Postawiony wstan oskarżenia w 1793 i zatrzymany w roku następnym, truje się w wiezieniu.Tam równieżpisze Szkic obrazu postępu ducha ludzkiego poprzez dzieje (wyd.pol.1957), w którymtradycyjną religie zastępuje wiarą w postęp ludzkości, zapowiadając w ten sposób filozofie -t-Comte'a.Cournot (Antoine Augustin), ekonomista, matematyk i filozof francuski (Gray, 1801 Paryż, 1877).Nauczał w Lyonie i w Grenoble, był inspektorem generalnym (1836 1848)ikuratorem w Dijon (1854 1862).Rozwinął rachunek prawdopodobieństwa, czyli teorięprzypadku, który definiuje jako zbieżność zjawisk należących do niezależnych serii wporządku przyczynowym" (Theories des chances, 2 (Teorie szans, 2).Jego książkaRecherches sur les principes mathśmatiques et la thóorie des richesses (1838, Badania nadzasadami matematyki a teoria bogactwa) uczyniła z niego prekursora szkoły matematycznejw ekonomii politycznej.Napisał również Considerations sur la marche des idees et desevenements dans les temps modernes (1872, Rozważania o ruchu idei i zdarzeń w czasachwspółczesnych).Materialisme, vitalisme, ratlonalisme (1875, Materializm, witalizm,racjonalizm).Cousin (Victor), filozof francuski (Paryż, 1792 Cannes, 1867).Uczeń Maine deBirana i propagator eklektyzmu".Jego maksymą była zapożyczona od Leibniza formuła, że systemy są prawdziwe w tym, co stwierdzają, a fałszywe w tym, czemu zaprzeczają".Usiłował zatem połączyć myśli Kartezjusza z poglądami szkockiej szkoły sensualistycznej iKanta.Głosił wreszcie przymierze dwóch nieśmiertelnych sióstr": filozofii i religii.Wraz zGśrando Cousin był we Francji twórcą historii filozofii.Według niego istniały tylko czterysystemy filozoficzne: sensualizm, idealizm, sceptycyzm i mistycyzm.Główne dzieła Cousina,to: Historya filozofii ośmnastego wieku (1826, wyd.pol.1863), Ełudes sur Pascal (1842,Studia nad Pascalem), Du vrai, du beau et du bien (1853, O prawdzie, pięknie i dobru),Historie generale de la philosophie (1863, Ogólna historia filozofii). Cnota (łaciński odpowiednik virtus znaczył pierwotnie tyle, co odwaga, siławojownika).Obecnie termin ten stosuje się na oznaczenie skłonności do czynienia dobra.Wzależności od przyjętej koncepcji dobra, cnota przybiera rozmaite znaczenia: stoicy i Kantsprowadzają ją do wysiłku, do intencji czynienia dobra, to znaczy w sumie do zasługi;epikurejczycy i prawie wszyscy moraliści anglosascy (utylitaryzm, pragmatyzm) utożsamiającnotę zeszczęściem, wychodząc z założenia, że bycie szczęśliwym jest namacalnym dowodemposiadania zalet moralnych.W dziedzinie społecznej i politycznej cnota to przedkładanieinteresu publicznego nad własny" (Monteskiusz) [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Nie znamyniczego poza doświadczeniem. Jest tylko jedna absolutna zasada, mianowicie taka, że nieistnieje nic absolutnego, że nie ma żadnego absolutu" (Cours de philosophie positive, 1830 1842; Kurs filozofii pozytywnej).A.Comte jest założycielem socjologii, którą pojmował jako fizykę społeczną", przez zwykłe zastosowanie metod fizykalnych do badań społecznych.Jego etyka ogranicza się do altruizmu.W 1844 poznał Klotyldę de Vaux.%7ływił do niejuczucia romantyczne i platoniczne.Znajomość ta doprowadziła go do mistycyzmu, a pośmierci Klotyldy do religii ludzkości".To sprawiło, iż zerwał z nim jego uczeń Littrś, abyodtąd samodzielnie kontynuować wspólnie rozpoczęte dzieło.Mimo staroświeckiego iakademickiego styl u, Kurs filozof ii pozytywnej Comte'a, a zwłaszcza jego Systeme de po!itique positive (1851 1854, System polityki pozytywnej), pozostają cennym zródłemwiedzy.Condillac (Etienne Bonnot de), filozof francuski (Grenoble, 1715 opactwo Flux,1780).Uważa wrażenie za podstawę wszelkiego realnego poznania (Traktato wrażeniach,1754, wyd.pol.1887).Z powodu swego dzieła Le Commerce etle Gouvernement consideresrelativement Cun a l'autre (1776, Handel i rząd rozpatrywane we wzajemnych ze sobązwiązkach) bywa uważany za jednego z twórców współczesnej ekonomii.Zob.SENSUALIZM.Condorcet (Marie Jean de Caritat.markiz de), filozof, matematyk i polityk francuski(Ribemont, 1743 BourglaReine, 1794).W wieku 16 lat przedstawia swą pierwszą pracę zanalizy matematycznej.W 26 roku życia wstępuje do Akademii Nauk.W 1773 wybrany jestna jej dożywotniego sekretarza.Deputowany do Zgromadzenia Ustawodawczego i Konwentu.Chociaż nie należy do żadnego stronnictwa, jest przyjacielem żyrondystów.Postawiony wstan oskarżenia w 1793 i zatrzymany w roku następnym, truje się w wiezieniu.Tam równieżpisze Szkic obrazu postępu ducha ludzkiego poprzez dzieje (wyd.pol.1957), w którymtradycyjną religie zastępuje wiarą w postęp ludzkości, zapowiadając w ten sposób filozofie -t-Comte'a.Cournot (Antoine Augustin), ekonomista, matematyk i filozof francuski (Gray, 1801 Paryż, 1877).Nauczał w Lyonie i w Grenoble, był inspektorem generalnym (1836 1848)ikuratorem w Dijon (1854 1862).Rozwinął rachunek prawdopodobieństwa, czyli teorięprzypadku, który definiuje jako zbieżność zjawisk należących do niezależnych serii wporządku przyczynowym" (Theories des chances, 2 (Teorie szans, 2).Jego książkaRecherches sur les principes mathśmatiques et la thóorie des richesses (1838, Badania nadzasadami matematyki a teoria bogactwa) uczyniła z niego prekursora szkoły matematycznejw ekonomii politycznej.Napisał również Considerations sur la marche des idees et desevenements dans les temps modernes (1872, Rozważania o ruchu idei i zdarzeń w czasachwspółczesnych).Materialisme, vitalisme, ratlonalisme (1875, Materializm, witalizm,racjonalizm).Cousin (Victor), filozof francuski (Paryż, 1792 Cannes, 1867).Uczeń Maine deBirana i propagator eklektyzmu".Jego maksymą była zapożyczona od Leibniza formuła, że systemy są prawdziwe w tym, co stwierdzają, a fałszywe w tym, czemu zaprzeczają".Usiłował zatem połączyć myśli Kartezjusza z poglądami szkockiej szkoły sensualistycznej iKanta.Głosił wreszcie przymierze dwóch nieśmiertelnych sióstr": filozofii i religii.Wraz zGśrando Cousin był we Francji twórcą historii filozofii.Według niego istniały tylko czterysystemy filozoficzne: sensualizm, idealizm, sceptycyzm i mistycyzm.Główne dzieła Cousina,to: Historya filozofii ośmnastego wieku (1826, wyd.pol.1863), Ełudes sur Pascal (1842,Studia nad Pascalem), Du vrai, du beau et du bien (1853, O prawdzie, pięknie i dobru),Historie generale de la philosophie (1863, Ogólna historia filozofii). Cnota (łaciński odpowiednik virtus znaczył pierwotnie tyle, co odwaga, siławojownika).Obecnie termin ten stosuje się na oznaczenie skłonności do czynienia dobra.Wzależności od przyjętej koncepcji dobra, cnota przybiera rozmaite znaczenia: stoicy i Kantsprowadzają ją do wysiłku, do intencji czynienia dobra, to znaczy w sumie do zasługi;epikurejczycy i prawie wszyscy moraliści anglosascy (utylitaryzm, pragmatyzm) utożsamiającnotę zeszczęściem, wychodząc z założenia, że bycie szczęśliwym jest namacalnym dowodemposiadania zalet moralnych.W dziedzinie społecznej i politycznej cnota to przedkładanieinteresu publicznego nad własny" (Monteskiusz) [ Pobierz całość w formacie PDF ]