Gerritsen Tess Jane Rizzoli Maura Isles 07 Mumia(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Josephine, policja myli się co do niego!Skręciła i zobaczyła uchylone drzwi.Zamknęliśmy je.Jestem tego pewna.Stukanie laski Simona się przybliżyło. Teraz żałuję, że ci powiedziałem wysapał. Naprawdę powinnaś wiedzieć, jak szczodry byłdla ciebie Kimball.Kimball?Josephine się odwróciła. Skąd w ogóle wiedział o moim istnieniu? zapytała.W tym momencie w piwnicy zgasłoświatło.' 1Rozdział dwudziesty czwarty" 1 '.*' �.i.- ' rL.�.(A.Była już noc, kiedy Jane wysiadła z samochodu i ruszyła w strugach deszczu do wejścia CrispinMuseum.Drzwi były otwarte, więc weszła do środka.Powiew wilgotnego wiatru strącił foldery zbiurka recepcji, rozrzucając je na mokrej posadzce. Najwyższy czas przystąpić do budowania arki powiedział policjant pilnujący korytarza. Racja, leje jak z cebra. Jane uśmiechnęła się ponuro, zdejmując ociekający wodą płaszczprzeciwdeszczowy. Nie pamiętam tak deszczowego lata, choć mieszkam tu przez całe życie.Mówią że to z powoduglobalnego ocieplenia. Gdzie są wszyscy? Jane ucięła rozmowę tak opryskliwie, że policjant zacisnął usta.Po tym,co wydarzyło się tej nocy, nie miała ochoty na pogaduszki o pogodzie. Detektyw Young czeka w piwnicy odpowiedział równie opryskliwie. Jego partner jest nagórze.Rozmawia z kustoszem.277 Zacznę od piwnicy.Wciągnęła z torebki rękawiczki oraz papierowe osłony nabuty i ruszyła w kierunku schodów.Z każdym krokiem przygotowywała się na to, co ją czeka.Kiedy dotarła do poziomu piwnicy, dostrzegła pierwsze brutalne ostrzeżenie.Krwawe odciskibutów.Męska dziewiątka lub dziesiątka.Zlad prowadził korytarzem, od piwnicy do windy.Obokodcisków stóp ciągnął się niepokojący krwawy ślad czegoś wleczonego po podłodze. Rizzoli? To ty? spytał detektyw Young, wychodząc z magazynu. Znalazłeś ją? odpowiedziała pytaniem. Obawiam się, że nie ma jej w tym budynku. Cholera zaklęła Jane, spoglądając na krwawy ślad. Zabrał ją. Na to wygląda.Powlókł ją korytarzem i zawiózł windą na pierwsze piętro. A pózniej? Wyniósł tylnymi drzwiami na rampę.Za muzeum jest aleja, w której mógł zostawić samochód.Nikt niczego nie widział w takiej ulewie.Wsadził ją do samochodu i odjechał. Jak się, u licha, dostał do środka? Czy drzwi nie by zamknięte? Pani Willebrandt, starsza przewodniczka, zaklina się, że zaniknęła drzwi.Wygląda, jakby miałasto lat.kto wie jaką ma pamięć. A pozostali? Gdzie jest doktor Robinson? Pojechał z panną Duke do Revere, żeby nadać przesyłk" Powiedział, że wrócił do muzeum okołodziewiętnastej, ab" wziąć do domu jakąś robotę, ale nikogo nie widział.Sądził,278doktor Pulcillo pojechała do domu.Nic go nie zaniepokoiło, dopóki nie zajrzał do jej pokoju i niezauważył torebki.Wtedy zadzwonił pod dziewięćset jedenaście. Detektyw Frost miał ją dzisiaj odwiezć do domu.Young skinął głową. Tak nam powiedział. Gdzie jest? Zjawił się po naszym przyjezdzie.Czeka na górze. Young przerwał, aby po chwili dodać: Nie potraktujesz go zbyt surowo, prawda? Za to, że spieprzył robotę? Pozwolę, żeby sam ci opowiedział, co się stało, wcześniej jednak. odwrócił się do drzwi muszę ci coś pokazać.Weszli do magazynu.Odciski butów stały się jeszcze bardziej wyrazne.Podeszwy tak nasiąkły krwią że płynrozpryskiwał się na posadzce.Young ruszył labiryntem między skrzyniami, aby po chwili stanąć iwskazać wąski korytarz.Przedmiot jego uwagi tkwił wciśnięty między skrzynie. Niewiele zostało z jego twarzy mruknął.To, co pozostało, wystarczyło, aby Jane rozpoznała Simona Crispina.Uderzenie zmiażdżyło mulewą skroń, rozrywając kości i chrząstkę i pozostawiając ziejącą ranę.Krew spływała na posadzkę,tworząc małą sadzawkę i nasączając drewniane wióry.Przez krótki czas po uderzeniu serce Simonapracowało, pompując krew, która tryskała ze zmiażdżonej czaszki, tworząc na posadzce upiornystrumień. Zabójca wybrał odpowiednią chwilę stwierdził279Young. Musiał obserwować budynek.Zauważył, że pani Willebrandt wychodzi, więc wiedział,że w środku pozostały tylko dwie osoby.doktor Pulcillo i osiemdziesięciodwuletni starzec.Spojrzał na Jane [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki