Jan Seghers Robert Marthaler 2 Panna młoda w niegu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.On i jego ludzie mieli jeden dzień prze-wagi, nie więcej.Najdalej jutro poczują na plecach oddechsfory.Złożył gazety i odwiesił je na hak.- Odezwała się? - zapytał, gdy Carola przyniosła kawęi sok.Nie spojrzała na niego.- Kto miał się odezwać?- No jak to? Tereza.Czy Tereza się odezwała?Nie odpowiedziała.- A więc tak.- Muszę wracać za bar - odwróciła się.Marthaler przytrzymał ją za nadgarstek.- Nie, nie musisz.Za to musisz mi powiedzieć, gdzieją znajdę.- Robert, obiecałam, że nie dam jej adresu.Proszę cię,zostaw mnie - uwolniła się z jego uchwytu.- Daj mi go mimo to - nie ustępował.- Nic z tego.- Powiedz, proszę! Przecież tylko zapomniałem wy-jechać po nią na lotnisko.Nic więcej nie przeskrobałem.Carola spojrzała mu prosto w oczy.Spuścił wzrok.- Kobiecie by się to nie zdarzyło - powiedziała spokoj-nym głosem.- Kobiecie mogłoby coś wypaść.Ale przy-najmniej by zadzwoniła i zawiadomiła.Nie zapomniałaby.Odwróciła się i odeszła.Marthaler popatrzył za nią.Espresso tymczasem wystygło.Zostawił je.Wypił sokdwoma haustami, włożył płaszcz i podszedł do baru66zapłacić.Carola wydała mu resztę, po czym zniknęław kuchni.Chciał już wyjść, gdy zobaczył małą kartkę wy-rwaną z notesu.Leżała tuż obok kasy.Było na niej imięTerezy i adres.Rozpoznał jej pismo.Schował notatkę i wy-szedł.W drodze do metra raz po raz łapał się za kieszeń,żeby wymacać kartkę.Uśmiechał się.Czuł się jak myśliwy,który trafił na wielką zwierzynę.Gdy tylko znajdzie czas,odwiedzi Terezę.Nie od razu, ale wkrótce.Wysiadł na Hóhenstrasse.Ruszył Alleenring, po drodzeminął secondhandy i budki, pod którymi mimo zimowejaury jak zawsze stało kilku mężczyzn, racząc się piwemprosto z butelek.Gdy przechodził obok dużego sklepuz elektroniką, rzucił okiem w lewo, w Burgstrasse, gdziewznosił się kościół luterański z jasną, błyszczącą w słońcuwieżą.W tym kościele przed ponad osiemnastu laty od-było się nabożeństwo żałobne za jego żonę.Tuż przed eg-zaminem magisterskim Katharina padła ofiarą napadu naoddział banku, została postrzelona przez jednego z ban-dytów.Dwa tygodnie leżała na intensywnej terapii w kli-nice uniwersyteckiej w Marburgu, potem umarła.Po jej śmierci położył się do łóżka i przestał mówić.Przyszłość bez żony wydawała mu się bezsensowna.Dodziś często miał wrażenie, że wspomnienia związanez Kathariną to najcenniejsze, co posiada.Upłynęło dużoczasu, nim wola życia powróciła na tyle, że był w staniepodjąć jakąś decyzję.Gdy wreszcie zaczął mówić, posta-nowił ubiegać się o miejsce w policji.Przez piętnaściekolejnych lat sądził, że w stosunku do żadnej kobietynie będzie umiał czuć niczego więcej niż przyjacielskiejsympatii.Potem spotkał Terezę.Za zielonym wieżowcem skręcił w prawo w Giinthers-burgallee.Wybrukowaną jezdnię przedzielał szeroki pas67zieleni.Na końcu ulicy widać było wejście do parku.Marthaler poszukał numeru podanegoprzez Herrmanna.Budynek stał po lewej stronie ulicy.Zwieżo pobielona fasada wyróżniałago spośród innych kamienic.Miał pięć pięter, dach był pokryty szarym łupkiem.Od razuwiedział, że w tej dzielnicy, w tym budynku będzie się czuł dobrze.Wiedział też, jakieprzezwisko nadałby nowej siedzibie wydziału zabójstw: Biały Dom.Było tak, jak się spodziewał.Przed wejściem zobaczył ciężarówkę firmy przeprowadzkowej.Tragarze wnosili do domu skrzynie, biurka i krzesła.Na klatce schodowej panował chaos.Wszędzie piętrzyły się kartony z aktami.Z lokalu na parterze wyszedł robotnik.Zaklął, gdyMarthaler chciał się obok niego przecisnąć.- Pewnie, pchaj się pan! Jeszcze jedna zawalidroga, co ma tu coś do gadania.Marthaler wyszczerzył zęby.Zobaczył Elvire, która biegała podenerwowana po pokojach,usiłując zaprowadzić w tym chaosie trochę porządku.- Robert - zawołała - tylko nie zacznij wydawać poleceń! Idz po prostu do reszty.Właśnieudało mi się wepchnąć całą bandę do jednego pokoju.Banda składała się z Liebmanna, D�ringa, Peters ena i Henschel.Usiłowali właśniezaaranżować w wielkim pustym pomieszczeniu prowizoryczną salę odpraw, zsuwając dwastoły i ustawiając wokół nich krzesła.- Zwietnie - powiedział Marthaler, stając w drzwiach [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki