[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ostatecznie jednakzostał ułaskawiony dzięki wstawiennictwu cesarzowej.Natomiast prawdziwie zasłużony wódz zachodniorzymski, Marcellinus, zginąłzamordowany zdradziecko na Sycylii.W tej sytuacji Leon musiał zawrzeć pokój z Wandalami.Odzyskali oniTrypolitanię i Sardynię, a potem zdołali zająć także Sycylię.Cała owa wojna - zarówno jej rozpoczęcie, jak i ostateczne zawarciehaniebnego pokoju - wiązała się ściśle z wewnętrznymi rozgrywkamipolitycznymi w cesarstwie wschodnim.Chodziło głównie o Aspara.Był onzdecydowanym przeciwnikiem tej wojny - i nie bez racji, jak pokazałprzebieg wyprawy; nikt bowiem poza nim nie doceniał wojskowychtalentów Genzeryka.W opinii wszakże ogółu Aspar uchodził po prostu zaprzyjaciela Germanów.W roku 466 Leonowi udało się osłabić jego pozycję.Dopomógł mu wtym książę Izauryjczyków (Izaurów), ludu zamieszkałego u południowychwybrzeży Azji Mniejszej.Przybył on do stolicy z dokumentamiświadczącymi rzekomo, że syn Aspara Ardabur, dowódca wojsk u granicywschodniej, prowadzi zdradzieckie knowania z królem Persów.Ardaburstracił stanowisko, natomiast książę otrzymał dowództwo straży przy-bocznej cesarza oraz rękę jego starszej córki Ariadny; zmienił też swerodzinne imię na Zenon i pod nim wszedł do historii.Właśnie ta zmiana w układzie sił wewnątrz państwa pozwoliła Leonowiprzygotować wyprawę przeciw Wandalom.Ale z kolei jej żałosny finał byłpolitycznym triumfem Aspara.W walce z Zenonem nie przebierał on w środkach.Gdy ten przepędzał zTracji bandy Hunów, nasłał na niego swoich ludzi i książę ledwie uszedł zżyciem; opuścił dwór i objął dowództwo wojsk na wschodzie.W roku 470 Leon pod naciskiem Aspara nadał jego synowi Patrycemu(Patricius) tytuł cezara, a więc wskazał, że on będzie następcą tronu.Takwięc diadem i cesarska purpura znalazły się już niemal w ręku irańskiejrodziny.Ale nominacja ta wywołała gwałtowny opór katolików w stolicy,Patrycy bowiem był, jak i jego ojciec, arianinem.Aspar więc przyrzekł, żew stosownym czasie syn przyjmie katolicyzm.I wreszcie ślub Patrycego zmłodszą córką cesarza, Leoncją, uwieńczył jego zabiegi: był skoligacony zpanującym rodem.Lecz wrogowie Aspara nie złożyli broni.W roku 471 doszło w stolicy dorozruchów.Aby uspokoić ludność, wódz przeniósł się na drugą stronęcieśniny Bosfor, do Chalcedonu.Cesarz wszakże zaprosił go do pałacu naucztę pojednawczą, poręczając pełne bezpieczeństwo.Aspar przybył wrazz dwoma synami, Ardaburem i Patrycym.W pewnym momencie ludzieLeona niespodziewanie wtargnęli na salę biesiadną; Aspar i Ardaburzginęli, Patrycy został ciężko ranny.Z rodziny uratował się tylko synnajmłodszy, Hermenaryk, nie było go bowiem w stolicy; pózniej otoczył goopieką śmiertelny wróg ojca - Zenon.Ta zbrodnia przyniosła Leonowi przydomek Makelles, czyli Rzeznik, aw istocie tylko pogorszyła jego sytuację.Spowinowacony z Asparemprzywódca ludu Ostrogotów znad Dunaju przez dwa lata bezkarniepustoszył Trację i zagrażał samej stolicy, której ludność również się burzyłaz nienawiści do wszechwładnego obecnie Zenona i jego Izauryjczyków.W roku 473 cesarz musiał zawrzeć pokój z Ostrogotami.Ich wódz otrzymał tytuł naczelnika wojsk rzymskich, jego ludzie mogli osiedlać sięw Tracji, a jako sprzymierzeńcy dostawali corocznie ogromne pieniądze.Powrócił również do swoich młody Teodoryk z królewskiegoostrogockiego rodu Amalów, przebywający w Konstantynopolu jakozakładnik od lat dziesięciu; to on zasłynął pózniej w historii jako TeodorykWielki.Tymczasem cesarz przekroczył już dobrze lat 70 i należało myśleć o jegonastępcy.Zenon pragnął purpury, był jednak obcy i powszechnieznienawidzony, nie mniej niż poprzednio Aspar.Leon więc mianowałcezarem sześcioletniego syna jego i Ariadny, a noszącego imię dziada; byłto Leon II.Nieco pózniej chłopiec otrzymał też tytuł augusta.W kilka miesięcy po tych nominacjach, 18 stycznia roku 474, Leonzmarł.Pózniejsi historycy bizantyjscy dawali mu często przydomekWielkiego. VLEON II, ZENON, BAZYLISKUS---oOo---(LEO)Urodzony w roku 467.Zmarł w listopadzie 474 roku.Panował wraz z dziadkiem Leonem I od pazdziernika 473 roku, a pojego śmierci od 18 stycznia do 9 lutego 474 roku sam, następnie zaś ażdo swej śmierci wraz z ojcem Zenonem.---oOo---(FLAVIUS ZENO)Urodzony nieco przed 430 rokiem.Zmarł 9 kwietnia 491 roku.Panował od 9 lutego 474 roku do listopada tegoż roku wraz z synemLeonem, a potem - z przerwą od stycznia 475 roku do lata 476 roku -sam aż do swej śmierci.---oOo---(FLAVIUS BASILISCUS)Urodzony około roku 430.Zmarł w lecie roku 476.Panował wraz zmałoletnim synem Markiem od stycznia 475 roku do lata 476 roku.Przejęcie władzy po zgonie Leona I przez jego siedmioletniego wnukaLeona II odbyło się spokojnie i bez żadnych wstrząsów.Stało się takdlatego, że chłopiec formalnie był współwładcą dziada i pełnoprawnymcesarzem już od kilku miesięcy.Oczywiście faktyczne rządy sprawował wimieniu dziecka jego ojciec Zenon, piastujący od lat najwyższe godnościpaństwowe, patrycjusz, naczelny dowódca wojsk, a nade wszystko zięćLeona I jako mąż jego córki Ariadny.Zenon był znienawidzony przez ludność Konstantynopola, należałbowiem do ludu Izaurów z południowej Azji Mniejszej, osławionych rozbójników [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Ostatecznie jednakzostał ułaskawiony dzięki wstawiennictwu cesarzowej.Natomiast prawdziwie zasłużony wódz zachodniorzymski, Marcellinus, zginąłzamordowany zdradziecko na Sycylii.W tej sytuacji Leon musiał zawrzeć pokój z Wandalami.Odzyskali oniTrypolitanię i Sardynię, a potem zdołali zająć także Sycylię.Cała owa wojna - zarówno jej rozpoczęcie, jak i ostateczne zawarciehaniebnego pokoju - wiązała się ściśle z wewnętrznymi rozgrywkamipolitycznymi w cesarstwie wschodnim.Chodziło głównie o Aspara.Był onzdecydowanym przeciwnikiem tej wojny - i nie bez racji, jak pokazałprzebieg wyprawy; nikt bowiem poza nim nie doceniał wojskowychtalentów Genzeryka.W opinii wszakże ogółu Aspar uchodził po prostu zaprzyjaciela Germanów.W roku 466 Leonowi udało się osłabić jego pozycję.Dopomógł mu wtym książę Izauryjczyków (Izaurów), ludu zamieszkałego u południowychwybrzeży Azji Mniejszej.Przybył on do stolicy z dokumentamiświadczącymi rzekomo, że syn Aspara Ardabur, dowódca wojsk u granicywschodniej, prowadzi zdradzieckie knowania z królem Persów.Ardaburstracił stanowisko, natomiast książę otrzymał dowództwo straży przy-bocznej cesarza oraz rękę jego starszej córki Ariadny; zmienił też swerodzinne imię na Zenon i pod nim wszedł do historii.Właśnie ta zmiana w układzie sił wewnątrz państwa pozwoliła Leonowiprzygotować wyprawę przeciw Wandalom.Ale z kolei jej żałosny finał byłpolitycznym triumfem Aspara.W walce z Zenonem nie przebierał on w środkach.Gdy ten przepędzał zTracji bandy Hunów, nasłał na niego swoich ludzi i książę ledwie uszedł zżyciem; opuścił dwór i objął dowództwo wojsk na wschodzie.W roku 470 Leon pod naciskiem Aspara nadał jego synowi Patrycemu(Patricius) tytuł cezara, a więc wskazał, że on będzie następcą tronu.Takwięc diadem i cesarska purpura znalazły się już niemal w ręku irańskiejrodziny.Ale nominacja ta wywołała gwałtowny opór katolików w stolicy,Patrycy bowiem był, jak i jego ojciec, arianinem.Aspar więc przyrzekł, żew stosownym czasie syn przyjmie katolicyzm.I wreszcie ślub Patrycego zmłodszą córką cesarza, Leoncją, uwieńczył jego zabiegi: był skoligacony zpanującym rodem.Lecz wrogowie Aspara nie złożyli broni.W roku 471 doszło w stolicy dorozruchów.Aby uspokoić ludność, wódz przeniósł się na drugą stronęcieśniny Bosfor, do Chalcedonu.Cesarz wszakże zaprosił go do pałacu naucztę pojednawczą, poręczając pełne bezpieczeństwo.Aspar przybył wrazz dwoma synami, Ardaburem i Patrycym.W pewnym momencie ludzieLeona niespodziewanie wtargnęli na salę biesiadną; Aspar i Ardaburzginęli, Patrycy został ciężko ranny.Z rodziny uratował się tylko synnajmłodszy, Hermenaryk, nie było go bowiem w stolicy; pózniej otoczył goopieką śmiertelny wróg ojca - Zenon.Ta zbrodnia przyniosła Leonowi przydomek Makelles, czyli Rzeznik, aw istocie tylko pogorszyła jego sytuację.Spowinowacony z Asparemprzywódca ludu Ostrogotów znad Dunaju przez dwa lata bezkarniepustoszył Trację i zagrażał samej stolicy, której ludność również się burzyłaz nienawiści do wszechwładnego obecnie Zenona i jego Izauryjczyków.W roku 473 cesarz musiał zawrzeć pokój z Ostrogotami.Ich wódz otrzymał tytuł naczelnika wojsk rzymskich, jego ludzie mogli osiedlać sięw Tracji, a jako sprzymierzeńcy dostawali corocznie ogromne pieniądze.Powrócił również do swoich młody Teodoryk z królewskiegoostrogockiego rodu Amalów, przebywający w Konstantynopolu jakozakładnik od lat dziesięciu; to on zasłynął pózniej w historii jako TeodorykWielki.Tymczasem cesarz przekroczył już dobrze lat 70 i należało myśleć o jegonastępcy.Zenon pragnął purpury, był jednak obcy i powszechnieznienawidzony, nie mniej niż poprzednio Aspar.Leon więc mianowałcezarem sześcioletniego syna jego i Ariadny, a noszącego imię dziada; byłto Leon II.Nieco pózniej chłopiec otrzymał też tytuł augusta.W kilka miesięcy po tych nominacjach, 18 stycznia roku 474, Leonzmarł.Pózniejsi historycy bizantyjscy dawali mu często przydomekWielkiego. VLEON II, ZENON, BAZYLISKUS---oOo---(LEO)Urodzony w roku 467.Zmarł w listopadzie 474 roku.Panował wraz z dziadkiem Leonem I od pazdziernika 473 roku, a pojego śmierci od 18 stycznia do 9 lutego 474 roku sam, następnie zaś ażdo swej śmierci wraz z ojcem Zenonem.---oOo---(FLAVIUS ZENO)Urodzony nieco przed 430 rokiem.Zmarł 9 kwietnia 491 roku.Panował od 9 lutego 474 roku do listopada tegoż roku wraz z synemLeonem, a potem - z przerwą od stycznia 475 roku do lata 476 roku -sam aż do swej śmierci.---oOo---(FLAVIUS BASILISCUS)Urodzony około roku 430.Zmarł w lecie roku 476.Panował wraz zmałoletnim synem Markiem od stycznia 475 roku do lata 476 roku.Przejęcie władzy po zgonie Leona I przez jego siedmioletniego wnukaLeona II odbyło się spokojnie i bez żadnych wstrząsów.Stało się takdlatego, że chłopiec formalnie był współwładcą dziada i pełnoprawnymcesarzem już od kilku miesięcy.Oczywiście faktyczne rządy sprawował wimieniu dziecka jego ojciec Zenon, piastujący od lat najwyższe godnościpaństwowe, patrycjusz, naczelny dowódca wojsk, a nade wszystko zięćLeona I jako mąż jego córki Ariadny.Zenon był znienawidzony przez ludność Konstantynopola, należałbowiem do ludu Izaurów z południowej Azji Mniejszej, osławionych rozbójników [ Pobierz całość w formacie PDF ]