Lewańska Magdalena Detektyw i panny (poprawione)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Czuję, że panu mózg pracuje, aż się żarzy nazłączach.Pasuje panu?- Częściowo.W każdym razie dużo lepiej niż mafia.Gizelamogła jej pomóc.Uśpiła dla zmylenia policji psy.Dopiero wponiedziałek rano.Uśpiła, a nie otruła.Dlatego tak się przestraszyła,gdy powiedziałem jej, że nie żyją.Teraz nawet przypominam sobie, żemówiła coś o tym, że nigdy nie zrobiłaby im krzywdy.Jakoś mi towtedy dziwnie zabrzmiało.I jest jeszcze coś, o czym niestety niepomyślałem, kiedy pierwszy raz przesłuchiwałem Gizelę.Niedopatrzenie.- No? Co takiego?- Gizela wstąpiła w sobotę do Pagla, żeby uzupełnić listęzakupów.Rozumiem z tego, że planowała iść do sklepu wponiedziałek przed pracą u Pagla, inaczej nie miałoby to sensu.Prawda?- Prawda.Czyli powinna przywiezć te zakupy i dopiero potemznalezć trupa Reinera.Mam rację?- To jest właśnie tok mojego myślenia.- Jeśli natomiast Gizela wiedziała, że w poniedziałek rano nieznajdzie chlebodawcy przy życiu, mogłaby sobie oszczędzić kłopotuze sklepami.Brak zakupów byłby doskonałą wskazówką.Domyślam się, że nie przepytałeś Gizeli w tym względzie, ateraz oczywiście jest za pózno.Teraz ona może ci opowiedzieć jakąchce historyjkę, a ty nie masz szans dowieść jej, że było inaczej.- Tak.Ich błąd i moje niedopatrzenie.Ale jak one przechytrzyłyciotkę Meischner? Obie mają alibi na sobotni wieczór od powrotu zkościoła, na całą noc i cały następny dzień.I na następną noc.- Alibi jest po to, żeby je sobie zrobić! - przypomniała paniFunke.- Jaki to wspaniały zbieg okoliczności, ta wizyta starejciotki, nieprawdaż? Przyjechała, zaświadczyła i odjechała.Angeladotychczas sprowadzała ją tylko na święta, dwa razy w roku.- Nikt niczego podejrzanego nie zauważył - myślał głośnoDirk.- Poza Gizelą, która widziała podobno obce auto przeddomem Pagla.- Nikt inny go nie widział, bo go zwyczajnie nie było.- Gizela powiedziała mi o nim dopiero, gdy po miasteczkurozeszła się plotka o mafii z Hamburga.A pistolet znaleziono uMartina, dopiero gdy zacząłem Martina podejrzewać.OpowiedziałemAngeli o tym, jak dzięki łusce zidentyfikowano rodzaj broni, zktórej został zabity Pagel.Bardzo się tym interesowała, dopytywałasię o szczegóły.A w chwilę pózniej przyznała, że oglądając kryminaływ telewizji, puszcza tego rodzaju informacje mimo uszu.- Myśli pan, inspektorze, że to Angela podrzuciła Martinowipistolet?- Ktoś mu go podrzucił.On sam nie byłby na to ani dośćsprytny, ani dość głupi.Ojciec Angeli wrócił spod Stalingradu,mówiła pani? Mógł przywiezć na pamiątkę ten pistolet.Bardziej toprawdopodobne niż skrzynka jednorazówek, którą wymyśliła sobieSOKO.- No i popatrz, jakie te kobiety są pamiętliwe.Angela nigdypotem nie miała chłopaka.Nie wiem, nie chciała czy zwyczajnie niktsię nią nie zainteresował.%7łyła zawsze trochę na uboczu, marzyła,wmawiała sobie pewnie, że jej rycerz kiedyś po nią przyjedzie.Musieli być jakoś w kontakcie, ona i Reiner.To chyba onawkręciła mu Gizelę, żeby mieć o nim wiadomości.Może telefonowali.On pewnie starał się utrzymać ją na dystans, opowiadał jej bajki.Dirk klepnął się w kolano.- Oczywiście! - wykrzyknął.- Wszyscy wiedzieli, że Reinerożenił się z Brigitte, tylko Angela była pewna, że to plotka.Sama mito powiedziała niedawno z wielkim przekonaniem.Musiała mieć tęinformację z pierwszej ręki, od samego Pagla.Gizela mówiła, żePagel gniewał się, gdy znajdowała części damskiej garderoby.Zpozoru nielogiczne.On jednak wiedział, kto pierwszy się o tymdowie.- To może przeważyło szalę.Jak długo miała jeszcze czekać,podczas gdy on zabawiał się z innymi? Będziesz mój albo niczyj.Zastrzeliła go i tym pierścionkiem, który od niego kiedyśdostała, zawarła z nim symbolicznie małżeństwo.Dirk wstał od stołu i podszedł do okna.Wyjrzał na ciemniejącypark, pobębnił palcami o szybę.Wszystkie elementy pasowały dosiebie jak ulał.Motyw, pistolet, psy, pierścionek, wszystkouzupełniało się i tłumaczyło nawzajem aż nazbyt dobrze.Jedynie alibiprzekreślało całą teorię.Ale alibi, jak słusznie zauważyła Edeltraud,można sobie zrobić.Odwrócił się do swej rozmówczyni.Edeltraud Funke pobrzękiwała półmiskami.- Podzieliłam między nas resztę.Tobie dałam kanapki z jajkiem,widziałam, że ci smakują.Chyba że wolisz.- Czy pani wie - przerwał jej Dirk - o czym mówiliśmy i dojakich wniosków doszliśmy? Skonstruowaliśmy teorię, według którejAngela Vogt zamordowała z premedytacj� Pagla! Podejrzewamykogoś z własnego środowiska.Nie wstyd pani?- A tobie wstyd? - zdziwiła się szczerze pani Funke.- KtośReinera zamordował, co do tego nie masz chyba wątpliwości!To może być równie dobrze Angela z naszego miasteczka, jak inajemnik z Rosji.Może nawet taki Rosjanin, który w ten sposóbzarabia na chleb dla żony, matki i gromadki dzieciaków, bardziejzasługuje na zrozumienie niż ktoś mordujący przez zemstę.A comówi twój instynkt?- Instynkt? - powtórzył Dirk.- Mój instynkt mówi mi, że tymrazem jestem na właściwym tropie.Już raz byłem bliski rozwiązania,ale zmyliły mnie skarpetki.- Skarpetki? - zdziwiła się Edeltraud.- Na temat skarpetek nicmi jeszcze nie wiadomo.- Nieważne - zapewnił Dirk.- To były moje skarpetki i zezbrodnią nie mają nic wspólnego.Za dużo by opowiadać.Takienieporozumienie.Innym razem.Wyjął z kieszeni telefon komórkowy.- Zaraz się dowiemy, jak to było z tym pistoletem -zapowiedział, wystukując numer.Nie czekał długo.- Sabine? To ja.Tak, wyłączyłem telefon, miałem ważną konferencję.Ach tak?Dokładnie to miejsce?.A nie mógł leżeć pod spodem?.No tak, toodpada.No widzisz? Wszystko będzie w porządku.Mówiłem, żenie będą go podejrzewali, oni mają swoją własną teorię.Nie, dziękuję.Teraz nie mogę.Dziękuję ci, Sabine, muszękończyć.Dobranoc.Odwrócił się do pani Funke, nic jednak nie mówił, chowającaparat do kieszeni.- Oczy ci się śmieją i wyglądasz, jakbyś miał zaraz pęknąć -zauważyła.- Mów już - poradziła.- Czy płatny morderca wracałby po kilku dniach, żeby podrzucićpistolet? - zapytał Dirk.- Jak pani myśli? Moim zdaniem, nieryzykowałby tego, nawet gdyby miał szansę skierowania podejrzeń winną stronę.Może w wielkim mieście, ale nie tutaj.- Co ci powiedziała Sabine?- Tam, gdzie znaleziono broń, dość blisko ogrodzenia, stał odśrody do poniedziałku kontener na gruz.Gdy go zabierano, rozsypałosię trochę i trzeba było posprzątać.Pagla zastrzelono najpózniej wniedzielę wieczorem, a dopiero po poniedziałku pistolet mógł siępojawić u Martina.- Jakie ma pan teraz plany, inspektorze Columbo?- Inspektor Columbo.- powtórzył Dirk i zamyślił się.Edeltraud Funke czekała przez kilka minut cierpliwie.- Znów coś ci się układa? - spytała wreszcie.- Tak - odpowiedział Dirk.- To znaczy, nie wiem jeszcze.Widziałem u Angeli mnóstwo kaset z Columbo.Nie chciała miżadnej pożyczyć, nie chciała nawet o nich rozmawiać.Taka myśl.może zrobiła sobie to niezachwiane alibi, wzorując się na którymś zfilmowych morderców? Ale sama pani mówi, że Angela niechętniepożycza.- Jedno nie wyklucza drugiego - podjęła pani Funke z zapałem.- Przeciwnie, tym łatwiej było jej nie dopuścić cię do tych kaset.- Tak, oczywiście.Mam w domu pokazny zbiór filmów zColumbo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki