[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czy dodzwonił się do Pawła? Może mojemu młodemu koledze udało się już cośustalić.Dotarcie do Fiolki było ryzykowne.Pokonanie dwóch wagonów sypialnych irestauracyjnego graniczyło z szaleństwem, gdyż nie miałem pojęcia, kim są i gdzie sąszpiedzy Saint-Germaina.A gdyby tak pogadać z konduktorem?Z zamyślenia wyrwał mnie pisk telefonu komórkowego.- Witam, niewierny Tomaszu - usłyszałem ten sam zimny i zniekształcony głos Saint-Germaina.- Niewierny? - udałem zdziwienie.- A co pan zrobił przed odjazdem pociągu na dworcu w Brukseli? Dlaczego wsiadłpan do jednego z wagonów pasażerskich - męczył mnie Saint-Germain.- Jak pan to wyjaśni?No, proszę, już się zaczęło! Ledwo pomyślałem o Fiolce, o możliwości dotarcia dojego wagonu, a ten telepatycznie prześwietlił moje myśli.Konduktorowi powiedziałem, żezauważyłem na peronie znajomego, ale okazało się to pomyłką.Nic lepszego nie przyszło mido głowy.Powtórzyłem tę bajeczkę raz jeszcze.- Mam panu uwierzyć? - zagadnął cicho.- To pańska sprawa.- Nie tylko moja.Bo czemuż to chciał pan podejść do jakiegoś znajomego? W jakimcelu? Czy nie po to, aby powiedzieć mu o mnie? Jeśli tak, to jest pan jednak niewiernymTomaszem.- Boi się pan?Nastała chwila ciszy.Zdaje się, że po drugiej stronie linii słyszałem ciche westchnięcieSaint-Germaina, niczym posapywania groz
nej bestii.Najwyraz
niej tracił spokój.- Nie można mnie zastraszyć - odezwał się grobowym głosem.- To pan powinien siębać, niewierny Tomaszu.- Proszę mnie tak nie nazywać.- Dobrze.Niech zostanie Pan Samochodzik.Tym razem ja ciężko westchnąłem.- Przejdz
my do rzeczy - burknąłem.- Chcę panu zakomunikować, że nie mogę wniczym pomóc.Przejrzałem rysunek i list z 1681 roku.Tyle że nic nie mogę z nich wyczytać.Nic! Rozumie pan?- Tak naprawdę to jeszcze pan nie zaczął.Oglądał pan tylko reprint.Ma pan mapy ispis klasztorów w całej Polsce.Czy pan do nich zajrzał? Radzę panu zabrać się szybko doroboty.Nie ulegało już żadnej wątpliwości, że Saint-Germain ukrył w tym przedziale kamerę -musiał mnie podglądać, bo skąd wiedziałby, że nie dotknąłem nawet pozostałych materiałówzabranych z brukselskiej skrytki?- Muszę się zdrzemnąć - grałem na zwłokę.- Potrzeba mi trochę snu.- Nie ma pan za wiele czasu.Ostrzegam.Do czasu przyjazdu pociągu do Polski mapan podać rozwiązanie tej łamigłówki.- Będę potrzebował innych książek.- Proszę podać tytuły, a dostarczę je panu.Przykro mi, ale tylko pozycje w językuniemieckim.Najbliższy postój mamy w Kolonii.Osiem minut.Pójdzie pan do schowkanumer 331 i tam je znajdzie.Zanim jednak dojedziemy do Kolonii, zadzwonię do pana, a panmi powie, czego potrzebuje.Powiedzmy za pół godziny.I bez żadnych numerów, PanieSamochodzik.- Chciałbym zadzwonić do mojego współpracownika - zaryzykowałem.- Jest teraz wPolsce i może mi bardzo pomóc.Inaczej nie widzę szans na rozwiązanie tej pańskiejłamigłówki.- Wykluczone - uciął krótko.- %7ładnych pomocników.Nie ufam panu.Gotów jest panpodstępem zawiadomić go o naszej współpracy.Prawda?- Nie.- %7łebyśmy się dobrze zrozumieli - mówił dalej niewzruszony moją obroną.- Wtoalecie pańskiego wagonu znajdzie pan coś, co ostatecznie przekona go o powadze sytuacji.- Co takiego? - przeraziłem się.- Niech pan tam pójdzie i zobaczy.Proszę się nie rozłączać.Poszedłem do toalety i przyznam się, że gnała mnie tam niezdrowa ciekawość.Toaletabyła wolna.Saint-Germain poinformował mnie, gdzie znajdę ową rzecz.I rzeczywiście! Byłaukryta w koszu na papierowe ręczniki, zapakowana starannie w folię.Nie od razurozpoznałem tę rzecz, lecz wkrótce po rozerwaniu plastykowej osłony, ugięły się pode mnąnogi.Z wrażenia usiadłem na klapie klozetu, całkowicie zdruzgotany.Jakim cudem ta rzeczznalazła się w tym miejscu? To przecież było niemożliwe? To jakiś koszmarny sen! Tak, tomusiał być tylko sen.Koszmar nad koszmary.- Rozumie pan? - zapytał spokojnie Saint-Germain.To nie był jednak sen.Głos Saint-Germaina wydawał się autentyczny, jak najbardziejrealistyczny, choć brzmiał niczym pohukiwanie z zaświatów.Do rzeczywistości sprowadziłomnie walenie do drzwi.Ktoś dobijał się do ubikacji.- %7łarty się skończyły - mówił dalej Saint-Germain.- Nie odzyskacie tych zapisków.Nigdy.Powtarzam: nigdy.No, chyba że będzie pan współpracował.Nawet jeśli  pochwaliłsię pan komuś informacją o naszej współpracy, to myślę, że w porę zafundowałem panuzimny prysznic.Radzę serio potraktować moje słowa.Ktoś stojący po drugiej stronie drzwi po raz kolejny nacisnął nerwowo klamkę.- Ale jak? Jak.? - dukałem do telefonu przerażony zuchwałością Saint-Germaina.-Kiedy?- Proszę zabrać się szybko do rozwiązywania naszej zagadki - odparł.- Potrzebnemateriały dostarczę panu w Kolonii.Zadzwonię za dwadzieścia pięć minut po tytuły.Punktualnie o 20:35.To wszystko.I rozłączył się.A kiedy wyszedłem z toalety włożywszy za koszulę opakowany w folię dokument,nadziałem się na przebierającego nogami Kwiatkowskiego.Mój widok przyniósł mu wyraz
nąulgę.I zaraz popatrzył na mnie dziwnie, z niedowierzaniem i zarazem z autentycznymzatroskaniem.- Co się stało, panie Tomaszu? y
le się pan czuje? - dopytywał się, choć przyszedł tutajza potrzebą.- Jest pan blady jak prześcieradło.Zaszkodziło panu nasze wino? A racja, pannawet nie zamoczył ust.Z kim pan przed chwilą tutaj rozmawiał? Panie Tomaszu, słyszymnie pan?Zajrzał do środka, ale tam oczywiście nikogo nie zastał.Zbyłem go kwaśnymuśmiechem i ruszyłem bez słowa do swojego przedziału.A co miałem zrobić - powiedzieć, żew ubikacji znalazłem jedną z oryginalnych, bezcennych kartek z notatnika Norwida z Ivry.Dziwne, prawda? Ta kartka powinna teraz tkwić bezpiecznie z innymi kartkami w stalowymneseserze kolegi Kwiatkowskiego.Ale tak nie było - miałem ją wszak przy sobie, włożoną zapasek do spodni, głęboko pod koszulą.ROZDZIAA
PI
TYCZY NESESER JEST PUSTY? " MOJA WIEDZA O RELIKWIACH " RELIKWIAJAKO OBIEKT PO%7Å‚
DANIA " SZUKAM MIEJSCOWOZ
CI B." Z
WI
TY KRZY%7Å‚ "BEZ ODPOWIEDZI " MÖNCHENWERDER, CZYLI CHOJNICKI TROP " OBEZRADNOZ
CI SAINT-GERMAINA " KOLEJNE INSTRUKCJE " KLASZTORYAUGUSTIAC
SKIE " UKRYTA KAMERA " NA DWORCU W KOLONII " KTO SI
UKRYA
W MOIM PRZEDZIALE? " PAWEA
WKRACZA DO AKCJI " ZNOWUKTOZ
PODSA
UCHUJE Kim był Saint-Germain? - zastanawiałem się w swoim przedziale, gdy runąłembezwładnie na łóżko w poczuciu kompletnej bezradności.Zignorowałem przesuwający się zaoknem Akwizgran, który właśnie mijaliśmy.Miałem swoje zmartwienia. Nie jest zpewnością duchem ani czarodziejem.To zawodowiec.Włożył wiele wysiłku w tę operację, copośrednio świadczy o tym, że krzyż lotaryński jest cennym skarbem.Złodziej miał w naszym wagonie wspólnika.Kiedy cała nasza ekipa poszła do wagonurestauracyjnego na lampkę wina, współpracownik Saint-Germaina wykradł z przedziałukolegi Kwiatkowskiego bezcenną kartkę, którą znalazłem w toalecie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

przylepto3.keep.pl