[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Drugi etap negocjacji akcesyjnych obejmuje tzw.negocjacje merytoryczne.O ichrozpoczęciu decyduje Rada do Spraw Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych (czyli wskładzie ministrów spraw zagranicznych państw członkowskich).Negocjacjemerytoryczne rozpoczynają się oficjalnie z chwilą przekazania państwu kandydującemupodczas Międzyrządowej Konferencji Akcesyjnej wspólnego stanowiska (CP Common Position) państw członkowskich.Wspólne stanowisko jest przygotowywane w kilku etapach: jego projekt (DCP DraftCommon Position) opracowuje KE - DG ELARG w porozumieniu z innymi (właściwymiw odniesieniu do danego obszaru negocjacyjnego) dyrekcjami generalnymi KE.Projektwspólnego stanowiska jest kierowany następnie do Rady do Grupy do SprawRozszerzenia w Sekretariacie Rady, która prowadzi uzgodnienia z państwamiczłonkowskimi Wynik tych uzgodnień jest akceptowany przez COREPER i formalnie przez Radę UE.433Po otwarciu negocjacji w danej dziedzinie (otrzymaniu wspólnego stanowiska) państwokandydujące przygotowuje odpowiedz wyczerpujące objaśnienia do kwestiiporuszonych we wspólnym stanowisku.Następuje faza negocjacji Po uzgodnieniustanowiska dany obszar negocjacyjny zostaje tymczasowo zamknięty, co jest zazwyczaj ogłaszane podczas Międzyrządowej Konferencji Ak-cesyjnej na szczebluministerialnym.Podstawową zasadą akcesyjnych negocjacji merytorycznych jest przytym, iż nic nie jest ostatecznie zamknięte, dopóki wszystko nie jest zamknięte".Oznacza to, iż każdy prowizorycznie zamknięty obszar negocjacyjny może być w każdejchwili ponownie otwarty, bądz ze względu na problemy występujące w powiązaniu zinnym obszarem negocjacyjnym, bądz ze względu na trudności w procesiedostosowawczym w państwie kandydującym, bądz w związku z ustalaniemgeneralnego pakietu.W końcowym etapie negocjacji akcesyjnych jest przygotowywanyprojekt traktatu akcesyj-nego8.Zamknięcie negocjacji i przyjęcie projektu traktatuakcesyjnego następuje podczas ostatniego posiedzenia Międzyrządowej KonferencjiAkcesyjnej na szczeblu ministrów spraw zagranicznych.17.2.2.3.Struktura obszarów negocjacyjnychNegocjacje akcesyjne podzielone są na następujących 31 obszarów negocjacyjnych:1.Swobodny przepływ towarów,2.Swobodny przepływ osób,3.Swoboda świadczenia usług,4.Swobodny przepływ kapitału, : p5.Prawo spółek, ,\6.Polityka konkurencji, ,7.Rolnictwo, : ,8.Rybołówstwo, / 9.Polityka transportowa, ]10.Podatki,11.Unia Gospodarcza i Pieniężna,x 12.Statystyka,.13.Polityka społeczna i zatrudnienie,14.Energia, ,15.Polityka przemysłowa,16.Małe i średnie przedsiębiorstwa, ,17.Nauka i badania, >.18.Edukacja, kształcenie i młodzież,19.Telekomunikacja i technologie informacyjne,20.Kultura i polityka audiowizualna,21.Polityka regionalna i koordynacja instrumentów strukturalnych,8 Por.pkt.4.5.niniejszego rozdziału.43422.Zrodowisko,23.Ochrona konsumentów i zdrowia,24.Wymiar sprawiedliwości i sprawy wewnętrzne, ;'' Y':;-'v25.Unia celna,26.Stosunki zewnętrzne, '.:''27.Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa,.r.28.Kontrola finansowa,29.Finanse i budżet,30.Instytucje,31.Sprawy inne. Negocjacje akcesyjne podzielone są strukturalnie według wyżej wymienionychobszarów negocjacyjnych, Niektóre obszary ze względu na ich zakres dzielone sązwykle na mniej obszerne działy (np.rolnictwo, ochrona środowiska, polityka regionalnai instrumenty strukturalne).W ostatnich dwóch obszarach instytucje i sprawy inne,podczas dotychczasowych fal rozszerzenia negocjacje prowadzono na samym końcu.Nie były one skomplikowane i sprowadzały się do technicznego dopasowaniapostanowień traktatów ustanawiających WE i UE do nowej liczby państwczłonkowskich.Sytuacja zmieniła się zasadniczo podczas obecnego procesurozszerzenia, m.in.ze względu na liczbę państw kandydujących.Stąd też koniecznestało się przygotowanie instytucjonalne" UE, co nastąpiło w TN.Jednocześnie,deklaracja nr 20 Aktu końcowego dołączonego do TN (Deklaracja w sprawierozszerzenia Unii Europejskiej), zawierała propozycje alokacji miejsc w instytucjach irozdziału głosów ważonych.Propozycje te stały się podstawą wspólnego stanowiska(CP) państw członkowskich w sprawach instytucjonalnych, a następnie znalazły wyrazw Traktacie akcesyjnym.17.3.Ramy prawne obecnego procesu rozszerzenia17.3.1.Strategia rozszerzeniaDecyzja o rozpoczęciu procesu rozszerzenia w odniesieniu do nowych demokracjiEZiW znalazła wyraz jak wspominano w deklaracji Rady Europejskiej przyjętejpodczas posiedzenia w Kopenhadze (21 - 22 czerwca 1993 r.).W deklaracji tejsformułowano generalne wymogi, jakie muszą spełnić państwa chętne do akcesu.Niezależnie od tych wymogów natury politycznej i ekonomicznej, państwa zamierzająceprzystąpić do UE musiały rozpocząć proces dostosowania swojego prawa krajowego dowspólnotowego zasobu prawnego oraz reguł i standardów ustanawianych w ramach II iIII filara.Obowiązek taki precyzowały m.in.Układy Europejskie ustanawiającestowarzyszenie, które nakładały na państwa stowarzyszone obowiązek zbliżeniaistniejącego i przyszłego prawa krajowego do prawa wspólnotowego, podkreślając iżjest to istotnym warunkiem wstępnym integracji gospodarczej danego państwastowarzyszonego ze WE.435Komisja Europejska sprecyzowała oczekiwania w tej dziedzinie w tzw.Białej Księdze z3 maja 1995 r.w sprawie przygotowania krajów stowarzyszonych EZiW do integracji zjednolitym rynkiem EU [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Drugi etap negocjacji akcesyjnych obejmuje tzw.negocjacje merytoryczne.O ichrozpoczęciu decyduje Rada do Spraw Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych (czyli wskładzie ministrów spraw zagranicznych państw członkowskich).Negocjacjemerytoryczne rozpoczynają się oficjalnie z chwilą przekazania państwu kandydującemupodczas Międzyrządowej Konferencji Akcesyjnej wspólnego stanowiska (CP Common Position) państw członkowskich.Wspólne stanowisko jest przygotowywane w kilku etapach: jego projekt (DCP DraftCommon Position) opracowuje KE - DG ELARG w porozumieniu z innymi (właściwymiw odniesieniu do danego obszaru negocjacyjnego) dyrekcjami generalnymi KE.Projektwspólnego stanowiska jest kierowany następnie do Rady do Grupy do SprawRozszerzenia w Sekretariacie Rady, która prowadzi uzgodnienia z państwamiczłonkowskimi Wynik tych uzgodnień jest akceptowany przez COREPER i formalnie przez Radę UE.433Po otwarciu negocjacji w danej dziedzinie (otrzymaniu wspólnego stanowiska) państwokandydujące przygotowuje odpowiedz wyczerpujące objaśnienia do kwestiiporuszonych we wspólnym stanowisku.Następuje faza negocjacji Po uzgodnieniustanowiska dany obszar negocjacyjny zostaje tymczasowo zamknięty, co jest zazwyczaj ogłaszane podczas Międzyrządowej Konferencji Ak-cesyjnej na szczebluministerialnym.Podstawową zasadą akcesyjnych negocjacji merytorycznych jest przytym, iż nic nie jest ostatecznie zamknięte, dopóki wszystko nie jest zamknięte".Oznacza to, iż każdy prowizorycznie zamknięty obszar negocjacyjny może być w każdejchwili ponownie otwarty, bądz ze względu na problemy występujące w powiązaniu zinnym obszarem negocjacyjnym, bądz ze względu na trudności w procesiedostosowawczym w państwie kandydującym, bądz w związku z ustalaniemgeneralnego pakietu.W końcowym etapie negocjacji akcesyjnych jest przygotowywanyprojekt traktatu akcesyj-nego8.Zamknięcie negocjacji i przyjęcie projektu traktatuakcesyjnego następuje podczas ostatniego posiedzenia Międzyrządowej KonferencjiAkcesyjnej na szczeblu ministrów spraw zagranicznych.17.2.2.3.Struktura obszarów negocjacyjnychNegocjacje akcesyjne podzielone są na następujących 31 obszarów negocjacyjnych:1.Swobodny przepływ towarów,2.Swobodny przepływ osób,3.Swoboda świadczenia usług,4.Swobodny przepływ kapitału, : p5.Prawo spółek, ,\6.Polityka konkurencji, ,7.Rolnictwo, : ,8.Rybołówstwo, / 9.Polityka transportowa, ]10.Podatki,11.Unia Gospodarcza i Pieniężna,x 12.Statystyka,.13.Polityka społeczna i zatrudnienie,14.Energia, ,15.Polityka przemysłowa,16.Małe i średnie przedsiębiorstwa, ,17.Nauka i badania, >.18.Edukacja, kształcenie i młodzież,19.Telekomunikacja i technologie informacyjne,20.Kultura i polityka audiowizualna,21.Polityka regionalna i koordynacja instrumentów strukturalnych,8 Por.pkt.4.5.niniejszego rozdziału.43422.Zrodowisko,23.Ochrona konsumentów i zdrowia,24.Wymiar sprawiedliwości i sprawy wewnętrzne, ;'' Y':;-'v25.Unia celna,26.Stosunki zewnętrzne, '.:''27.Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa,.r.28.Kontrola finansowa,29.Finanse i budżet,30.Instytucje,31.Sprawy inne. Negocjacje akcesyjne podzielone są strukturalnie według wyżej wymienionychobszarów negocjacyjnych, Niektóre obszary ze względu na ich zakres dzielone sązwykle na mniej obszerne działy (np.rolnictwo, ochrona środowiska, polityka regionalnai instrumenty strukturalne).W ostatnich dwóch obszarach instytucje i sprawy inne,podczas dotychczasowych fal rozszerzenia negocjacje prowadzono na samym końcu.Nie były one skomplikowane i sprowadzały się do technicznego dopasowaniapostanowień traktatów ustanawiających WE i UE do nowej liczby państwczłonkowskich.Sytuacja zmieniła się zasadniczo podczas obecnego procesurozszerzenia, m.in.ze względu na liczbę państw kandydujących.Stąd też koniecznestało się przygotowanie instytucjonalne" UE, co nastąpiło w TN.Jednocześnie,deklaracja nr 20 Aktu końcowego dołączonego do TN (Deklaracja w sprawierozszerzenia Unii Europejskiej), zawierała propozycje alokacji miejsc w instytucjach irozdziału głosów ważonych.Propozycje te stały się podstawą wspólnego stanowiska(CP) państw członkowskich w sprawach instytucjonalnych, a następnie znalazły wyrazw Traktacie akcesyjnym.17.3.Ramy prawne obecnego procesu rozszerzenia17.3.1.Strategia rozszerzeniaDecyzja o rozpoczęciu procesu rozszerzenia w odniesieniu do nowych demokracjiEZiW znalazła wyraz jak wspominano w deklaracji Rady Europejskiej przyjętejpodczas posiedzenia w Kopenhadze (21 - 22 czerwca 1993 r.).W deklaracji tejsformułowano generalne wymogi, jakie muszą spełnić państwa chętne do akcesu.Niezależnie od tych wymogów natury politycznej i ekonomicznej, państwa zamierzająceprzystąpić do UE musiały rozpocząć proces dostosowania swojego prawa krajowego dowspólnotowego zasobu prawnego oraz reguł i standardów ustanawianych w ramach II iIII filara.Obowiązek taki precyzowały m.in.Układy Europejskie ustanawiającestowarzyszenie, które nakładały na państwa stowarzyszone obowiązek zbliżeniaistniejącego i przyszłego prawa krajowego do prawa wspólnotowego, podkreślając iżjest to istotnym warunkiem wstępnym integracji gospodarczej danego państwastowarzyszonego ze WE.435Komisja Europejska sprecyzowała oczekiwania w tej dziedzinie w tzw.Białej Księdze z3 maja 1995 r.w sprawie przygotowania krajów stowarzyszonych EZiW do integracji zjednolitym rynkiem EU [ Pobierz całość w formacie PDF ]