[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Chociaż zmieniał strategię czy taktykę, czerwona książeczka" zawsze mogła dostarczyćstosownego aforyzmu.Jednakże w roku 1961 Liu Shaoąi rozpoczął krytykę Wielkiego Skoku.Dłużej nie można było już ignorowaćpowstałych szkód społecznych i materialnych.Choć samemu przywódcy oszczędzono jakiejkolwiek nagany,wszyscy członkowie Biura Politycznego wiedzieli, kogo ma na myśli Liu, ujawniając niedorzeczności tejkampanii.Inni przywódcy także skłaniali się do zmiany polityki.Należał do nich Deng Xiaoping, który dążyłdo powściągnięcia fanatyzmu Mao.Czou En-laj, dość potężna figura na dworze Mao, także uchodził zaczłowieka mającego wątpliwości co do Wielkiego Skoku.Tak czy inaczej, Mao wycofał się.Oficjalnie nadalświętowano Wielki Skok, a kult Mao trwał dalej.Chociaż Liu rzucił mu wyzwanie za zamkniętymi drzwiami,Mao wpisał go na listę przeznaczonych do eliminacji, razem z wszystkimi znanymi jego zwolennikami13.Chodziłoo wstrząśnięcie całą grupą rządzącą, zarówno na poziomie centralnym, jak i lokalnym.Mao postanowiłprzeprowadzić czystkę wśród elit politycznych i kulturalnych.Przebieg i skutki Wielkiego Skoku nieprzekonały go co do konieczności powściągnięcia rewolucyjnego zapału, doszedł natomiast do wniosku, żenależy usunąć ze swojego otoczenia, a także z państwa, ludzi, którzy przeciwstawiali się jego nawoływaniom dowiększej śmiałości.Tym samym zapewniłby sobie bezwzględną supremację.Rozpoczął w roku 1963 od powierzenia Lin Biao misji opublikowania Cytatów Przewodniczącego Mao - czerwonej książeczki" z jego myślami.Wydano ją w setkach milionów egzemplarzy.Następnie, latem 1964roku, Mao utworzył Grupę Rewolucji Kulturalnej pod kierownictwem Peng Zhe-na, mającą na celuprowadzenie kampanii przeciwko tym pisarzom, wykładowcom i nauczycielom, którzy nie zaakceptowalipartyjnych doktryn.Liu Shaoąi i Deng Xiaoping zignorowali znaki ostrzegawcze.Co gorsza, zachowywali sięopryskliwie w stosunku do Mao.Na zjezdzie Komitetu Centralnego Liu przerywał przemówienie Maowłasnymi uwagami.Był to akt obrazy majestatu.Przedtem zaś Deng powiedział, że nie ma potrzeby, by Mao brałudział w zjezdzie, chyba że on sam tego bardzo chce.Liu i Deng byli także zwolennikami ponownegowprowadzenia bodzców materialnych w pracy.Na porządku dziennym znalazła się więc kwestia krajowej strategiigospodarczej.Mao został przyparty do muru. Czy ja - spytał z udawaną żałością w głosie - mam jeszcze wogóle jakieś prawa?"14 Skutkiem tych wszystkich wydarzeń było zwycięstwo Mao i porażka jego rywali.Przez następne dwa lata przewodniczący oliwił maszynerię radykalizmu, zbierając przywódców, którzy mieliją następnie obsługiwać.Znalezli się wśród nich jego żona - Jiang Qing oraz Lin Biao - minister obrony i ChenBodą.Mao miał zamiar zmusić do posłuszeństwa inteligencję, reaktywować udział mas w rewolucji oraz poniżyć zwolenników drogi kapitalistycznej" wśród przywództwa.Liu i Deng zostali zmuszeni do dokonania samokry-tyki.31 maja 1966 roku Mao polecił swojemu zwolennikowi, Chen Bodą, by ten przejął Remin Ribao"( Dziennik Ludowy"), nawet bez zawiadomienia Liu o tym fakcie.Artykuł redakcyjny z następnego dnia nosiłtytuł: Wymieciemy wszystkie potwory i duchy15.Robotnicy mogli zastrajkować i otrzymywali za to pochwałę16.Zachęcano studentów, by tworzyli grupy znane jako Czerwona Gwardia, i w ich przypadku zaniechanorutynowego szkolenia grupowego.Oznaczało to, że po raz pierwszy od roku 1949 zezwolono na działanie nachińskiej arenie publicznej niezależnym ciałom.W sierpniu wezwano do wyeliminowania tak zwanejczwórki starców.Stanowiły ją: stare idee, stara kultura, stare zwyczaje i stare przyzwyczajenia.CzerwonaGwardia była wychwalana przez Jiang Qing i Chen Bodą.Wówczas Mao posunął się dalej i zalegalizowałtworzenie wolnychorganizacji robotniczych.Wierzył, że wspólny zapał studentów i robotników umożliwi mu zgnieceniewszelkich przeszkód ze strony weteranów partii komunistycznych, elit zawodowych oraz żyjących jeszczezwolenników poprzedniego ustroju.Mao zachęcał nawet do spontanicznej działalności przeciwko kadrom partyjnym i rządowym, i sierpnianapisał do członków Czerwonej Gwardii ze szkoły w Pekinie:Wasza działalność świadczy o niezadowoleniu i potępieniu klasy obszarników, burżuazji, imperialistów, rewizjonistów i ich pachołków, którzy wyzyskują i uciskają robotników, chłopów, rewolucyjnych intelektualistów i innerewolucyjne grupy.Oni też stanowią usprawiedliwienie dla rewolty przeciwko reakcjonistom.Wyrażam swoje gorącedla was poparcie17.Ustrój komunistyczny, jaki ustanowił Mao, miał stać się przedmiotem ataku z jego pełną aprobatą i za jegoprzyzwoleniem.On sam jednak musiał pozostać otoczony najwyższą czcią18.Wspomnienie odwetu po kampaniiStu Kwiatów nie pozostawiało u nikogo żadnych wątpliwości, że najlżejsza krytyka w stosunku doprzewodniczącego byłaby niebezpieczna.Chodziło o wstrząśnięcie instytucjami i postawami w całym kraju.Mao i jego podwładni dążyli docałkowitego zerwania z najnowszą i daleką przeszłością.Wieloletnie doświadczenie nauczyło ich, że chińskiewierzenia ludowe są bardzo mocne.Chińska kultura i jej przesycenie filozofią konfucjań-ską trwały wiele stuleci;maoiści jednak byli zdeterminowani wyrwać je z umysłów swoich współczesnych.Poezja, książki historyczne idzieła sztuki z okresu panowania dynastii cesarskich miały zostać zniszczone.Równie ważna dla Mao byłakampania prowadząca do przecięcia długotrwałych związków ludzi ze swymi rozgałęzionymi rodzinami, więziszacunku społecznego oraz wiejskiej mentalności.Nieformalne związki pomiędzy patronem a klientem takżemiały zostać zlikwidowane.Wyrażając aprobatę dla inicjatyw własnych czerwonogwardzistów, grupa rządzącazgromadzona wokół Mao popychała ich aktywność w tym zaplanowanym przez siebie kierunku.Zachęcanostudentów do denuncjowania swoich szefów, profesorów, a nawet rodziców [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Chociaż zmieniał strategię czy taktykę, czerwona książeczka" zawsze mogła dostarczyćstosownego aforyzmu.Jednakże w roku 1961 Liu Shaoąi rozpoczął krytykę Wielkiego Skoku.Dłużej nie można było już ignorowaćpowstałych szkód społecznych i materialnych.Choć samemu przywódcy oszczędzono jakiejkolwiek nagany,wszyscy członkowie Biura Politycznego wiedzieli, kogo ma na myśli Liu, ujawniając niedorzeczności tejkampanii.Inni przywódcy także skłaniali się do zmiany polityki.Należał do nich Deng Xiaoping, który dążyłdo powściągnięcia fanatyzmu Mao.Czou En-laj, dość potężna figura na dworze Mao, także uchodził zaczłowieka mającego wątpliwości co do Wielkiego Skoku.Tak czy inaczej, Mao wycofał się.Oficjalnie nadalświętowano Wielki Skok, a kult Mao trwał dalej.Chociaż Liu rzucił mu wyzwanie za zamkniętymi drzwiami,Mao wpisał go na listę przeznaczonych do eliminacji, razem z wszystkimi znanymi jego zwolennikami13.Chodziłoo wstrząśnięcie całą grupą rządzącą, zarówno na poziomie centralnym, jak i lokalnym.Mao postanowiłprzeprowadzić czystkę wśród elit politycznych i kulturalnych.Przebieg i skutki Wielkiego Skoku nieprzekonały go co do konieczności powściągnięcia rewolucyjnego zapału, doszedł natomiast do wniosku, żenależy usunąć ze swojego otoczenia, a także z państwa, ludzi, którzy przeciwstawiali się jego nawoływaniom dowiększej śmiałości.Tym samym zapewniłby sobie bezwzględną supremację.Rozpoczął w roku 1963 od powierzenia Lin Biao misji opublikowania Cytatów Przewodniczącego Mao - czerwonej książeczki" z jego myślami.Wydano ją w setkach milionów egzemplarzy.Następnie, latem 1964roku, Mao utworzył Grupę Rewolucji Kulturalnej pod kierownictwem Peng Zhe-na, mającą na celuprowadzenie kampanii przeciwko tym pisarzom, wykładowcom i nauczycielom, którzy nie zaakceptowalipartyjnych doktryn.Liu Shaoąi i Deng Xiaoping zignorowali znaki ostrzegawcze.Co gorsza, zachowywali sięopryskliwie w stosunku do Mao.Na zjezdzie Komitetu Centralnego Liu przerywał przemówienie Maowłasnymi uwagami.Był to akt obrazy majestatu.Przedtem zaś Deng powiedział, że nie ma potrzeby, by Mao brałudział w zjezdzie, chyba że on sam tego bardzo chce.Liu i Deng byli także zwolennikami ponownegowprowadzenia bodzców materialnych w pracy.Na porządku dziennym znalazła się więc kwestia krajowej strategiigospodarczej.Mao został przyparty do muru. Czy ja - spytał z udawaną żałością w głosie - mam jeszcze wogóle jakieś prawa?"14 Skutkiem tych wszystkich wydarzeń było zwycięstwo Mao i porażka jego rywali.Przez następne dwa lata przewodniczący oliwił maszynerię radykalizmu, zbierając przywódców, którzy mieliją następnie obsługiwać.Znalezli się wśród nich jego żona - Jiang Qing oraz Lin Biao - minister obrony i ChenBodą.Mao miał zamiar zmusić do posłuszeństwa inteligencję, reaktywować udział mas w rewolucji oraz poniżyć zwolenników drogi kapitalistycznej" wśród przywództwa.Liu i Deng zostali zmuszeni do dokonania samokry-tyki.31 maja 1966 roku Mao polecił swojemu zwolennikowi, Chen Bodą, by ten przejął Remin Ribao"( Dziennik Ludowy"), nawet bez zawiadomienia Liu o tym fakcie.Artykuł redakcyjny z następnego dnia nosiłtytuł: Wymieciemy wszystkie potwory i duchy15.Robotnicy mogli zastrajkować i otrzymywali za to pochwałę16.Zachęcano studentów, by tworzyli grupy znane jako Czerwona Gwardia, i w ich przypadku zaniechanorutynowego szkolenia grupowego.Oznaczało to, że po raz pierwszy od roku 1949 zezwolono na działanie nachińskiej arenie publicznej niezależnym ciałom.W sierpniu wezwano do wyeliminowania tak zwanejczwórki starców.Stanowiły ją: stare idee, stara kultura, stare zwyczaje i stare przyzwyczajenia.CzerwonaGwardia była wychwalana przez Jiang Qing i Chen Bodą.Wówczas Mao posunął się dalej i zalegalizowałtworzenie wolnychorganizacji robotniczych.Wierzył, że wspólny zapał studentów i robotników umożliwi mu zgnieceniewszelkich przeszkód ze strony weteranów partii komunistycznych, elit zawodowych oraz żyjących jeszczezwolenników poprzedniego ustroju.Mao zachęcał nawet do spontanicznej działalności przeciwko kadrom partyjnym i rządowym, i sierpnianapisał do członków Czerwonej Gwardii ze szkoły w Pekinie:Wasza działalność świadczy o niezadowoleniu i potępieniu klasy obszarników, burżuazji, imperialistów, rewizjonistów i ich pachołków, którzy wyzyskują i uciskają robotników, chłopów, rewolucyjnych intelektualistów i innerewolucyjne grupy.Oni też stanowią usprawiedliwienie dla rewolty przeciwko reakcjonistom.Wyrażam swoje gorącedla was poparcie17.Ustrój komunistyczny, jaki ustanowił Mao, miał stać się przedmiotem ataku z jego pełną aprobatą i za jegoprzyzwoleniem.On sam jednak musiał pozostać otoczony najwyższą czcią18.Wspomnienie odwetu po kampaniiStu Kwiatów nie pozostawiało u nikogo żadnych wątpliwości, że najlżejsza krytyka w stosunku doprzewodniczącego byłaby niebezpieczna.Chodziło o wstrząśnięcie instytucjami i postawami w całym kraju.Mao i jego podwładni dążyli docałkowitego zerwania z najnowszą i daleką przeszłością.Wieloletnie doświadczenie nauczyło ich, że chińskiewierzenia ludowe są bardzo mocne.Chińska kultura i jej przesycenie filozofią konfucjań-ską trwały wiele stuleci;maoiści jednak byli zdeterminowani wyrwać je z umysłów swoich współczesnych.Poezja, książki historyczne idzieła sztuki z okresu panowania dynastii cesarskich miały zostać zniszczone.Równie ważna dla Mao byłakampania prowadząca do przecięcia długotrwałych związków ludzi ze swymi rozgałęzionymi rodzinami, więziszacunku społecznego oraz wiejskiej mentalności.Nieformalne związki pomiędzy patronem a klientem takżemiały zostać zlikwidowane.Wyrażając aprobatę dla inicjatyw własnych czerwonogwardzistów, grupa rządzącazgromadzona wokół Mao popychała ich aktywność w tym zaplanowanym przez siebie kierunku.Zachęcanostudentów do denuncjowania swoich szefów, profesorów, a nawet rodziców [ Pobierz całość w formacie PDF ]