Smolarski Mieczysław Niezwykły kryształ

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tu cerata rodzi się dopiero.Czyż w tym okresie jej mógłbyktoś domyślić się, iż jej rodzicami chrzestnymi są: kora, papier i pierze.Spójrz na następnykawałek! Różnica widoczna.W skład jego wchodzi już pomysł twórczy jako czynnik inteligencjiludzkiej.Znasz zapewne powieść o Tarzanie wśród małp.Otóż w tym stadium nasze- go produktuwchodzimy już w tę epokę, gdy lord Greystoke nie tylko począł myśleć, ale wie już o tym nawet, iżjest człowiekiem.A tu - Ziemba potrząsnął triumfująco strzępem czegoś lepkiego, podobnego doskóry - tu wchodził już na arenę dziejów artyzm i trwałość zamierzenia.Jaki deseń, jaka moc!Spróbuj rozedrzeć.- Uczyniłem to - odparł Podkorecki.- Napotkałeś jednak niewątpliwie na silny opór przy rozdzieraniu.Zresztą fabrykat ten nie jestostatnim słowem naszej produkcji, stale ulepszanej.- Wzmożenie się produkcji jest wykładnikiem siły ekonomicznej kraju, jak powiedział Stinnes -zauważył Lolo.- Zdumiewasz mnie, przyjacielu! - rzekł słodko Ziemba.- Zdumiewasz mnie tym, iż życiezaczynasz oprawiać w maksymy naukowe!- Czytałem niegdyś i gospodarcze dzieła Adama Smitha i rozprawę The consolationephilosophiae Boecjusza, który, jak wiesz, umarł w 525 roku.Istnienie nasze wynosi się dopierowówczas nad zwierzęcy tryb życia, gdy określimy jego cel, a dobrobyt narodów wzmaga siędopiero wraz ze spotęgowaniem ich przemysłu.Pani domu kazała tymczasem podać herbatę.- %7łałuję bardzo - rzekła zbliżając się do Lola - iż nie mam nigdy przyjemności widzieć u siebiepańskiej siostrzenicy.Zdaje mi się zresztą, iż i pański przyjaciel chętnie widziałby ją tutaj.Plany Lola co do wydania za mąż Marietty były już znane publicznie.- Rien ne nous rend si grands qu'une grande douleur , jak czytaliśmy to u Musseta - powiedziałnieco sentymentalnie Podkorecki.- Siostrzenica moja nie zawsze lubi iść tą drogą, jaką wskazuje jejmój umysł doświadczony.Miłość młodzieży do swoich opiekunów nabiera dzisiaj niestety równieiluzorycznego charakteru jak istnienie grobu Owidiusza w Polsce, do którego ongi skierowano całąwyprawę naukową.- Czytałem o tych poszukiwaniach - zauważył przechodzący właśnie profesor Kolibrowski.- yródło podań często jest mętne i nieprawdziwe - osądził Ziemba.- Rzeczą naszą jest pochodzenie ich rozjaśnić - dodał Lolo.- Lubię rozmowy prowadzone serio - rzekła pani domu.- Niestety, życie toczymy teraz niemal zdnia na dzień.Wrażenia i zabawy odbierają nam chęć zastanawiania się.Literatura i nauka wygnanezostały z salonów.Rozmowa stawała się coraz bardziej interesująca.- Gdy czytam prace młodych uczonych - mówił Lolo, który czuł wzbierający w sobie potokuniwersyteckiej wymowy - z jakąż boleścią spoglądam w przepaść, w którą toczy się nauka.Brakstylu, brak metody.Skłonność do zuchwałych zestawień i jakaś dekoracja historyczna, zestarzałajuż za czasów Micheleta.Niestety - zwrócił się do Kolibrowskiego - muszę krytycyzm swójzastosować i do ciebie, profesorze.W ostatnim dziele udowodniłeś, że.pewien poemat wywarłwpływ na inny, już piętnaście lat przed swoim powstaniem.- Wiem o tym - odparł spokojnie uczony.- Pisano już o tym i błąd ten zamierzam poprawić.- Zresztą il y aurait encore beaucoup � dire sur la vie des abeilles., jak powiedziałMaeterlinck - zauważył z uśmiechem Podkorecki.- Zasadą Woltera było, iż wszystkie rodzaje sądobre prócz nudnych , a trudno jest wiedzę ścisłą uprawiać w towarzystwie ludzi, którzy zebrali siępo to, by się zabawić.Jest to rzecz immediately perceived , jeśli użyję wyrażenia Bewuleya.- Szczęście jest w dążeniu , powiedział Goethe - zauważył Ziemba.- A każdy człowiek wplata się we własne koło , jak pisał Mickiewicz - rozjaśnił sprawęKolibrowski.Są jednak tematy, które raz poruszone, nasuwają się potem z siłą nie- odpartą.Trudno byłobyopisać nam szczegółowo triumfy, które na zebraniu owym święciło oczytanie Lola.Setki głośnychnazwisk z każdej dziedziny życia, tysiąc zdań wyrwanych z grubych tomów, olśniewałysłuchaczów.Zbudził się filolog i w profesorze Ziembie, i zagrał nerw polemiczny wKolibrowskim.Rozprawa na chwilę stała się tak zajmująca, że profesorowie poszli do telefonu, byzaprosić swoich towarzyszów uniwersyteckich [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki