[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Taksamo sprawa ma się z Bogatymi bankrutami, gdzie liczba zbieżnychlinii fabularnych na odcinek rozszerza się, czasem wzajemnie zazębiasię ich aż sześć lub więcej, skutkując mało prawdopodobnymi przy-padkami, zwrotami akcji i ironicznymi następstwami niektóre z nichsą zauważalne dopiero w kolejnych odcinkach lub nawet sezonach.13Najlepszy opis technik narracyjnych Kronik Seinfelda znajduje się w: Smith1995.14Johnson (2005) szeroko omawia wielowątkowe fabuły. 166 JASON MITTELLMimo że ten tryb komediowej narracji bywa dosyć często zabaw-ny sam w sobie, wskazuje również konkretne typy przyjemności dlawidzów, których próżno szukać w tradycyjnej narracji telewizyjnej.Widzowie takich złożonych komedii, jak Kroniki Seinfelda i Boga-ci bankruci, nie tylko skupiają się na świecie przedstawionym pro-ponowanym przez te sitcomy, lecz także zagłębiają się w mechani-zmy twórcze, których używają producenci, by osiągnąć tak złożonestruktury fabularne.Sconce określa ten tryb oglądania metare-fleksywnym , co uzasadnia bardziej szczegółową analizę.Te rodza-je przyjemności odzwierciedlają wpływową koncepcję Neila Harrisaprzedstawioną w jego opisie P.T.Barnuma: Harris wskazuje, iż me-chaniczne popisy i oszustwa Barnuma sprawiły, że widzowie zaczę-li doceniać estetykę operacyjną [operational aesthetic], w którejprzyjemność polegała mniej na pytaniu Co się stanie? , a bardziejna Jak on to zrobił? 15.Oglądając Kroniki Seinfelda, spodziewamysię, że plany każdej z postaci zostaną udaremnione przez zabawnerozwiązanie akcji, ale oglądamy serial, żeby zobaczyć, w jaki sposóbscenarzyści wytworzą schematy narracyjne, dzięki którym cztery li-nie fabularne połączą się w dobrze naoliwioną komediową maszynęnarracyjną w stylu Rube Goldberga16.W tym trybie tworzenia fabułzawiera się pewien stopień samoświadomości, widoczny nie tylkow wyraznej refleksywności oferowanej przez te programy (na przy-kład program w programie w Kronikach Seinfelda lub w przypadkuBogatych bankrutów żartobliwa świadomość technik telewizyjnych,takich jak product placement, stunt casting17 czy narracja z offu),lecz także w załóżeniu, że widzowie po części oglądają złożone pro-gramy, aby dostrzec, jak oni tego dokonali .Ta estetyka operacyjnajest wyraznie zauważalna na internetowych forach fanowskich, gdzieanalizuje się techniki wykorzystywane w złożonych komediach i dra-matach, aby prowadzić, manipulować, zwodzić i umyślnie wprowa-dzać widzów w błąd, wskazując główną przyjemność w odkrywaniudziałania schematów narracyjnych18.Oglądamy te seriale nie tylko po15Zob.Harris 1981; Gunning 1995; Trahair 2004.Opracowania te analizująestetykę działania w filmowej komedii.16Rube Goldberg to amerykański rysownik, który w swoich pracach tworzyłmaksymalnie skomplikowane urządzenia, które wykonują czynności niewyma-gające żadnych złożonych środków (przyp.tłum.).17Zatrudnianie znanych aktorów do ról gościnnych lub epizodów (przyp.tłum.).18Takie dyskusje o pokaznej liczbie seriali dramatycznych typu Agentka o stutwarzach, 24 godziny czy Zagubieni można znalezć na stronie televisionwithout- złożoność narracyJna we wsPółczesneJ TelewizJi amerykańskieJ 167to, żeby zagłębić się bez końca w realistycznych światach przedsta-wionych (choć to się rzeczywiście może zdarzyć), lecz także po to, bypoznać trybiki pracującej machiny, zachwycając się rzemiosłem, któ-rego wymaga stworzenie takich narracyjnych fajerwerków.Estetyka operacyjna zostaje spotęgowana w spektakularnych mo-mentach złożonych narracyjnie programów; w konkretnych sekwen-cjach lub odcinkach, które można uznać za pokrewne do efektów spe-cjalnych.Użycie kinowych efektów specjalnych podkreśla, jak bardzotakie momenty zachwytu odciągają nas od tworzonego na ekranieświata, zachęcając do podziwiania technologii odpowiedzialnej za wi-zje podróży międzygalaktycznych, realistycznie wykreowanych dino-zaurów czy wyszukanych walk na wierzchołkach drzew [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Taksamo sprawa ma się z Bogatymi bankrutami, gdzie liczba zbieżnychlinii fabularnych na odcinek rozszerza się, czasem wzajemnie zazębiasię ich aż sześć lub więcej, skutkując mało prawdopodobnymi przy-padkami, zwrotami akcji i ironicznymi następstwami niektóre z nichsą zauważalne dopiero w kolejnych odcinkach lub nawet sezonach.13Najlepszy opis technik narracyjnych Kronik Seinfelda znajduje się w: Smith1995.14Johnson (2005) szeroko omawia wielowątkowe fabuły. 166 JASON MITTELLMimo że ten tryb komediowej narracji bywa dosyć często zabaw-ny sam w sobie, wskazuje również konkretne typy przyjemności dlawidzów, których próżno szukać w tradycyjnej narracji telewizyjnej.Widzowie takich złożonych komedii, jak Kroniki Seinfelda i Boga-ci bankruci, nie tylko skupiają się na świecie przedstawionym pro-ponowanym przez te sitcomy, lecz także zagłębiają się w mechani-zmy twórcze, których używają producenci, by osiągnąć tak złożonestruktury fabularne.Sconce określa ten tryb oglądania metare-fleksywnym , co uzasadnia bardziej szczegółową analizę.Te rodza-je przyjemności odzwierciedlają wpływową koncepcję Neila Harrisaprzedstawioną w jego opisie P.T.Barnuma: Harris wskazuje, iż me-chaniczne popisy i oszustwa Barnuma sprawiły, że widzowie zaczę-li doceniać estetykę operacyjną [operational aesthetic], w którejprzyjemność polegała mniej na pytaniu Co się stanie? , a bardziejna Jak on to zrobił? 15.Oglądając Kroniki Seinfelda, spodziewamysię, że plany każdej z postaci zostaną udaremnione przez zabawnerozwiązanie akcji, ale oglądamy serial, żeby zobaczyć, w jaki sposóbscenarzyści wytworzą schematy narracyjne, dzięki którym cztery li-nie fabularne połączą się w dobrze naoliwioną komediową maszynęnarracyjną w stylu Rube Goldberga16.W tym trybie tworzenia fabułzawiera się pewien stopień samoświadomości, widoczny nie tylkow wyraznej refleksywności oferowanej przez te programy (na przy-kład program w programie w Kronikach Seinfelda lub w przypadkuBogatych bankrutów żartobliwa świadomość technik telewizyjnych,takich jak product placement, stunt casting17 czy narracja z offu),lecz także w załóżeniu, że widzowie po części oglądają złożone pro-gramy, aby dostrzec, jak oni tego dokonali .Ta estetyka operacyjnajest wyraznie zauważalna na internetowych forach fanowskich, gdzieanalizuje się techniki wykorzystywane w złożonych komediach i dra-matach, aby prowadzić, manipulować, zwodzić i umyślnie wprowa-dzać widzów w błąd, wskazując główną przyjemność w odkrywaniudziałania schematów narracyjnych18.Oglądamy te seriale nie tylko po15Zob.Harris 1981; Gunning 1995; Trahair 2004.Opracowania te analizująestetykę działania w filmowej komedii.16Rube Goldberg to amerykański rysownik, który w swoich pracach tworzyłmaksymalnie skomplikowane urządzenia, które wykonują czynności niewyma-gające żadnych złożonych środków (przyp.tłum.).17Zatrudnianie znanych aktorów do ról gościnnych lub epizodów (przyp.tłum.).18Takie dyskusje o pokaznej liczbie seriali dramatycznych typu Agentka o stutwarzach, 24 godziny czy Zagubieni można znalezć na stronie televisionwithout- złożoność narracyJna we wsPółczesneJ TelewizJi amerykańskieJ 167to, żeby zagłębić się bez końca w realistycznych światach przedsta-wionych (choć to się rzeczywiście może zdarzyć), lecz także po to, bypoznać trybiki pracującej machiny, zachwycając się rzemiosłem, któ-rego wymaga stworzenie takich narracyjnych fajerwerków.Estetyka operacyjna zostaje spotęgowana w spektakularnych mo-mentach złożonych narracyjnie programów; w konkretnych sekwen-cjach lub odcinkach, które można uznać za pokrewne do efektów spe-cjalnych.Użycie kinowych efektów specjalnych podkreśla, jak bardzotakie momenty zachwytu odciągają nas od tworzonego na ekranieświata, zachęcając do podziwiania technologii odpowiedzialnej za wi-zje podróży międzygalaktycznych, realistycznie wykreowanych dino-zaurów czy wyszukanych walk na wierzchołkach drzew [ Pobierz całość w formacie PDF ]