[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A więc do sakramentu konieczna jestprawdziwa wiara u szafarza.3.Ci, którzy nie mają prawdziwej wiary, są chyba wyłączeni z Kościoła na skutekekskomuniki; pisze bowiem Jan: Jeśli Ktoś przychodzi do was, a tej nauki nieprzynosi, nie przyjmujcie go do domu i nie pozdrawiajcie go (5); a Apostoł: Heretyka po jednym lub po drugim upomnieniu wystrzegaj się (6).Leczekskomunikowany nie może chyba udzielać sakramentu Kościoła, skoro jestwyłączony z tego Kościoła, do którego posługiwania należy rozdawnictwosakramentów.Wydaje się więc, że prawdziwa wiara szafarza jest konieczna dosakramentu.W b r e w temu Augustyn tak pisze: Pamiętajcie, że obyczaje złych ludzi nic nieszkodzą sakramentom Boga: ani ich nie zaprzepaszczają ani nie umniejszają ichświętości (7).O d p o w i e d z : Jak wyżej ustalono (8), szafarz udzielając sakramentów działajako narzędzie; nie działa więc mocą własną ale mocą Chrystusa.Do tej zaśwłasnej mocy człowieka należy zarówno miłość jak i wiara.Zatem, jak dodokonania się sakramentu nie jest wymagane, żeby szafarz miał miłość, skoro -zgodnie z tym, co wyżej powiedziano (9) - także a grzesznicy mogą udzielaćsakramentów, tak też i jego wiara nie jest wymagana.Niewierzący przeto możeudzielić prawdziwego sakramentu, byleby tylko zaistniało wszystko innekonieczne do sakramentu.Na 1.Może tak być, że ktoś nie wierzy w tę czy inną prawdę, ale wierzy wprawdziwość udzielanego przez siebie sakramentu.Np.ktoś wierzy, że przysięgaw każdym wypadku jest niedozwolona; wierzy jednak, iż chrzest jest środkiem55 skutecznie zapewniającym zbawienie.I taka niewiara nie niweczy zamiaruudzielania sakramentu.Może jednak tak być, że niewiara szafarza dotyczy samego udzielanegoprzezeń sakramentu; nie wierzy, że to, co czyni ma zewnątrz, wywołuje jakiśwewnętrzny skutek; wie jednak dobrze, że Kościół katolicki ma zamiar udzielićsakramentu poprzez to, ca się zewnętrznie czyni.W takim wypadku mimoniewiary może mieć zamiar czynić to, co czyni Kościół, chociaż uważa, że to nicnie daje.I takowy zamiar wystarczy do sakramentu, bo jak wyżej powidziano(10), szafarz sakramentu działa jako przedstawiciel Kościoła, zaś wiara Kościołauzupełnia to, czego brak ze strony wiary szafarza.Na 2.Niektórzy heretycy w udzielaniu sakramentów ine zachowują formy, jakastosuje Kościół: i tacy ani nie udzielają sakramentu, ani skutku sakramentu.Niektórzy zaś zachowują formę, jakiej trzyma się Kościół: i tacy udzielająwprawdzie sakramentu, ale nie udzielają skutku sakramentu.Mowa jest o tych,którzy się jawnie odłączyli od Kościoła.Przez to samo bowiem, że ktoś przyjmujeod nich sakramenty, popetnia grzech, który przeszkadza w osiągnięciu skutkusakramentu.Toteż Augustyn pisze: Trzymaj sie jak najmocniej i bez najmniejszejwątpliwości tej zasady, że tylko zgubę przynosi chrzest tym, którzy są ochrzczeinipoza Kościołem i do niego nie powrócili (11).I w tym też znaczeniu mówi Leon: W Kościele aleksandryjskim zgasło światło sakramentów (12), tzn.został tylkosam ich zewnętrzny obrzęd, a nie ich skutek.Co do Cypriana, to on mniemał, że heretycy zgoła nie udzielająsakramentów.Ale w tym nie należy iść za jego zdaniem.Augustyn tak go broni: Cyprian, męczennik, nie uznawał chrztu udzielonego przez heretyków lubschizmatyków.Jednakże jego zasługi posunięte aż do tryumfu męczeństwa są takwielkie, że światło miłości, którą płonął, usówa ów cień, który na niego spada.Ajeżeli co w niun byio do oczyszczenia, dopełnił tego ogień cierpienia (13).Na 3.Władza sprawowania sakramentów opiera się na duchowym znamieniu,które, jak widać z powyższych (14), jest niezatarte.Toteż ten, kogo Kościółzawiesił w czynnościach, ekskomunikował lub nawet zdegradował, nie traciwładzy udzielania sakramentów, a tylko traci swobodę używania tej władzy.Idlatego udziela wprawdzie sakramentu, ale popełnia przez to grzech.Tak samogrzeszy ten, kto od takowego przyjmuje sakrament, i tak nie otrzymuje skutkusakramentu, chyba że o tym nie wiedział.56 A r t y k u ł 10CZY DO DOKONANIA SI SAKRAMENTU WYMAGANY JEST NALE%7łYTYZAMIAR? /48/Zdaje się, że do dokonania się sakramentu wymagany jest należyty zarniar, bo:1.Jak widać z powyższych (1), zamiar szafarza winien zgadzać się z zamiaremKościoła.Lecz zamiar Kościoła zawsze jest należyty.A więc do dokonania sięsakramentu wymagany jest koniecznie należyty zamiar szafarza.2.Gorsze chyba jest czynić coś w zamiarze przewrotnym niż na żarty.Leczzamiar udzielenia sakramentu dla zabawy i na żarty całkowicie niweczysakrament; np.gdyby ktoś chrzcił kogoś dla zabawy i na żarty, a nie naprawdę.Tym bardziej przeto zamiar przewrotny niweczy sakrament, np.gdyby ktośochrzcił kogoś, by go potem zabić.3.Zamiar przewrotny sprawia, że całe dokonywane dzieło jest złe, stosownie dosłów Pańskich: Jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie wciemnościach (2).Lecz jak uczy Augustyn (3), zli ludzie nie mogą splamićsakramentów Chrystusa.Wydaje się więc, że gdy szafarz żywi przewrotny zamiar,tam nie ma prawdziwego sakramentu.W b r e w temu: przewrotny zamiar należy do złości szafarza [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.A więc do sakramentu konieczna jestprawdziwa wiara u szafarza.3.Ci, którzy nie mają prawdziwej wiary, są chyba wyłączeni z Kościoła na skutekekskomuniki; pisze bowiem Jan: Jeśli Ktoś przychodzi do was, a tej nauki nieprzynosi, nie przyjmujcie go do domu i nie pozdrawiajcie go (5); a Apostoł: Heretyka po jednym lub po drugim upomnieniu wystrzegaj się (6).Leczekskomunikowany nie może chyba udzielać sakramentu Kościoła, skoro jestwyłączony z tego Kościoła, do którego posługiwania należy rozdawnictwosakramentów.Wydaje się więc, że prawdziwa wiara szafarza jest konieczna dosakramentu.W b r e w temu Augustyn tak pisze: Pamiętajcie, że obyczaje złych ludzi nic nieszkodzą sakramentom Boga: ani ich nie zaprzepaszczają ani nie umniejszają ichświętości (7).O d p o w i e d z : Jak wyżej ustalono (8), szafarz udzielając sakramentów działajako narzędzie; nie działa więc mocą własną ale mocą Chrystusa.Do tej zaśwłasnej mocy człowieka należy zarówno miłość jak i wiara.Zatem, jak dodokonania się sakramentu nie jest wymagane, żeby szafarz miał miłość, skoro -zgodnie z tym, co wyżej powiedziano (9) - także a grzesznicy mogą udzielaćsakramentów, tak też i jego wiara nie jest wymagana.Niewierzący przeto możeudzielić prawdziwego sakramentu, byleby tylko zaistniało wszystko innekonieczne do sakramentu.Na 1.Może tak być, że ktoś nie wierzy w tę czy inną prawdę, ale wierzy wprawdziwość udzielanego przez siebie sakramentu.Np.ktoś wierzy, że przysięgaw każdym wypadku jest niedozwolona; wierzy jednak, iż chrzest jest środkiem55 skutecznie zapewniającym zbawienie.I taka niewiara nie niweczy zamiaruudzielania sakramentu.Może jednak tak być, że niewiara szafarza dotyczy samego udzielanegoprzezeń sakramentu; nie wierzy, że to, co czyni ma zewnątrz, wywołuje jakiśwewnętrzny skutek; wie jednak dobrze, że Kościół katolicki ma zamiar udzielićsakramentu poprzez to, ca się zewnętrznie czyni.W takim wypadku mimoniewiary może mieć zamiar czynić to, co czyni Kościół, chociaż uważa, że to nicnie daje.I takowy zamiar wystarczy do sakramentu, bo jak wyżej powidziano(10), szafarz sakramentu działa jako przedstawiciel Kościoła, zaś wiara Kościołauzupełnia to, czego brak ze strony wiary szafarza.Na 2.Niektórzy heretycy w udzielaniu sakramentów ine zachowują formy, jakastosuje Kościół: i tacy ani nie udzielają sakramentu, ani skutku sakramentu.Niektórzy zaś zachowują formę, jakiej trzyma się Kościół: i tacy udzielająwprawdzie sakramentu, ale nie udzielają skutku sakramentu.Mowa jest o tych,którzy się jawnie odłączyli od Kościoła.Przez to samo bowiem, że ktoś przyjmujeod nich sakramenty, popetnia grzech, który przeszkadza w osiągnięciu skutkusakramentu.Toteż Augustyn pisze: Trzymaj sie jak najmocniej i bez najmniejszejwątpliwości tej zasady, że tylko zgubę przynosi chrzest tym, którzy są ochrzczeinipoza Kościołem i do niego nie powrócili (11).I w tym też znaczeniu mówi Leon: W Kościele aleksandryjskim zgasło światło sakramentów (12), tzn.został tylkosam ich zewnętrzny obrzęd, a nie ich skutek.Co do Cypriana, to on mniemał, że heretycy zgoła nie udzielająsakramentów.Ale w tym nie należy iść za jego zdaniem.Augustyn tak go broni: Cyprian, męczennik, nie uznawał chrztu udzielonego przez heretyków lubschizmatyków.Jednakże jego zasługi posunięte aż do tryumfu męczeństwa są takwielkie, że światło miłości, którą płonął, usówa ów cień, który na niego spada.Ajeżeli co w niun byio do oczyszczenia, dopełnił tego ogień cierpienia (13).Na 3.Władza sprawowania sakramentów opiera się na duchowym znamieniu,które, jak widać z powyższych (14), jest niezatarte.Toteż ten, kogo Kościółzawiesił w czynnościach, ekskomunikował lub nawet zdegradował, nie traciwładzy udzielania sakramentów, a tylko traci swobodę używania tej władzy.Idlatego udziela wprawdzie sakramentu, ale popełnia przez to grzech.Tak samogrzeszy ten, kto od takowego przyjmuje sakrament, i tak nie otrzymuje skutkusakramentu, chyba że o tym nie wiedział.56 A r t y k u ł 10CZY DO DOKONANIA SI SAKRAMENTU WYMAGANY JEST NALE%7łYTYZAMIAR? /48/Zdaje się, że do dokonania się sakramentu wymagany jest należyty zarniar, bo:1.Jak widać z powyższych (1), zamiar szafarza winien zgadzać się z zamiaremKościoła.Lecz zamiar Kościoła zawsze jest należyty.A więc do dokonania sięsakramentu wymagany jest koniecznie należyty zamiar szafarza.2.Gorsze chyba jest czynić coś w zamiarze przewrotnym niż na żarty.Leczzamiar udzielenia sakramentu dla zabawy i na żarty całkowicie niweczysakrament; np.gdyby ktoś chrzcił kogoś dla zabawy i na żarty, a nie naprawdę.Tym bardziej przeto zamiar przewrotny niweczy sakrament, np.gdyby ktośochrzcił kogoś, by go potem zabić.3.Zamiar przewrotny sprawia, że całe dokonywane dzieło jest złe, stosownie dosłów Pańskich: Jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie wciemnościach (2).Lecz jak uczy Augustyn (3), zli ludzie nie mogą splamićsakramentów Chrystusa.Wydaje się więc, że gdy szafarz żywi przewrotny zamiar,tam nie ma prawdziwego sakramentu.W b r e w temu: przewrotny zamiar należy do złości szafarza [ Pobierz całość w formacie PDF ]