Sejda Kazimierz C.K. Dezerterzy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Manierka dwadzieścia koron.- Ile pan ma tych manierek?- Pięć.- Możemy grać o to - zgodził się Sz�k�l�n - nie lecę na wygranie.Odegraj się pan.Mimo szczerej chęci odegrania się, jaką miał feldfebel, po kilku uśmiechach losu,które go napełniły nadzieją, w rezultacie przegrał i rozstał się ze swoim rumem.Z wielkimżalem wręczał manierki wydobyte z plecaka.- Ma pan, Madziarze, szczęście wprost niesamowite.Prawdę powiedziawszy,Sz�k�l�n wydatnie temu szczęściu umiał dopomóc zgrabnymi fintami.- Jak czasem, panie feldfebel.W tamtym tygodniu, po jednym gefechcie, znalazłemsię w odwrocie razem z pewnym kapitanem artylerii w leju po granacie i nie mogliśmy się zniego wydostać przez całą dobę, bo był ogień huraganowy.Więc powiadam do tego kapitana:tromelfajer nas tu potrzyma trochę i przed nocą nie będziemy mogli się stąd wydostać, możewięc pan kapitan dla zabicia czasu zagra ze mną w ferbla.Zaczęliśmy grać i nie minęłagodzina, jak wygrałem od niego przeszło pięć tysięcy koron.Bardzo go denerwowały granaty,bo co chwila któryś blisko wyrżnął, i nie mógł skupić uwagi, a ja z tego skorzystałem, bo migranaty niestraszne i w największym ogniu mogę grać w warcaby jak w knajpie.Ale z tejwygranej pociechy nie miałem, bo następnego dnia, kiedyśmy się wydostali z tego leja iprzeszli w bezpieczne miejsce, wróciłem do pułku i zaraz zasiadłem do kart.I co pan powie:przegrałem wszystko, co wygrałem, i jeszcze swoje na dodatek.Została mi tylko totenkapsla.Orżnął mnie tak kucharz.Zwyczajny szmirak, ale umiał szelma lepiej grać, niż gotować.Cokolwiek gotował, zawsze wychodziła taka papka, jaką się dzieciom daje, kiedy mająszkarlatynę.Ryż z pomidorami - klajster, pęczak z grzybami - Majster, a fasola i groch - tojuż nie klajster, ale kit.Można by okna zaklejać.Opowiedziawszy tę historię feldfeblowi w celu osłodzenia mu przegranej, Sz�k�l�nodkorkował jedną manierkę i powąchał.- Skosztujemy pańskiego rumu, panie feldfeblu, trzeba zobaczyć, czy wart był stawek.Rum, jak się okazało, był tego wart.Nawet je przewyższał.Feldfebel przyznał się popierwszej manierce, że "zaoszczędził" go na fasunkach oficerskich, i wyraził ze skruchąpogląd, że należało mu się ten rum przegrać, bo kradzione nie tuczy.- Lekko przyszło, lekko poszło, panie feldfebel - pocieszył go Haber - zaoszczędzi panprzy następnym fasunku.- U nas, w Serbii, tak często się nie fasuje.Teraz zaopatruje się najpierw front włoski.- To prawda - potwierdził Hładun z powagą - u nas rumu mamy dosyć.- Co też jest tam do roboty w tej Serbii? - zapytał powątpiewająco Sz�k�l�n.Feldfebel pociągnął z manierki i otarł usta rękawem.- Słyszał pan co o komidadżich?- To te sympatyczne chłopczyki, co główki ucinają, prawda?- Mało, że ucinają, ale przysyłają następnego dnia kobiałkę z głową owiniętą w papier,na którym jest wypisana obietnica, że za każdego zabitego Serba obetną trzy głowyaustriackie.Przyjemne, co? W moim batalionie już kilkanaście takich głów mieliśmy, trzebaje było pochować oddzielnie, bo ciał nie znaleziono.- Swoją drogą, nie ma się czemu dziwić, panie feldfebel, i nie można wymagać, żebywas pieścili.Kraj im się spustoszyło, narżnęło się ludzi jak baranów, nie dziwota, że was taktraktują - zauważył Hładun.- Nie twoja rzecz - zgromił go Sz�k�l�n - nie krytykuj, bo możesz trafić tam, gdzieAbraham piwo podaje.Feldfebel machnął ręką.- Przy mnie możecie, panowie, mówić, co wam się podoba, bo jestem Chorwatem.- A jeżeli tak, to co innego.Pańskie zdrowie!Teraz roztrząsali położenie na wszystkich frontach z rutyną generalissimusów,oczywiście nieprzyjacielskich.Feldfebel całkowicie solidaryzował się z poglądem Habera, żeprzed zimą nastąpi krach i wszystko się zawali.Przy tej wiernopoddańczej rozmowie wypilipołowę wygranego rumu.Do przedziału wszedł żandarm i najpierw oblizał się na widok rumu, a potem zwestchnieniem potrząsnął marynarzami.- Dokumente.Marynarze byli wyraznie stropieni tym brakiem dyskrecji u żandarma i zaczęli bezprzekonania wyciągać z kieszeni spodni różne papiery, które oglądali pod światło i kręciligłowami.- Długo będę przy was stał? Wszystkie listy od kochanek będą teraz czytali.Dokument ma nagłówek jak wół i wystarczy na niego rzucić okiem, żeby go rozpoznać.Pospieszcie się.Podczas kiedy żandarm oglądał dokument feldfebla, Baldini obudził Kanię.Marynarze każdy wyjęty z kieszeni świstek dokładnie czytali i kiedy wachmistrz, zwróciwszydokument Kani, zauważył, że jeden z nich obracał w palcach bibułkę do tytoniu, rozezlił się.- Jest tam napisane "Abadie" trzy razy w poprzek i raz wzdłuż wodnym znakiem,huncwoty jedne, i nie róbcie ze mnie wariata, pewnie jesteście ze śródlądowej? Pokaż no,bratku, myckę! No i zgadłem! Drodzy panowie dobrze się w Peszcie bawili? A przepustekteraz się nie używa, prawda? Byle się przeszmuglować, to już dobrze, bo w eskadrze o towielkiego kramu nie robią.To jest pół papierosa "Sport", drabie, nie patrz tak na to, bo ztego niedopałka nie wyczarujesz przepustki, żebyś do rana patrzył.Nie udawajcie, żemieliście jakiś papier.Znam ja was dobrze! I zdaje się, że już z wami dwoma miałemprzyjemność.Dawajcie łapki, braciszkowie!- Zgubiłem przepustkę, panie wachmistrzu - z rezygnacją oświadczył jeden z nich, bezwiary we własne słowa.- Zdarza się, przyjaciele, że ktoś coś zgubi - zgodził się zjadliwie wachmistrz,wyjmując z torby kajdanki.- Może się to nawet przytrafić u szarży, ale jeżeli ktoś gubi coś,czego nigdy nie posiadał, to taki wypadek można nazwać zjawiskiem nadprzyrodzonym! Aja, bracie, w takie rzeczy nie wierzę.Może bym nawet i uwierzył, gdybym was nie znał i niepełnił służby na tej linii od kilku lat [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki