Zostań ze mnš 01 J.Lynn

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Wiem odparł Jax spokojnie. Reece też to wie.Jego kumpel policjant na mnie popatrzył. Jesteś pewna, że chcesz tu zostać?Zaczęłam już otwierać usta, kiedy Jax odpowiedział za mnie. Ona zostaje.Popatrzyłam na niego.Zaskoczył mnie.Ale dzięki temu nie musiałam brnąć przezkoszmarne uzasadnienie tego, że muszę.Z drugiej strony& W sumie nie widziałamżadnej drugiej strony.Reece wypuścił powietrze i popatrzył znów na mnie. Jak będziesz miała jakikolwiek problem z tymi dupkami, daj mi znać.Pokiwałam głową. Najpierw da znać mnie sprecyzował Jax, a ja znów zagapiłam się na niego zezdziwieniem a ja dam znać tobie.Reece zmarszczył czoło. Wiesz co, stary, nie wiem, co się tutaj dzieje powiedział, a ja głośno przełknęłamślinę ale wiem, że powinieneś unikać styczności z Isaiahem. Dobrze wiesz, że z powodu tego miejsca nie mogę go unikać. Jax uniósł brodę. I nie sobą się teraz przejmuję.Wow. No dobrze.A kto to jest Isaiah? spytałam, bo uznałam, że to jest z tegowszystkiego najważniejsze. Dlaczego mówicie o nim w taki sposób?Reece uśmiechnął się lekko. Robi nam tu trochę kłopotów.Zwykle siedzi w Filadelfii, ale jego smród roznosisię daleko. Prochy dodał cicho Jax.Pomyślałam o heroinie.Cholera. Dopilnuję, żeby ktoś go odwiedził obiecał Reece i przeniósł wzrok na Jaksa.Postaram się, żeby do niego dotarło, że Mona to nie jest problem Calli. Byłbym wdzięczny powiedział Jax i trochę wyluzował.Ja też. Dzięki.Chyba&Reece się zaśmiał.Jax podniósł rękę i przeczesał włosy. Roxy, możesz dzisiaj zamknąć? Jasne. Ja też będę przypomniałam, ale Jax pokręcił głową. No co? Została mijeszcze kupa czasu do końca zmiany. Już nie. Wziął mnie za rękę i zaczął iść, a ja nie miałam innego wyjścia, jaktylko iść za nim.Po drodze przez bar złapał butelkę brązowego trunku. Dzisiajwykreślimy z listy jedną z rzeczy, których nigdy nie robiłaś. Co?! pisnęłam.Roxy szeroko się uśmiechnęła. Teraz.Rozdział 12Mogłoby się wydawać, że taki Isaiah, który może być bossem z narkotykowegopółświatka, a może nie, wysyłający swoich ludzi do baru, powinien być najbardziejpalącym problemem, ale ponieważ specjalizowałam się w durnocie, tak nie było.Stałam właśnie w kuchni, w domu, i spoglądałam to na butelkę tequili Jos� i na dwieszklanki, także zabrane z baru, to na przyczynę mojego obecnego dupościsku.Uśmiechał się połową ust, uśmiechem doskonale pasującym do leniwego spojrzenia.Pochylał się nad blatem i krzyżował na piersi pięknie wyrzezbione ramiona. Nie powtórzyłam po raz chyba dziesiąty.Byliśmy tu już chyba od czterdziestuminut i cały czas spędziliśmy na jego namowach, żebym się napiła, i moichargumentach, czemu nie mogę.Ani razu nie stracił cierpliwości.Ani razu się nie zezłościł.Ani razu się ze mnie nie wyśmiewał, że nie chcę pić.Ani razu nie musiałam się powstrzymywać przed powiedzeniem mu prawdy,dlaczego nie.Kończyły mi się wymówki i spojrzałam znów na dwie szklanki pełne alkoholu.Zwściekłością przełknęłam ślinę i& Po prostu byłam wściekła.Nie chodzi o to, że niechciałam pić.Chciałam.Chciałam spróbować tego, czym wszyscy, łącznie z mojąmatką, tak się zachwycali.Bycie pijaną było dla mnie wielką niewiadomą.Zresztą, jak wiele innych rzeczy.Miałam ochotę rzucić się na podłogę i miotać się jak dziecko, tak robił mój brat&Przerwałam tę myśl w połowie i pokręciłam głową. Kocie, musisz spróbować.Tylko jednego.Spojrzałam mu w oczy.Lubiłam, jak mówił do mnie kocie albo kotku , co byłojuż po prostu wisienką na torcie mojej bezdennej głupoty.Patrzyłam mu w oczy, nagęste rzęsy, na brwi, na twarz.Kuzwa.Przynajmniej to się nie zmieniło, nadal rozpraszali mnie seksowni kolesie o ślicznychbuziach. To z powodu Mony? spytał.Oj.Bezpośrednie pytanie zrobiło na mnie takie wrażenie, że aż się cofnęłam.Wpadłam na krzesło i jego nogi narobiły hałasu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki