Allen Charlotte Vale Kolorowe sny

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszystko dookoła tchnęło spokojem.Czas jakby się zatrzymał.Mogłaby tak stać przy tym oknie przez całą wieczność, w końcu jednakupięła włosy w kok i popatrzyła na swoje dzieło.- Gotowe - powiedziała, widząc, że Alma wciąż ma zamknięte oczy.RS54To przez słońce, pomyślała.W tym momencie starsza pani uniosłapowieki.- Miła z ciebie osoba - powiedziała.Teraz zobaczyła coś w rodzaju uśmiechu na prawej stronie twarzy Almy.Wyglądało to jak wątła pajęczynka, która mogła opaść wraz z pierwszympodmuchem wiatru.Zrobiło jej się strasznie przykro.- Dziękuję - bąknęła.Szybko odłożyła szczotkę na toaletkę i wróciła do okna.Alma wciążpatrzyła na nią w milczeniu.- Chyba czas na dół - dodała, czując się niezręcznie.Starsza pani podjechała wózkiem do drzwi i zamyśliła się na chwilę.Było dla niej jasne, że Bobby nie przywykła do komplementów.Trochęzasmuciła ją konsternacja, którą dostrzegła na jej twarzy.Szkoda, że podtym dachem zgromadziły się trzy pokrzywdzone przez los kobiety.Idobrze, że los dał im Penny.Sama nie przypuszczała, że tak bardzobrakowało jej dzieci.- No proszę, możemy iść.- Bobby otworzyła drzwi.Trzeciego dnia wymiótł całe to gówno z kuchni wprost do pojemnika naśmieci na tyłach domu.To, co zostało na ścianach, mogło poczekać.Niemiał zamiaru nawet tego tknąć.Poza tym ten widok przypominał mu to, cosię stało.Bobby zapewne powlokła się do jakiegoś schroniska i zostanie tamz Penny, póki jej stamtąd nie wykopią.Tak jak to było ostatnio.Tylko utwierdził się w przekonaniu, że nie można ufać żadnej kobiecie.Nawet tym najbardziej pokornym.Bobby stanowiła tutaj najlepszyprzykład.Jak tylko pojawi się w domu, pokaże, gdzie jej miejsce.Musizrozumieć, że ucieczki nic jej nie dadzą.Zgniótł w dłoni puszkę po piwie,jakby to była szyja żony, i rzucił nią o ścianę.W lodówce nie było nic dojedzenia.Cholera! Musi iść do Garveya na hamburgera i browca, a potemznowu pójdzie do tej pieprzonej Lor, żeby sprawdzić, czy się u niej nieschowała.Zadzwonił telefon.Podniósł słuchawkę, pewny, że to Bobby, która chceprosić o przebaczenie.Ale to był tylko ten palant z Burger Kinga, którychciał wiedzieć, czy Bobby przyjdzie do pracy.- Me przyjdzie! - warknął, przedrzezniając go, i rzucił słuchawkę nawidełki.- Kutas!Popatrzył na telefon.A może to tylko zwód? Taka zagrywka? MożeBobby jest z tym palantem i kazała mu zadzwonić dla zmyłki?RS55Muszę to sprawdzić, pomyślał, wsadzając pistolet za pasek od spodni.Zaczeka, aż zamkną, a potem na parkingu pogada sobie z tym typkiem.Ciekawe, co powie, jak zobaczy trzydziestkęósemkę?RS56ROZDZIAA SZ�STYWe czwartek rano, kiedy Bobby wracała do domu po odesłaniu Penny doszkoły, minął ją czarny, ubłocony buick i zaparkował tuż za jej hondą.Wysiadła z niego czarnoskóra kobieta w średnim wieku i przez chwilęczekała na Bobby, przyglądając się jej uważnie.- Jesteś nową pielęgniarką? - spytała z pewnym niedowierzaniem.- No.- Zdaje się, że miałaś jakiś wypadek.- A tak.Jestem Bobby - dodała, wyciągając rękę.Nie bardzo wiedziała,czy tylko w tym domu, czy też w całej okolicy wszyscy mówili sobie poimieniu.- A ja Ruby.- Energicznie potrząsnęła dłonią.Kiedy weszły do środka,Bobby na chwilę sięzatrzymała, ciesząc się ciepłem.Zmyliło ją słońce i wyszła na dwór tylkow swetrze.W tym czasie Ruby szybko zdjęła kurtkę i powiesiła ją nawieszaku.Wyglądała na zadomowioną.Bobby pospieszyła najpierw do kuchni i powkładała naczynia dozmywarki.Spojrzała na zegarek.Nie miała już czasu na kawę.Chciałajeszcze posprzątać u siebie i Penny przed pójściem na górę.Posłała łóżka i uporządkowała ubrania.Dopiero wtedy wyszła nakorytarz, gdzie zastała Ruby w fartuchu i z wiadrem w ręku.- Od kiedy tu pracujesz? - spytała ją zaciekawiona sprzątaczka.- Od wtorku rano.- No i jak ci idzie?- W porządku.Obie panie są miłe.- Tak, tak.- Ruby popatrzyła na nią z niedowierzaniem.- A ty jak długo tu sprzątasz?- Dziewięć lat.- Kawał czasu.- Bobby zerknęła ukradkiem na zegarek.Miała jeszczeparę minut, a bardzo chciała dowiedzieć się, co Ruby sądzi o pracy w tymdomu.- Mm, na przykład pielęgniarki zmieniały się jedna po drugiej.- Tak? Ile było przede mną? - spytała jeszcze bardziej zainteresowana.Sprzątaczka wzruszyła ramionami.- Sześć czy siedem.Może więcej.- Chciałabym tu zostać - westchnęła Bobby, patrząc na Evę, któraschodziła właśnie z tacą.RS57Eva przywitała się z nimi, a następnie poinformowała Ruby, żenajwyższy czas rozmrozić lodówkę.Po chwili obie zniknęły w kuchni, aBobby ruszyła na piętro.Pomagając Almie przejść na wózek, rzuciła niby od niechcenia:- Może chciałaby pani wyjechać na zewnątrz? Taka ładna pogoda.Mogłabym pani pomóc.- Nie - odparła krótko Alma.- Czemu?- Nie mam ochoty paradować przed sąsiadami.Daj mi teraz spokój.-Alma wjechała do łazienki i zamknęła za sobą drzwi.Bobby przygryzła dolną wargę i posłusznie czekała w pokoju.Tymrazem się nie udało, pomyślała, podchodząc do kominka.Musi uważać [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki