[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ziemią i krwią.Miał skrwawione ręce, ciemne plamy na dżinsach i nakoszulce POW-MIA.Ledwie Andrew odtworzył drzwiczki furgonetki, Harlchwycił Dolly.- Idz
- wychrypiał.- Udało mi się wyczołgać z piwnicy.Montague tam jest.Idz
, zanim ten skurwysyn.- Dollywpatrywała się w niego szeroko rozwartymi oczami i HarlRS268odruchowo zmienił ton.- Zabiorę cię do domu, maleńka.-Spojrzał na Andrew.- Idz
tam.Pospiesz się.Andrew wziął kij baseballowy i ruszył do wozowni.- Chyba kotka chce z powrotem przenieść tu swoje małe -zauważyła Tessa rzeczowym tonem, próbując walczyć z panikąi usiłując nie patrzeć na pistolet.Kiedy oznajmiła, że nie zna sięna broni, Richard powiedział jej, że to walter 9 mm.- Zepchnąłeś Harla na dół, tak samo jak zepchnąłeś Dce'a?Richard przestał już bawić się w zdjętego zgrozą demaskatorazbrodni Harla.Myślał.Układał sobie strategię.Tessa wiedziała,że zabije ją dopiero potem.Klapa w podłodze stała otworem.- Chyba powinieneś najpierw się upewnić, czy Harl nie żyje.Za wszelką cenę starała się grać na zwłokę.Jeśli Harl żyje.modliła się, żeby tak było.może coś zrobi, aby ich uratować.Lecz jeśli leży na dole martwy, na pewno nie chciałby, żebyRichardowi Montague'owi uszło kolejne morderstwo.Jeśli nie żyje, będą straszyć w wozowni we troje: ona, Harl iJedidiah.Nie trać głowy! Skoncentruj się!- Tessa! Montague! - Z podjazdu doszedł przyprawiający ociarki ryk Andrew.- Zaraz będzie tu policja.Nie szalej,Montague, oddaj się w ich ręce.Harl żyje.Wystarczył jeden ułamek sekundy, kiedy do pewnego siebieRicharda Montague'a nagle dotarło, że przegrał.Tessawykorzystała ten moment.Przecież cały czas czekała na ulotnezawahanie, chwilę dekoncentracji, nieznaczne drgnienie mięśni.Dostrzegła je nieomylnie.Kopnęła go z całych sił w jądra, jak uczył ją Davey Ahearn.Pistolet poleciał do piwnicy, a Richard osunął się na kolana.Tessa znowu kopnęła.Doktor Montague stracił równowagę,przewrócił się i stoczył do ciemnego otworu.Chwycił siędrabiny, klnąc na cały głos i zapluwając z wściekłości.Tessa zcałej siły nadepnęła mu na rękę.RS269Ojciec chrzestny zawsze jej powtarzał:  W walce nie malitości, ale pamiętaj, walczysz tylko po to, żeby ratować się zopresji.Kropka".Z hukiem zatrzasnęła klapę, zaryglowała ją i wybiegła zkuchni.Na podjez
dzie pojawiły się wozy policyjne, migały koguty,wyły syreny.Tessa padła w ramiona Andrew.- Idealne wyczucie czasu - powiedziała, odzyskując głos.Andrew uśmiechnął się.- Jak zawsze.RS270ROZDZIAA
DWUDZIESTY SZÓSTYTego wieczoru Jim Haviland serwowaÅ‚ w swoim barzechowder.Davey siedziaÅ‚ na stoÅ‚ku przy koÅ„cu baru.Red Soksirozgrywali mecz wyjazdowy w skÅ‚adzie niegodnym dobregoimienia drużyny.Tessa nie znaÅ‚a nawet graczy.ZajÄ™ta byÅ‚apochÅ‚anianiem zupy i kłótniÄ… z ojcem.- Wozownia figuruje w krajowym katalogu zabytków -upieraÅ‚a siÄ™.- Nie mogÄ™ w niej zrobić Å‚azienki z ogromnÄ…wannÄ….Poza tym to denne.- Denne jest to, że omal nie zginęłaÅ› nagÅ‚Ä… Å›mierciÄ….Odtamtego dnia minÄ…Å‚ miesiÄ…c.Cztery wiosenne tygodnie bezszkieletów, za to spÄ™dzone z Andrew i Dolly.Musieli siÄ™upewnić, czy maÅ‚ej nie pozostaÅ‚ uraz.Rita Perez okazaÅ‚a imwiele pomocy, a Harl, jak ćwierkaÅ‚y ptaszki, ponoć zakochaÅ‚ siÄ™w byÅ‚ej zakonnicy.Nie wolna od tragicznych przeżyć przeszÅ‚ość Tessy bardzo jejsiÄ™ teraz przydaÅ‚a.PamiÄ™taÅ‚a traumatyczne doÅ›wiadczenia zdzieciÅ„stwa i mogÅ‚a rozmawiać z Dolly w sposób zrozumiaÅ‚ydla szeÅ›cioletniej dziewczynki.Dolly szybko wracaÅ‚a do równowagi.Jak zawsze twórcza ipeÅ‚na pomysłów, zrezygnowaÅ‚a z monarchicznych pretensji narzecz oceanografii.W domu pojawiÅ‚y siÄ™ stada pluszowychpingwinów, wielorybów, delfinów i wydr morskich, ale kotynadal byÅ‚y jej ukochanymi zwierzakami.Tak dÅ‚ugo mÄ™czyÅ‚a ojca i Harla, że wreszcie, co zresztÄ…można byÅ‚o przewidzieć, ulegli i pozwolili jej zatrzymać jedno zdzieci A
atki Ogonatki, szarÄ… MieszarkÄ™ Do Cementu.A
atkawreszcie się ustatkowała i nie znikała z domu na czas bliżejnieokreślony.Tessa też się zadomowiła, jeśli nie w posiadłości Thorne'ów,to na pewno w życiu Andrew, co ją zarazem przerażało, jak iprzyprawiało o dreszcz zachwytu.Chodzili na spacery po plaży,RS271pili wino na ganku od strony ogrodu, wspólnie gotowali kolacje,razem pracowali w ogrodzie i razem obmyślali, jakich zmiandokonać w wozowni.Nocowała w pokoju gościnnym albo w Bostonie, nigdy wpokoju Andrew.Tak było aż do dnia, kiedy Rita Perez zabrałaDolly do siebie na noc, a Harl w Gloucesterze z całą rodzinąThorne'ów świętował swoje wyjście ze szpitala.Zapamiętała każdy gest, każdy pocałunek, każde dotknięcieAndrew, a przede wszystkim to, jak zatraciła się w nim bezreszty.Wolała jednak nie myśleć o takich rzeczach wojcowskim barze, bo mogłaby tylko napytać sobie kłopotów.- Gdyby nie Davey, pewnie skończyłabym w ciemnej piwnicy- powiedziała z dumą.Ojciec pokręcił głową.- Niech to diabli.Nigdy nie spodziewałem się usłyszeć odrodzonej córki czegoś takiego.A więc żyjesz tylko dzięki temu,że Davey Ahearn, kiedy miałaś dwanaście lat, nauczył cię kopaćfacetów w jaja?- Najlepszy okres na naukę - wtrącił Davey.Jim Haviland, nie czekając, aż poprosi, napełnił ponownie jejpusty talerz.Upiekł też ulubiony tort czekoladowy Tessy, z bitąśmietaną, bo wiedział, że dzisiaj przyjedzie.Zrozumiała ten gest.Ojciec w ten sposób świętował to, żewyszła z opresji cało.Przeżyła.Richard Montague czekał na proces, a prawnicy Lauren robiliwszystko, by umniejszyć jej współudział w ukrywaniu zbrodni.Tessa pewnego dnia znalazła na swoim biurku dużą kopertę, aw niej zeszyt w pożółkłej oprawie.Pamiętnik Adelaide Morse.Do przesyłki nie załączono żadnego listu, ale Tessa wiedziała,że to Lauren musiała być nadawczynią.Przeczytała pamiętnikjednym tchem.Jedidiah Thorne okazał się niewinny.Nie zabiłBenjamina Morse'a, a jednak zrezygnował z obrony w czasieprocesu.Czy dlatego, że wszystkie dowody świadczyłyRS272przeciwko niemu i nie przekonałby sądu bez zeznań Adelaide?A może tak kazał mu postąpićhonor Thorne'ów, który Tessa zdążyła już poznać? Dałapamiętnik Andrew.Mógł teraz oczyścić imię prapradziada.Albonie.Decyzja należała do niego.- Nie rozumiem, po co chcesz zatrzymać tę przeklętą trupiąbudę - sarknął ojciec.- Ja zrównałbym ją z ziemią.- Nie mogę.Figuruje w katalogu zabytków.Davey wydał zsiebie głuche mruknięcie.- I tyle tylko jest warta.- Wy tego nie zrozumiecie.- Tessa zabrała się za nową porcjęgęstej, okraszonej masłem zupy.- Ja sama do końca nierozumiem, ale coś się wydarzyło.-Westchnęła.- Tydzień poaresztowaniu Montague'a pojechałam do szpitala odwiedzićHarla.Próbował stamtąd uciec, ale Rita Perez go pilnowała.Wkażdym razie w drodze powrotnej zajrzałam do wozowni.- Sama? - zapytał ojciec.Skinęła głową.- Montague był już w więzieniu.- Gdyby to ode mnie zależało, nie wypuszczałbym cię samej zdomu na krok - mknął ojciec [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

przylepto3.keep.pl