[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przez następne dwa dni, które spędziłam w szpitalu na obserwacji, mój pokójzamienił się w miejsce pielgrzymek.Detektyw Anders był u mnie więcej niż raz, Reece też.Przyszli Roxy i Nick.Roxy przeszmuglowała pączki, których nie mogłam jeszczejeść, ale nie miałam serca jej powiedzieć, za to Nick był jeszcze bardziej nachmurzonyniż zwykle.Czułam się winna.Przecież proponował, że mnie odwiezie i może gdybymposłuchała, mama by do mnie nie podeszła, a ja nie leżałabym w szpitalu i niedostawała świra od unieruchomienia.O strzelaninie mówili w wiadomościach, Cam o tym jakimś cudem usłyszał, swojądrogą Teresa wydzwaniała na moją komórkę, którą Jax w końcu odebrał, więc niewiem, co zadecydowało, a może jedno i drugie, dość na tym, że moi przyjaciele ruszyliz powrotem, jak tylko się dowiedzieli, że jestem ranna.Byli kochani! Zamieszkali whotelu niedaleko szpitala i byli bardzo dzielni.Jase żartował nawet, że pilnuję, żebylato było ciekawe dla nas wszystkich, ale wiedziałam, że się naprawdę martwią.Zwłaszcza kiedy Teresa powiedziała, że mam wracać do Shepherd najszybciej, jak tobędzie możliwe.Jej też nie miałam sumienia powiedzieć, że to niczego nie rozwiąże.Leżałam w tym samym szpitalu co Clyde.Czuł się już na tyle dobrze, że mógł nachwilę wstawać, co oznaczało, że lądował w moim pokoju i klął na czym świat stoi,więc zwykle ktoś go szybko zabierał, żeby nie dostał kolejnego zawału.Przez cały ten czas Jax rzadko odchodził od mojego łóżka.Zrobił sobie urlop wbarze, a Nick i Roxy dzielnie go zastępowali.Nie wiem, jak to zrobił, ale niczymrycerz Jedi sprawował kontrolę nad umysłami personelu szpitala, bo spędzał u mnietakże noce, a wiedziałam, że to prawie wykluczone, ale dobra, nie wnikałam.Był przymnie przez te noce, kiedy nie spałam i chciałam jak najszybciej się stąd wydostać.Rozmawialiśmy wtedy o ważnych sprawach, na przykład o tym, z czym musimy sięmierzyć, a także o głupotach, na przykład gdzie się najlepiej schować w przypadkuapokalipsy zombie i o naszych ulubionych reality show.Ja przyznałam, że ciągleoglądam Miss Niemowląt i mam słabość do chłopaków z Property Brothers, a onuwielbiał Kuchenne Koszmary Gordona Ramsaya, a słabość miał do Robbie egoWelsha z Shipping Wars.Zasnęłam, jak zaczął opowiadać o ulubionej drużyniefutbolowej, a jak się obudziłam jakiś czas pózniej, spał chyba w najniewygodniejszejpozycji świata.Siedział na krześle, ale głowę trzymał na ramionach splecionych na materacu obokmnie.Był do mnie odwrócony policzkiem, a ja osiągnęłam jakiś nowy poziomzboczenia, bo sama nie wiem, jak długo wpatrywałam się w jego powieki, poruszającesię w czasie snu.Tak minęły dwie noce, a rano trzeciego dnia mnie wypisali, z zaleceniem nieprzemęczania się.Pielęgniarki pozwoliły mi rano umyć włosy, a Jax pojechał dodomu, żeby mi przywiezć ubranie.Kąpiel przy użyciu jedynie gąbki mnie niesatysfakcjonowała, ale świeża blizna na tle wszystkich pozostałych i skurcz bólu, kiedyobróciłam się za szybko, od razu mi uświadomiły, że muszę być ostrożna.Ciągle nie mogłam uwierzyć, że zostałam postrzelona.Moi przyjaciele wciąż byli w mieście i nie wiedziałam, jak długo zostaną, ale jutromieli iść zwiedzać, skoro ja nie mogłam się męczyć, więc obstawiałam, że postanowilidrugą podróż potraktować jako miniwakacje.Lekarz mnie badał przed wypisem, Jax, który już wrócił, czekał przy drzwiach, a domnie wróciły myśli z pierwszej nocy tutaj, które przez ostatnie dwa dni udawało mi sięodsuwać.Mama.Lekarz mierzył ciśnienie, a ja zamknęłam oczy.Moja rodzona matka zostawiła mnie leżącą w kałuży krwi.To bolało jakzardzewiały gwózdz wbijany w serce.Raz za razem.Nieważne, jaką miała wymówkęani jak bardzo się bała, nie było usprawiedliwienia [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Przez następne dwa dni, które spędziłam w szpitalu na obserwacji, mój pokójzamienił się w miejsce pielgrzymek.Detektyw Anders był u mnie więcej niż raz, Reece też.Przyszli Roxy i Nick.Roxy przeszmuglowała pączki, których nie mogłam jeszczejeść, ale nie miałam serca jej powiedzieć, za to Nick był jeszcze bardziej nachmurzonyniż zwykle.Czułam się winna.Przecież proponował, że mnie odwiezie i może gdybymposłuchała, mama by do mnie nie podeszła, a ja nie leżałabym w szpitalu i niedostawała świra od unieruchomienia.O strzelaninie mówili w wiadomościach, Cam o tym jakimś cudem usłyszał, swojądrogą Teresa wydzwaniała na moją komórkę, którą Jax w końcu odebrał, więc niewiem, co zadecydowało, a może jedno i drugie, dość na tym, że moi przyjaciele ruszyliz powrotem, jak tylko się dowiedzieli, że jestem ranna.Byli kochani! Zamieszkali whotelu niedaleko szpitala i byli bardzo dzielni.Jase żartował nawet, że pilnuję, żebylato było ciekawe dla nas wszystkich, ale wiedziałam, że się naprawdę martwią.Zwłaszcza kiedy Teresa powiedziała, że mam wracać do Shepherd najszybciej, jak tobędzie możliwe.Jej też nie miałam sumienia powiedzieć, że to niczego nie rozwiąże.Leżałam w tym samym szpitalu co Clyde.Czuł się już na tyle dobrze, że mógł nachwilę wstawać, co oznaczało, że lądował w moim pokoju i klął na czym świat stoi,więc zwykle ktoś go szybko zabierał, żeby nie dostał kolejnego zawału.Przez cały ten czas Jax rzadko odchodził od mojego łóżka.Zrobił sobie urlop wbarze, a Nick i Roxy dzielnie go zastępowali.Nie wiem, jak to zrobił, ale niczymrycerz Jedi sprawował kontrolę nad umysłami personelu szpitala, bo spędzał u mnietakże noce, a wiedziałam, że to prawie wykluczone, ale dobra, nie wnikałam.Był przymnie przez te noce, kiedy nie spałam i chciałam jak najszybciej się stąd wydostać.Rozmawialiśmy wtedy o ważnych sprawach, na przykład o tym, z czym musimy sięmierzyć, a także o głupotach, na przykład gdzie się najlepiej schować w przypadkuapokalipsy zombie i o naszych ulubionych reality show.Ja przyznałam, że ciągleoglądam Miss Niemowląt i mam słabość do chłopaków z Property Brothers, a onuwielbiał Kuchenne Koszmary Gordona Ramsaya, a słabość miał do Robbie egoWelsha z Shipping Wars.Zasnęłam, jak zaczął opowiadać o ulubionej drużyniefutbolowej, a jak się obudziłam jakiś czas pózniej, spał chyba w najniewygodniejszejpozycji świata.Siedział na krześle, ale głowę trzymał na ramionach splecionych na materacu obokmnie.Był do mnie odwrócony policzkiem, a ja osiągnęłam jakiś nowy poziomzboczenia, bo sama nie wiem, jak długo wpatrywałam się w jego powieki, poruszającesię w czasie snu.Tak minęły dwie noce, a rano trzeciego dnia mnie wypisali, z zaleceniem nieprzemęczania się.Pielęgniarki pozwoliły mi rano umyć włosy, a Jax pojechał dodomu, żeby mi przywiezć ubranie.Kąpiel przy użyciu jedynie gąbki mnie niesatysfakcjonowała, ale świeża blizna na tle wszystkich pozostałych i skurcz bólu, kiedyobróciłam się za szybko, od razu mi uświadomiły, że muszę być ostrożna.Ciągle nie mogłam uwierzyć, że zostałam postrzelona.Moi przyjaciele wciąż byli w mieście i nie wiedziałam, jak długo zostaną, ale jutromieli iść zwiedzać, skoro ja nie mogłam się męczyć, więc obstawiałam, że postanowilidrugą podróż potraktować jako miniwakacje.Lekarz mnie badał przed wypisem, Jax, który już wrócił, czekał przy drzwiach, a domnie wróciły myśli z pierwszej nocy tutaj, które przez ostatnie dwa dni udawało mi sięodsuwać.Mama.Lekarz mierzył ciśnienie, a ja zamknęłam oczy.Moja rodzona matka zostawiła mnie leżącą w kałuży krwi.To bolało jakzardzewiały gwózdz wbijany w serce.Raz za razem.Nieważne, jaką miała wymówkęani jak bardzo się bała, nie było usprawiedliwienia [ Pobierz całość w formacie PDF ]